Καλεσμένη του Φώτη Σεργουλόπουλου και της Τζένης Μελιτά στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον, τήν Μεσημβρίαν», ήταν η Σύλβια Δεληκούρα. Η ηθοποιός μίλησε για όλα αλλά και για την αντιπάθειά της για τα ψάρια παρόλο που ο σύντροφός της, είναι ιχθυέμπορας: «Με ενοχλεί η μυρωδιά τους. Δεν μου αρέσουν καθόλου» είπε η ίδια το μεσημέρι της Πέμπτης.
Η απίστευτη ιστορία πίσω από τη γέννηση του γιου της; Επειδή είδε πως αν γεννούσε μια συγκεκριμένη ώρα, το μωρό θα είχε έναν ωροσκόπο που δεν θα της άρεσε εκείνη κλειδώθηκε στο μπάνιο και την έψαχναν ο γιατρός και η μαία.
Η ηθοποιός της σειράς «Μαίρη Μαίρη Μαίρη» μίλησε στην εκπομπή της ΕΡΤ για τον σύντροφό της Δημήτρη, για τη σχέση τους αλλά και για τον 8χρονο γιο της. Η ίδια έχει να θυμηθεί πολλά ευτράπελα από τα πρώτα ραντεβού τους κιόλας. Η ηθοποιός τόνισε: «Ο σύντροφός μου έχει πολύ χιούμορ. Είμαι τυχερή σε αυτό. Σίγουρα το χιούμορ σώζει πολύ τη σχέση. Υπάρχουν φορές που πάνω στην ένταση της στιγμής κάνω απανωτά σαρδάμ. Ο σύντροφός μου δεν μπορεί να μου θυμώσει».
Σε άλλο σημείο της κουβέντας η ίδια είπε: «Είμαι πολύ ζηλιάρα. Τον ζηλεύω τον άντρα μου. Μου αρέσει πολύ σαν άντρας ακόμη και τον ζηλεύω. Δεν μου έχει δώσει ακόμη δείγματα. Μου αρέσουν να τον κοιτάζουν. Βλέπεις πως ο άλλος έχει πέραση. Στο παρελθόν έχω ψάξει και τηλέφωνο… Παλιά ζήλευα διαφορετικά. Ζήλευα όταν ήταν η ώρα να χωρίσω. Σαν να έβρισκα πάτημα. Τώρα είναι άλλο, θέλω να τα μαθαίνω όλα».
Όσο αφορά στη γέννηση του γιου της είπε: «Θυμάμαι με έφαγαν ζωντανή. Ο κόσμος έχει μία τάση να κρίνει και να κακολογεί. Η κακία είναι πολύ εύκολη. Όταν το είπα αυτό, το είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου. Εγώ ήξερα τι ώρα θα γεννήσω, γιατί πήγα για καισαρική. Είχα κάνει πλάκα στη μαία, κλειδώθηκα στο μπάνιο και της είχα πει να με αφήσει να περάσουν 15-20 λεπτά. Δεν ήμουν σε οδύνες, για να καθυστερώ τη γέννηση. Θα ήταν και τρελό αυτό», περιγράφει η ηθοποιός στη συνέχεια. Είχα στεναχωρηθεί τόσο πολύ. Ενώ δεν στεναχωριέμαι όταν γράφουν γενικά, αυτό με ενόχλησε. Μου έγραφαν: δεν έπρεπε ο Θεός να σου δώσει παιδί… και άλλα χειρότερα. Θυμάμαι έκλαιγα και έλεγα: δε μπορεί να είναι τόσο κακός ο κόσμος».
