Η Ιωάννα Ευθυμίου είναι μια πετυχημένη ζωγράφος που δημιούργησε έναν νέο θεσμό με τη στήριξη του πρίγκιπα του Μονακό και μιλάει στο OK! για τη σχέση που έχτισαν μέσα στα χρόνια με αφορμή ένα πορτρέτο της Γκρέις Κέλι αλλά και τη γνωριμία της με τη βρετανική βασιλική οικογένεια.
Τα τελευταία εννέα χρόνια περνάς μεγάλα διαστήματα στο Μονακό. Με ποια αφορμή βρέθηκες πρώτη φορά εκεί;
Συμμετείχα στην έκθεση Art Monaco που γίνεται κάθε χρόνο στο Grimaldi Forum του Μόντε Κάρλο. Είχα εκθέσει ένα πορτρέτο της πριγκίπισσας Γκρέις. Το έργο τράβηξε την προσοχή του πρίγκιπα Αλβέρτου, ο οποίος όταν κατάλαβε ότι είμαι Ελληνίδα άρχισε να μου μιλάει στα ελληνικά. Είχε πολύ καλή εντύπωση για την Ελλάδα και τους Έλληνες και έτσι ξεκίνησε και η γνωριμία μας. Πλέον αρκετά έργα μου ανήκουν στην οικογένεια του πρίγκιπα Αλβέρτου, ο οποίος επισκέπτεται τις εκθέσεις που πραγματοποιώ στο Πριγκιπάτο. Έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως η Art Monaco, η Top Marques –η ιδιαίτερη έκθεση που πραγματοποίησα με πορτρέτα της πριγκίπισσας Γκρέις του Μονακό το 2015– και επίσης πριν από δύο χρόνια σε μια έκθεση αυτοκινήτων Ferrari που πραγματοποίησε ο ίδιος στο Μουσείο Αυτοκινήτου και μου απηύθυνε προσωπική πρόσκληση να φιλοτεχνήσω έργα εμπνευσμένα από τα εκθέματα των συλλεκτικών Ferrari. Μετρούσαμε μια μακρά γνωριμία, λοιπόν, όταν του παρουσίασα την ιδέα μου για το Maria Callas Monaco Gala & Awards. Ήταν μια πρόταση που του κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον, καθώς αφενός συνδέει το Μονακό με την Ελλάδα –που έχει και μια πολύ ενεργή κοινότητα στο Πριγκιπάτο– και αφετέρου θαυμάζει απεριόριστα τη Μαρία Κάλλας, η οποία υπήρξε και πολύ στενή φίλη της μητέρας του. Το 1960 μέσα στην κατάμεστη αίθουσα της Όπερας του Μόντε Κάρλο είχε μαγέψει τα πλήθη με τη μοναδική φωνή της. Αυτό το κόνσεπτ ήθελα να ζωντανέψω. Η ιδέα προέκυψε πριν από αρκετό καιρό, όμως άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά λίγο πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Οι συνθήκες ήταν αντίξοες, όμως η ιδέα τελικά στάθηκε πιο δυνατή των συγκυριών.
Τι είναι αυτό που σε κέρδισε και πλέον ζεις ένα μεγάλο μέρος του χρόνου στο Πριγκιπάτο;
Απλά ακολουθούσα τις προσκλήσεις για εκθέσεις που διαδέχονταν η μία την άλλη. Αυτό από μόνο του απαιτούσε να περνάω μεγάλα χρονικά διαστήματα εκεί. Η διαμονή μου στο Μονακό ήταν πάντα ευχάριστη, ο καιρός, οι άνθρωποι, σε συνδυασμό με την οργάνωση που υπάρχει, με κέρδισαν. Νοικιάζω κάποιο χώρο εδώ και χρόνια και έχω κάνει πολύ καλούς φίλους και συνεργάτες. Επίσης, η φιλόξενη ελληνική κοινότητα του Μονακό, στην οποία είμαι και μέλος, είναι ένας σημαντικός παράγοντας που με συνδέει με τον τόπο.
