H Τάνια Τσανακλίδου βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4», και μίλησε μεταξύ άλλων, για τις απώλειες και για τη βαθιά της ανάγκη για ηρεμία.
«Όταν φτάνεις στη δική μου ηλικία, έχεις από πίσω να μετράς πολλά. Εγώ μετράω εικόνες, συγκινήσεις, ανθρώπους που γνώρισα, πράγματα που βίωσα – και θετικά και αρνητικά. Στο παρελθόν ανατρέχω όταν μου λείπουν οι άνθρωποι που δεν είναι μαζί μου. Όχι για να κοιτάξω εγώ πού βρισκόμουν τότε, αλλά το συνδέω μόνο με τις απώλειες. Και παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι μεγαλώνω κι εγώ σιγά σιγά, και κάποια στιγμή θα πάω να τους συναντήσω. Τώρα, τις απώλειες τις διαχειρίζομαι πολύ πιο ήρεμα σε σχέση με το πώς ήμουν όταν ήμουν νεότερη. Όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος, έχει αυτή την ησυχία λόγω πλήρους αποδοχής».
«Έχω πικράνει φίλους μου. Δεν ξέρω άνθρωπο που να μην έχει πικράνει. Τους έχω πικράνει και έχω αδικήσει ανθρώπους, παρόλο που προσπαθώ να είμαι δίκαιη στη ζωή μου. Δεν έκανα τίποτα όταν το κατάλαβα· μετά από καιρό ζήτησα συγγνώμη».
«Είχα έναν φίλο, ο οποίος μας άφησε πριν δυο μήνες. Έφυγε από τη ζωή. Ήμασταν πάρα πολλά χρόνια φίλοι – ήταν και συνεργάτης μου. Και κάποια στιγμή μαλώσαμε για έναν ανόητο λόγο πάνω στη δουλειά. Έκανε να μου μιλήσει δέκα χρόνια. Του τηλεφωνούσα να του πω “Χρόνια Πολλά” και μου το έκλεινε. Του έστειλα ένα γράμμα και του είπα: “Βρε χαζέ, θα πεθάνουμε κάποια στιγμή και δεν θα μιλάμε; Δεν ντρέπεσαι;”».
Για τη δύναμη της συναισθηματικής έκθεσης, είπε: «Είναι πολύ σημαντικό να επιτρέπεις στον εαυτό σου τη συντριβή. Γιατί όταν τα λες στον άλλον, συντρίβεσαι κατά κάποιον τρόπο – και μέσα από τη συντριβή έρχεται η μετάνοια και η χάρις».
«Θέλω πάρα πολύ τη γαλήνη και την ησυχία. Γι’ αυτό δεν εργάζομαι πολύ, κάνω λίγα πράγματα. Δεν αισθάνομαι ότι “τρέχει” για μένα μια καριέρα. Πλέον κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Στα 50 μου είπα: “Μέχρι εδώ η καριέρα μου”. Όταν ήμουν μικρή, χρειαζόμουν το χειροκρότημα μέχρι να αποκτήσω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να ξέρω ότι αυτό που κάνω μπορεί να μην πετυχαίνει πάντα, αλλά εμένα με οδηγεί εκεί που θέλω να φτάσω. Οπότε, πήρα διαζύγιο με την αρρωστημένη αποδοχή του χειροκροτήματος και της επιβεβαίωσης».
«Υπάρχουν όμως φίλοι μου και καλλιτέχνες που υποφέρουν πάρα πολύ, επειδή τα εκφραστικά τους μέσα δεν τους βοηθάνε πια να συνεχίσουν αυτά που έκαναν. Εγώ δεν είμαι καθόλου έτσι. Εμένα μου αρέσει να τεμπελιάζω, να ασχολούμαι με τα λουλουδάκια μου, να έχω τα σκυλάκια μου και να παίζω».
«Στα 50 μου ένιωσα χορτασμένη και ότι δεν έχει κανέναν λόγο να αποδείξω τίποτα, παρά μόνο να βελτιώσω τον εαυτό μου. Ήταν μόνο δικό μου αυτό. Δεν με επηρέασε κάτι».
Διαβάστε επίσης: Μάκης Τσέλιος: Σπάνια βραδινή έξοδος στην Τσανακλίδου, με Δημήτρη Στρέπκο
