Έναν χρόνο πριν, κατά την επιστροφή της από το Μιλάνο, η Δήμητρα Βουλγαρίδη διαγνώστηκε ότι νοσεί από COVID-19. Ήταν το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα στη χώρα μας. Η “ασθενής μηδέν” περιγράφει στο ΟΚ! και τη Σοφία Τουντούρη τον κοινωνικό ρατσισμό που βίωσε, τον φόβο της όταν κόλλησε και ο 9χρονος γιος της και το πώς ο κορονοϊός στάθηκε η αφορμή να αλλάξει η ζωή της.
Πώς διαπιστώσατε ότι νοσείτε; Είχατε συμπτώματα;
Επιστρέφοντας από επαγγελματικό ταξίδι μου στην Ιταλία, εμφάνισα τα πρώτα συμπτώματα. Επικοινώνησα τηλεφωνικώς με την ιδιωτική μου ασφάλεια υγείας και εκείνοι μου έδωσαν οδηγίες. Μου εξήγησαν πως επειδή έχω έρθει από Μιλάνο και δεν ήμουν μόνη στο σπίτι, αλλά με τον άντρα μου και το παιδί μου, έπρεπε να πάω στο κέντρο αναφοράς της πόλης μου. Έτσι και έκανα: Πήγα απευθείας στο ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη. Από την πρώτη στιγμή με έβαλαν στον θάλαμο αρνητικής πίεσης. Η απομόνωση ήταν κάτι που ξεκίνησε πριν καν επιβεβαιωθεί αν ήμουν θετική ή αρνητική στον ιό. Είχα πάει βράδυ και έπρεπε να διανυκτερεύσω εκεί για να περιμένω την επόμενη μέρα που θα έβγαινε το αποτέλεσμα. Την επομένη, λοιπόν, αργά το μεσημέρι μπήκε ο γιατρός στο δωμάτιο και μου ανακοίνωσε ότι ήμουν το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα κορονοϊού στην Ελλάδα.
Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα στο άκουσμα ότι νοσείτε από κορονοϊό;
Το πρώτο συναίσθημα που με κυρίευσε ήταν ο φόβος. Σκεφτόμουν την υγεία μου, τις συνέπειες προς τον γιο μου, τους κοντινούς μου ανθρώπους αλλά και όσους ήρθα σε επαφή. Αυτές οι σκέψεις με «γονάτιζαν», μου δημιούργησαν άγχος, ενοχικότητα και ευθύνη. Ξεσπούσα συχνά σε λυγμούς από την αγωνία μου για το τι μέλλει γενέσθαι. Αισθανόμουν πως περπατούσα σε μια έρημο χωρίς κατεύθυνση…
«Πρώτο κρούσμα», «ασθενής μηδέν»… Πόσο σας στιγμάτισαν αυτοί οι χαρακτηρισμοί;
Ήταν κάτι που δεν περίμενα… Για να καταλάβετε, είχα προγραμματισμένες δουλειές που δεν είχα ακυρώσει. Με έπαιρναν τηλέφωνο οι φίλοι μου και με ενημέρωναν ότι λένε στα ΜΜΕ για μια γυναίκα και σκιαγραφούν το προφίλ μου, ενώ εγώ δεν ήξερα από τον γιατρό αν έχει βγει το αποτέλεσμα! Δεν κρατήθηκε κανένα ιατρικό απόρρητο ούτε για εμένα αλλά στην πορεία ούτε για το παιδί μου κι αυτό με στενοχώρησε παρά πολύ.
Ποια ήταν η χειρότερη σκέψη που κάνατε όσο βρισκόσασταν στο νοσοκομείο;
Η αγωνία στα μάτια των γιατρών τις πρώτες μέρες είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω. Κανείς δεν γνώριζε την εξέλιξη του ιού. Η πορεία του ήταν κάτι πρωτόγνωρο για όλους κι αυτό μου δημιουργούσε άγχος και ανασφάλεια. Περνούσαν διάφορα από το μυαλό μου. Η απομόνωση σε συνδυασμό με το άγνωστο με έκαναν να νιώσω κάποιες στιγμές ως μελλοθάνατη.
