Η Ρένα Μόρφη δεν έχασε τον εαυτό της όταν έγινε μητέρα. Το αντίθετο μάλλον: Η μητρότητα έγινε η αφορμή για ένα ταξίδι υπαρξιακής αναζήτησης που την βρήκε να επανεφευρίσκει τον εαυτό της, να νιώθει πιο άνετα με ένστικτα, όπως ο ερωτισμός. Μέσα από αυτή την αναζήτηση γεννήθηκε και το νέο δισκογραφικό της βήμα, “Το Δωμάτιο μου”, ο πιο προσωπικός της δίσκος μέχρι τώρα για το οποίο μιλά στο Monopoli.gr και την Τατιανα Γεωργακοπούλου.
Λένε ότι η μητρότητα σε κάνει να επανεκτιμάς τα πάντα γύρω σου. Το βίωσες αυτό;
Επανεκτιμάς πάρα πολλά πράγματα. Όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται, φέρνοντας μια ζωή στον κόσμο, έρχεσαι σε επαφή με το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης γενικότερα. Αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι πράγματα πολύ διαφορετικά. Αρχίζεις να βλέπεις την αρχή, να φοβάσαι πολύ περισσότερο κάθε τέλος. Γιατί γίνεσαι μάρτυρας ενός πλάσματος που μεγαλώνει και αυτό σου αλλάζει την προοπτική.
Τον εαυτό σου τον επανεκτίμησες;
Έχω αλλάξει 100%. Ήμουν πολύ πιο εγκλωβισμένη στον εγωισμό μου. Προφανώς, το παιδί θα σου ανοίξει έτσι κι αλλιώς άλλους ορίζοντες, στη διαδραστικότητα που έχεις με ένα άλλο άτομο, αλλά και προς την κοινωνία. Έχει αλλάξει το πώς βλέπω τους πάντες πλέον. Τους βλέπω παιδιά, τους βλέπω γονείς. Τους βλέπω ανθρώπους που έχουν εσωτερικές αναζητήσεις. Όλο αυτό πλέον το βλέπω, γιατί η ίδια παρακολουθώ το πώς είναι ένα σποράκι να γίνεται δέντρο. Πόσο κόπο έχει αυτό το πράγμα και πόσο αναπόφευκτο είναι να δημιουργηθούν τραύματα. Οπότε εκεί αναγνωρίζεις την περιπλοκότητα της ζωής, της ανθρώπινης ύπαρξης και ταυτόχρονα την ματαιότητα. Και η αλήθεια είναι πως καμιά φορά τρομάζω που έχω την ευθύνη ενός παιδιού. Σκέφτομαι «αφού κι εγώ παιδί είμαι, πως γίνεται να με φωνάζουν μαμά;»
Είναι κοινό βίωμα των νέων γονέων αυτό;
Ναι, γιατί μας έχει κοπεί ο τσαμπουκάς σε πολλά πράγματα. Ίσως γιατί δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε πράγματα που βλέπαμε ότι δημιουργούσαν οι προηγούμενες γενιές – οι οποίες είχαν όλες μια ανοδική πορεία, είμαστε οι πρώτοι που έχουμε καθοδική. Ήταν μια εκτεταμένη περίοδος κρίσης και μας κόπηκε μια φόρα, η οποία ίσως τελικά να ήταν και εκτός πραγματικότητας. Αυτό μας έκλεψε την αυτοπεποίθηση. Φαντάζομαι ότι οι γονείς μας, έχοντας δημιουργήσει περισσότερα πράγματα μέχρι τα 30 τους, θεωρούσαν ότι είναι πολύ εύκολο ή φυσικό να έχεις και μια οικογένεια. Εμείς ακόμη δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι μας προσλαμβάνουν για μια δουλειά. Πόσω μάλλον να πάρουμε στις πλάτες μας μια καινούργια ζωή.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Monopoli.gr