Κατά την εκδήλωση Maria Callas Monaco Gala & Awards βραβεύτηκαν πολλές προσωπικότητες από τον χώρο της Τέχνης, του επιχειρείν, των επιστημών, του αθλητισμού κ.ά. Τι feedback είχες από το πρώτο αυτό event;
Πράγματι, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της εκδήλωσης είναι η ενθάρρυνση και επιβράβευση ανθρώπων που ξεχώρισαν με το προσωπικό τους έργο σε διαφορετικούς τομείς. Φέτος ήταν μεγάλη μας τιμή που βραβεύσαμε σπουδαίους μουσικούς: τη μεγάλη Ελληνίδα και διεθνή καλλιτέχνιδα Νάνα Μούσχουρη, τη νεαρή Μονεγάσκα πιανίστρια Στέλλα Αλμόντο και επίσης τη διεθνή Ελληνίδα σοπράνο Έλενα Κελεσίδη. Από τον κόσμο του αθλητισμού βραβεύτηκαν ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη, μάλιστα πριν από τις διακρίσεις τους στο Rolland Garros. Επειδή αυτή τη χρονιά η ιατρική επιστήμη έπαιξε σημαντικό ρόλο στις ζωές όλων, κάναμε ιδιαίτερη αναφορά σε προσωπικότητες όπως ο πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών δρ Μελέτιος Δημόπουλος, ο δρ Σωτήρης Τσιόδρας και ο Βασίλης Αποστολόπουλος για την υποστήριξή τους τον καιρό της πανδημίας. Από τον επιχειρηματκό χώρο, ένας σημαντικός τομέας ειδικά για το Μονακό, βραβεύτηκαν οι Βασίλης και Νέλλυ Κάτσου καθώς και η Έλενα Αμβροσιάδου. Στον τομέα του τουρισμού το βραβείο πήρε για φέτος ο Αθηναγόρας Ανδρεαδάκης. Για την προσπάθεια της διάσωσης του έργου της Μαρίας Κάλλας στην Ελλάδα βραβεύτηκε η πρόεδρος του «Ελληνικού Συλλόγου Μαρία Κάλλας», Λιάνα Σκουρλή. Ειδικό βραβείο δόθηκε και στον Αρχιπρεσβύτερο της Ελληνικής Εκκλησίας Μονακό και Κυανής Ακτής Μιχαήλ Σεληνιωτάκη.
Το 2017 είχες βραβευτεί στο Λονδίνο ως «Royal artist». Οι πρίγκιπες Γουίλιαμ και Χάρι έχουν πίνακές σου, ενώ έχεις κάνει έκθεση στο Λονδίνο με θέμα τη ζωή της βασίλισσας Ελισάβετ. Τι σε ενέπνευσε να δημιουργήσεις τη συγκεκριμένη σειρά;
Το πρότζεκτ με τη βασίλισσα Ελισάβετ έγινε τυχαία καθώς είχα ξεκινήσει να φιλοτεχνώ πορτρέτα της σε pop διάθεση, τα οποία είδε ο τότε υπεύθυνος της βασιλικής συλλογής. Η βασίλισσα συναίνεσε προσωπικά δίνοντάς μου την άδεια της πραγματοποίησης της έκθεσης που στάθηκε ορόσημο στη ζωή μου. Δώδεκα έργα που έχω φιλοτεχνήσει ανήκουν στην προσωπική συλλογή της βασίλισσας Ελισάβετ. Αυτό για εμένα είναι πολύ τιμητικό. Η επιρροή όμως του προσώπου της βασίλισσας Ελισάβετ στη ζωή μου ξεκινάει από πολύ νωρίτερα, από τα παιδικά μου χρόνια στην Αυστραλία, όπου και γεννήθηκα. Οι πρώτες εικόνες της στην ασπρόμαυρη τότε τηλεόραση είχαν αποτυπωθεί στη μνήμη μου και ήταν μια φιγούρα που καλλιτεχνικά με ενέπνεε.
