Η «Κατερίνα» και ο «Παναγής» από τη σειρά Χαιρέτα μου τον Πλάτανο της ΕΡΤ1, κατά κόσμον Πηνελόπη Πλάκα και Θοδωρής Φραντζέσκος, φωτογραφίζονται μαζί για το περιοδικό ΟΚ! και μιλούν στον Γιώργο Πράσινο για τον έρωτα στα χρόνια της πανδημίας, την ελληνική εκδοχή του #MeToo, αλλά και το κλίμα στα γυρίσματα μετά την απομάκρυνση συναδέλφου τους.
Τι αίσθηση σας έχουν αφήσει οι αποκαλύψεις για σωματική και σεξουαλική παρενόχληση, μεταξύ άλλων, και στον δικό σας χώρο; Είναι το ελληνικό #MeToo κέρδος για την κοινωνία;
Θοδωρής: Νομίζω ότι το φαινόμενο αυτό είναι βαθιά κοινωνικό και δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένους κλάδους. Σίγουρα ο χώρος μας είναι πολύ προβεβλημένος και προσελκύει εύκολα το ενδιαφέρον του κόσμου, αλλά το κακό μπορεί να γίνει οπουδήποτε.
Πηνελόπη: Το #ΜeΤoo πήρε μεγάλη έκταση πρώτα από αποκαλύψεις ηθοποιών της Αμερικής. Αυτοί οι χώροι έχουν μεγάλη προβολή, όποτε λογικό επακόλουθο είναι να πάρει δημοσιότητα. Ύστερα από αυτό, πιστεύω ότι οποιαδήποτε καταγγελία θα αντιμετωπίζεται με περισσότερο βάρος. Η φορά του ανέμου αλλάζει, η εποχή αλλάζει, οι άνθρωποι πλέον δείχνουν να έχουν μηδενική ανοχή σε τέτοιου είδους περιστατικά και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην αντισταθούμε. Ευτυχώς που ήρθε η στιγμή.
Θοδωρής: Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, που σίγουρα δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα ακόμα θέμα της επικαιρότητας και μετά ναξ εχαστεί. Είναι μια διαδικασία εν εξελίξει, όπου σε πρώτο χρόνο θα πρέπει να μιλήσουν οι άμεσα εμπλεκόμενοι ώστε να λάμψει η αλήθεια και να επέλθει η δικαίωση για όλα τα θύματα.
Πηνελόπη: Την αρχή έκανε η Σοφία Μπεκατώρου, που αξίζει τον θαυμασμό μας, όπως και όσοι ακολούθησαν με τις αποκαλύψεις τους.
Έχετε υποστεί παρενόχληση ή οποιαδήποτε μορφής βία στον χώρο εργασίας σας;
Θοδωρής: Όχι, δεν έχω υποστεί βία στο θέατρο ή σε γύρισμα.
Πηνελόπη: Νομίζω πως οι περισσότερες γυναίκες πήγαν να υποστούν ή έχουν υποστεί κάποιου είδους παρενόχληση. Όχι μόνο στο θέατρο, αλλά στη ζωή γενικά. Το θέμα είναι βαθιά κοινωνικό. Και πρέπει οι ρίζες του κακού να βρεθούν και να κοπούν.
Το σίριαλ που παίζετε Χαιρέτα μου τον πλάτανο βρέθηκε τον τελευταίο καιρό στο επίκεντρο των εξελίξεων. Κάποιος ηθοποιός έφυγε, κάποιος άλλος ήρθε. Πώς ήταν το κλίμα εκείνες τις μέρες;
Θοδωρής: Βρισκόμαστε σε μια δουλειά πολύ απαιτητική σε όλα τα επίπεδα. Προσωπικά προσπαθώ να δίνω το 100% της ενέργειάς μου, αφήνοντας τις οποίες δυσκολίες εκτός.
Πηνελόπη: Είμαστε όλοι επαγγελματίες. Είχαμε να διαχειριστούμε έναν ζωντανό οργανισμό, την ίδια μας τη δουλειά, το γύρισμά μας που είναι καθημερινό και απαιτητικό. Το όποιο συναίσθημα του καθενός το αφήσαμε εκτός δουλειάς.
Νιώσατε έκπληξη;
Πηνελόπη: Έκπληξη; Διαρκώς εκπλήσσομαι. Από την ίδια μας την κοινωνία. Από πού να το πιάσω… Trafficking, εμπορία οργάνων, απαγωγές παιδιών, σεξουαλικές κακοποιήσεις, ενδοοικογενειακή βία, ψυχολογική, σωματική; Χάνω τα λόγια μου. Η βία είναι καταδικαστέα από όποιον κι αν προέρχεται.
Θοδωρής: Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, άλλοτε θετικές και άλλοτε αρνητικές. Προσπαθώ να κρατάω μόνο τα θετικά.