Και ενώ έχετε να αντιμετωπίσετε την ασθένεια, λίγες μέρες μετά βρίσκεται θετικό στον ιό και το παιδί σας. Πώς το βιώσατε;
Ήμασταν μαζί στον ίδιο θάλαμο. Όταν μου το ανακοίνωσε ο γιατρός, μούδιασα. Προσπαθούσα να κατανοήσω πώς ένα παιδί 9 χρόνων θα αντέξει μέσα σε έναν θάλαμο για τόσες μέρες. Το παιδί έπρεπε να μην καταλάβει τίποτα για το τι συμβαίνει και παράλληλα σκεφτόμουν και τι θα ακολουθήσει μετά με τις συναναστροφές του. Πιέστηκα πολύ όλο το διάστημα. Ωραιοποιούσα το καθετί που συνέβαινε μέσα στον θάλαμο, ενώ παράλληλα έπρεπε να κάνω και μια προετοιμασία για το μετά. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εμψύχωση από ειδικούς του προσωπικού μου κύκλου.
Δόθηκαν αμέσως στη δημοσιότητα τα στοιχεία σας. Ήταν κάτι που σας ενόχλησε; Σκεφτήκατε να κινηθείτε νομικά;
Με στενοχώρησε το ότι δεν κρατήθηκε κανένα ιατρικό απόρρητο, ειδικά για το παιδί. Αυτό που σκεφτόμουν είναι πώς αυτό το παιδί θα επέστρεφε ξανά στο σχολείο και αν όλα θα ήταν όπως πριν. Πήρα πολλή αγάπη από ανθρώ- πους γνωστούς αλλά και αγνώστους κατά την παραμονή μου στο νοσοκομείο και είμαι ευγνώμων για αυτό. Σίγουρα, όμως, υπάρχουν και εκείνοι που με στενοχώρησαν. Δεν σκέφτηκα να κινηθώ νομικά, είμαι ευγνώμων που είμαι υγιής εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι. Από τις 62 επαφές που εξετάστηκαν δεν νόσησε κανείς. Δεν θέλω να είμαι εγώ αυτή που θα κρίνει όλους αυτούς, αλλά ο Θεός…
Ποιο ήταν το χειρότερο σχόλιο που ακούσατε;
Ότι εγώ έφερα τον κορονοϊό στην Ελλάδα! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει κόσμος που σκέφτεται έτσι. Εγώ απλά επιβεβαιώθηκα ως πρώτο κρούσμα γιατί πήγα έγκαιρα να εξεταστώ, δεν ήμουν η μόνη.
Πώς τα διαχειριστήκατε όλα αυτά;
Μου πήρε καιρό να τα ξεπεράσω όλα αυτά, μπορεί να φαίνομαι ψύχραιμη αλλά είμαι πολύ συναισθηματική. Τα διαχειρίστηκα και με τη βοήθεια ψυχολόγων.
Μια τόσο έντονη δυσάρεστη εμπειρία τι μαθήματα δίνει;
Ήταν μια εμπειρία ζωής αυτό για εμένα. Διαμόρφωσε το αντιληπτικό μου πεδίο. Εκτιμώ πράγματα που παλιά ίσως θεωρούσα δεδομένα, όπως για παράδειγμα, η υγεία. Νιώθω ότι θέλω να βοηθάω τους συνανθρώπους μου και να λειτουργώ με γνώμονα το καλό.
Όταν ξεπεράσατε αυτή τη δοκιμασία, ποιες ήταν οι πρώτες κινήσεις που κάνατε;
Μετά την παραμονή μου στο νοσοκομείο έμεινα άλλες 12 μέρες σε καραντίνα στο σπίτι μου, έτσι ήταν το πρωτόκολλο τότε. Έκανα πολύ καιρό να δω τους δικούς μου ανθρώπους.
Τι αλλάξατε στον τρόπο σκέψης σας, στον τρόπο ζωής σας, στο πώς αντιμετωπίζετε πράγματα και καταστάσεις πια;
Νιώθω πιο δυνατή. Ήταν ένα γεγονός που με κινητοποίησε ότι μπορώ να ξεπεράσω κάποια πράγματα και να ξεπεράσω κάποιες φοβίες μου. Πλέον δεν φοβάμαι να εκτεθώ και να εκφράζω την άποψή μου για οτιδήποτε.
Φοβάστε μήπως νοσήσετε ξανά;
Τηρώ όλα τα μέτρα προστασίας που μας λένε οι ειδικοί, γιατί πραγματικά έχουμε αξιόλογους γιατρούς και νοσηλευτές στη χώρα μας, που πρέπει να εμπιστευόμαστε. Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη.
Στους αρνητές της μάσκας και του ιού τι απαντάτε;
Θα τους πρότεινα να πάνε μια βόλτα σε κάποιο κέντρο αναφοράς της χώρας μας. Εκεί υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι ο κορονοϊός υπάρχει.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