Έχετε συναντηθεί με τη βασίλισσα Ελισάβετ;
Ναι, έχω συναντήσει προσωπικά τόσο τη βασίλισσα Ελισάβετ, με την ευκαιρία του εορτασμού του Αδαμάντινου Ιωβηλαίου, όσο και τους αδελφούς Γουίλιαμ και Χάρι, που το 2010 επισκέφτηκαν την έκθεσή μου στο Λονδίνο.
Γεννήθηκες στην Αυστραλία. Μεγάλωσες σε καλλιτεχνικό οικογενειακό περιβάλλον; Πότε ανακάλυψες την έφεση που είχες στη ζωγραφική;
Η αλήθεια είναι ότι από μικρή ηλικία μού άρεσε να διακοσμώ και να κατασκευάζω πράγματα και να ζωγραφίζω ό,τι έβλεπα γύρω μου, κυρίως τοπία και ανθρώπους. Συνήθως τα μοντέλα ήταν οι συμμαθήτριές μου στο σχολείο, οι οποίες μου πόζαραν και τους έφτιαχνα τα πορτρέτα τους. Ποτέ δεν πήρα τη ζωγραφική σαν επάγγελμα, αλλά ως έναν τρόπο έκφρασης και σκέψης καθώς μέσα απ’ αυτό δημιουργώ τον δικό μου κόσμο, μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. Η μητέρα μου είχε έφεση στη ζωγραφική και σχεδίαζε δικά της ρούχα και καπέλα, οπότε αυτό με επηρέασε. Ο αδελφός μου είναι αυτός που με ώθησε να δώσω εξετάσεις στη σχολή Καλών Τεχνών, καλλιτεχνική φύση και εκείνος, και πραγματικά τα κατάφερα. Οι σπουδές μου ήταν η Τέχνη και όταν αποφοίτησα από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας συνέχισα με υποτροφία τις σπουδές μου στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. Εκεί μου έφυγαν και όλα τα στερεότυπα που είχα στο μυαλό μου όσο έμενα στα ελληνικά δεδομένα. Τα κλειστά μυαλά είναι σαν κλειστά τείχη.
Υπήρξε κάποιος καλλιτέχνης που σε επηρέασε;
Από παιδί θαύμαζα τον Πικάσο, όχι μόνο για το ταλέντο του αλλά και για τη δυνατή προσωπικότητά του, την οποία εξέφραζε μέσα από τα έργα του. Έπειθε έτσι. Για μένα ξεχωρίζει γιατί του άρεσε να ζει τη ζωή του και ξέφευγε από τη μιζέρια που έχει χαρακτηρίσει πολλούς διάσημους ζωγράφους.
Η ζωή σου είναι συνυφασμένη με τα ταξίδια. Ποιο είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι που έχεις κάνει μέχρι σήμερα;
Ένα από τα ταξίδια που πραγματικά με σημάδεψαν ήταν η επίσκεψή μου στην Αυστραλία, στην οποία γεννήθηκα, χρόνια μετά από τότε που φύγαμε από εκεί για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Όταν μεγάλωσα, ξαναπήγα γιατί ήθελα να δω πώς είναι η ζωή εκεί. Είναι ένας πραγματικός Παράδεισος που τα έχει όλα και βρίσκεται στο άλλο άκρο της Γης – αυτό ήταν το μόνο που με τρόμαζε ώστε να γυρίσω πίσω στη γενέτειρά μου, καθώς δεν μου αρέσει να βρίσκομαι κάπου απομονωμένη.
Στη δική σου περίπτωση η ζωή του καλλιτέχνη είναι περισσότερο μοναχική ή κοινωνική;
Είμαι πολύ κοινωνικό άτομο και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν, την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Όταν όμως πρόκειται να παρουσιάσω κάποιο πρότζεκτ και θέλω να δουλέψω, τότε κλείνομαι στο ατελιέ μου και απομονώνομαι. Οι κοντινοί μου άνθρωποι ποτέ δεν με παρεξηγούν και καταλαβαίνουν πλήρως αυτή την ανάγκη.
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα “Νέα Σαββατοκύριακο” (3-9 Ιουλίου).