Θοδωρή, είσαι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ένιωσες στενοχώρια για όσα συνέβαιναν στο Εθνικό και οδήγησαν στις παραιτήσεις των δύο τελευταίων καλλιτεχνικών διευθυντών του;
Θοδωρής: Το Εθνικό Θέατρο είναι ο χώρος όπου ξεκίνησα το ταξίδι μου στην υποκριτική. Πρώτα με τη σχολή και μετά στην πρώτη μου επαγγελματική παράσταση στην Κεντρική Σκηνή. Είναι ένας χώρος ιερός για μένα, που τον αγαπώ και τον πονάω. Πιστεύω ότι πρέπει να είναι υπεράνω προσώπων και οι άνθρωποι που το διοικούν να το τιμούν και να εμπνέουν εμάς τους νεότερους με το ήθος και τη στάση τους απέναντι στη ζωή και στην τέχνη.
Αν είχες τη δυνατότητα, τι θα διόρθωνες;
Θοδωρής: Ο καλλιτεχνικός χώρος αλλά και το Εθνικό Θέατρο βρίσκονται σε μια διαδικασία επανεκκίνησης. Το τι πρέπει να διορθωθεί θα το δείξει ο χρόνος, σίγουρα όμως πρέπει να υπάρξει νηφαλιότητα και ένα μακρόπνοο καλλιτεχνικό πλάνο.
«Είμαστε φτιαγμένοι από τα υλικά των ονείρων» έγραφε ο Σαίξπηρ στην Τρικυμία. Πραγματοποιήσατε τα δικά σας όνειρα;
Θοδωρής: Μέσα στο ταξίδι αυτό έχω περάσει από πολλές τρικυμίες, αλλά και από πολύ όμορφα και ήρεμα νερά. Αισθάνομαι πολύ τυχερός διότι κάποια από τα όνειρά μου τα έχω πραγματοποιήσει. Όλο αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να συνεχίζω να ονειρεύομαι και να παλεύω για αυτά. Το ταξίδι συνεχίζεται!
Πηνελόπη: Τα όνειρα είναι αυτά που μας κάνουν να ζούμε, να δρούμε, να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε το άλλο πρωί. Έχω πολλά όνειρα, σχεδόν αμέτρητα. Τα όνειρά μου με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στον ΣΑΚΑΚΙ, ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΚΑΙ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ δρόμο της εκπλήρωσής τους.
Τι σας οδήγησε στην υποκριτική;
Πηνελόπη: Κάπου στο Γυμνάσιο μου δόθηκε τελευταία στιγμή, ένα ποίημα. Ήμουν ένα πολύ ντροπαλό παιδί, χαμηλών τόνων. Μου φαινόταν «βουνό» να εκτεθώ μπροστά σε τόσο κόσμο. Με το ζόρι το έκανα. Μόλις τελείωσε η γιορτή, συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε αυτή η ησυχία που επικρατούσε από κάτω. Μου άρεσε που ήμουν ο
λόγος να παρασύρω τους υπόλοιπους στην ιστορία που έλεγα. Έτσι, ξεκίνησα να παρακολουθώ παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, είτε στο Κρατικό Θέατρο είτε σε περιοδείες που έρχονταν στην πόλη μας. Μαγεύτηκα από τους ανθρώπους που έλεγαν με τόση αλήθεια μια ιστορία.
Θοδωρής: Κι εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω την ανάγκη να δημιουργώ. Όσο μεγάλωνα, ένιωθα μια έντονη έλξη για την τέχνη σε όλες τις μορφές της. Όταν έφτασα στο σημείο που έπρεπε να επιλέξω τι θα κάνω στη ζωή μου, αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική, διότι αυτή η μορφή τέχνης έχει πολλές πτυχές και είναι πιο κοντά στη δική μου ανάγκη.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Θοδωρής: Μεγάλωσα στην Κυψέλη και τα καλοκαίρια πήγαινα διακοπές στη Σάμο, από όπου κατάγομαι. Πολλά Σαββατοκύριακα, καθώς και τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού, τις περνούσαμε μέσα σε ένα τροχόσπιτο γυρνώντας όλη την Ελλάδα. Μεγάλωσα μέσα σε αντιθέσεις. Από τη μία στο κέντρο της Αθήνας με πάρα πολύ κόσμο και από την άλλη σε ένα παρθένο, φυσικό μέρος, όπως είναι η Σάμος. Κάπως έτσι εξελίσσεται και η ζωή μου. Αν και περάσαμε δυσκολίες, η στήριξη των γονιών μου αποτέλεσε το θεμέλιο για αυτό που είμαι σήμερα προσωπικά και καλλιτεχνικά.
