Η Βαλέρια Κουρούπη με τον πρώην σύζυγό της Νίκο Ξύδη επέλεξαν να συγκατοικήσουν για δύο χρόνια μετά τον χωρισμό τους. Η ηθοποιός περιγράφει στην εκπομπή «Στούντιο 4» πως αυτή ήταν μια απόφαση που ελήφθη λόγω των καταστάσεων. Συγκεκριμένα, αναφέρει πως λίγο μετά τον χωρισμό τους ήρθε η πανδημία που κατέστησε δύσκολο για όλους και ακόμα περισσότερο για τους καλλιτέχνες να βιοποριστούν.
«Το είπα πιο πολύ για να πάρει θάρρος ο κόσμος να ξέρουν ότι συμβαίνει. Με είχαν πλησιάσει κι άλλοι άνθρωποι και μου έλεγαν “ευτυχώς που το είπες”. Είχαμε χωρίσει και μέναμε μαζί. Το σπίτι μας διευκόλυνε γιατί δεν ήμασταν μαζί στο υπνοδωμάτιο. Έχω χωρίσει 3 χρόνια. Τα πρώτα δύο μέναμε μαζί. Covid μαζί. Είπαμε ότι δεν είμαστε σύντροφοι και δεν μπορούμε να είμαστε μαζί να μοιραζόμαστε την κάθε μέρα μας. Το είχαμε καταλάβει γιατί αυτό έχει μια διαδρομή πίσω του.
Όταν δεν έχει γίνει κάποιο γεγονός που ο άλλος δεν σε έχει πληγώσει και απλά σβήνουν τα πράγματα, ίσως και να περιμένεις να δεις αν μπορεί να ξαναπάρουν μπρος. Δεν είναι αμήχανο, είναι δύσκολο. Δεν γινόταν κάπως από τη μια μέρα στην άλλη να φύγει κάποιος. Κανείς δεν ήθελε και τον γονιό του παιδιού τον άλλον να πάει να μιζεριάσει και να μην μπορεί να ζήσει προκειμένου να μην τον βλέπεις στα μάτια σου. Γιατί δεν είχαμε και σχέση μίσους. Έπεσε ακριβώς μέσα στον covid που “τελείωσαν” και τους καλλιτέχνες, μια τρομερά δύσκολη περίοδος. Δεν είχαμε εισόδημα από πουθενά. Κάναμε 8 μήνες να πάρουμε επίδομα. Μια χαρά το περάσαμε το lockdown. Ήταν πολύ ήπια και γαλήνια τα πράγματα. Ήρθε και πολύ μαλακά στο παιδί μας», εξήγησε η Βαλέρια Κουρούπη.
Από την άλλη πλευρά η ηθοποιός δεν κανονικοποίησε τον «δρόμο» που ακολούθησαν. «Το σωστό είναι να πάρει ο άλλος τη βαλίτσα του και να φύγει. Δεν το πρεσβεύω σαν άποψη και τι ωραία που το κάναμε. Λέω ότι το έφερε η ανάγκη. Ήμασταν τυχεροί και είχαμε και μια ωραία προϊστορία και δεν το περάσαμε πάρα πολύ άσχημα. Ήμασταν δυο συγκάτοικοι σε ένα σπίτι, με έννοια ο ένας τον άλλον, μοιραζόμασταν αυτά που έπρεπε να μοιραστούμε και τίποτα άλλο. Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι. Με νοιάζει το παιδί μου. Με νοιάζει σαν κοινωνικό φαινόμενο η ανθρωποφαγία. Πως ένα πράγμα γίνεται κάτι άλλο από αυτό που είχες πει», κατέληξε η Βαλέρια Κουρούπη.