Πηνελόπη: Μεγάλωσα μέχρι τα 5-6 στο Άδενδρο Θεσσαλονίκης με τους παππούδες μου, Πηνελόπη και Νικόλα. Παιχνίδια στην αυλή, βόλτες στα χωράφια και φαγωμένα γόνατα. Στα 6 μου γύρισα στη Θεσσαλονίκη με τους γονείς μου και τον αδελφό μου. Ήμασταν αγαπημένη οικογένεια, πάντα μαζί σε όλα, με πολύ διάλογο, ανταλλαγή απόψεων και χέρι βοήθειας ο ένας στον άλλο. Έδωσα δύο φορές Πανελλήνιες, στην αρχή πέρασα στο τμήμα Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ και μετά στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών στα Ιωάννινα. Δυστυχώς πτυχίο δεν έχω πάρει ακόμα…
Στον ελεύθερο χρόνο σας μαγειρεύετε και οι δύο εξαιρετικά. Πηνελόπη, εσύ ανεβάζεις στο Instagram συνεχώς βίντεο με συμβουλές για νόστιμα πιάτα. Είναι η μαγειρική η δική σας «ανάσα» στην καθημερινότητα;
Πηνελόπη: Η μαγειρική είναι μεγάλη αγάπη. Η φαντασία μου οργιάζει, βάζω σε κάθε συνταγή τις δικές μου πινελιές και αυτό ενίαι που με κάνει χαρούμενη. Επίσης, μου αρέσει να φροντίζω τους αγαπημένους μου. Και φυσικά μοιράζομαι πολλά βίντεο με τους διαδικτυακούς μου φίλους. Τους αρέσει πολύ, ταυτίζονται. Δεν είμαι επαγγελματίας, είμαι μια μαγείρισσα στην κουζίνα μου, όπως εκείνοι. Κάνουμε ωραία πιάτα, καίμε και ορισμένα, έχουμε χιούμορ και, φυσικά, δεν είμαστε τέλειοι!
Θοδωρής: Η μαγειρική είναι μέρος της καθημερινότητάς μου. Είναι κι αυτή μια μορφή τέχνης εφόσον το κάνεις με μεράκι και αγάπη.
Θοδωρή, έχεις ζήσει ένα καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη, στο campus του διεθνώς αναγνωρισμένου σκηνοθέτη και «μάγου του φωτός», όπως τον χαρακτηρίζουν, Ρόμπερτ Γουίλσον. Ποιο είναι το αποτύπωμα από αυτή την εμπειρία;
Θοδωρής: Το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη και το Watermill Center του Ρόμπερτ Γουίλσον αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εμπειρίες της ζωής μου, αλλά και της καριέρας μου. Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν στο 2ο έτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου, όπου συμμετείχα ως βοηθητικός ηθοποιός στη μεγάλη παραγωγή που είχε γίνει τότε, την Ομήρου Οδύσσεια. Ύστερα από αυτό προσκλήθηκα στη Νέα Υόρκη, όπου και πήγα. Η συναναστροφή μου με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, καθώς και η επαφή μου με τη σύγχρονη τέχνη σε κορυφαίο επίπεδο μου έδωσε τη δυνατότητα να ανοίξω τους ορίζοντές μου και να εξελιχθώ.
Εκεί συνεργάστηκες και με την «ιέρεια της performance» Μαρίνα Αμπράμοβιτς, ενώ γνώρισες, μεταξύ άλλων, τη Lady Gaga και τον Χιου Τζάκμαν. Τι σε εντυπωσίασε ιδιαίτερα, σε εκείνους;
Θοδωρής: Πράγματι, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω σημαντικούς ανθρώπους, όπως η Αμπράμοβιτς, η Lady Gaga και ο Χιου Τζάκμαν. Αυτό που μεεντυπωσίασε περισσότερο είναι το γεγονός πως ενώ έχουν αυτή την παγκό-
σμια φήμη, παραμένουν ταπεινοί, προσιτοί, ακομπλεξάριστοι και άμεσοι. Κι αυτός είναι ο ορισμός του πραγματικού σταρ.
Πηνελόπη, έχεις παίξει σε μια από τις τελευταίες ταινίες του Νκίου Κούνδουρου…
Πηνελόπη: Ο κινηματογράφος είναι η μεγάλη μου αγάπη. Άλλωστε από αυτόν ξεκίνησα. Η ταινία του Νίκου Κούνδουρου Ένα πλοίο για την Παλαιστίνη (2012) ήταν η πρώτη μου δουλειά. Εύχομαι να μου δοθούν κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον.
Με τη μια καραντίνα να διαδέχεται την άλλη, έχετε προβεί σε αναθεωρήσεις για το πώς θέλετε να ζήσετε όταν τελειώσει όλο αυτό;
Πηνελόπη: Ναι, ήταν μια ευκαιρία προσωπικής ανασκόπησης. Έχουμε περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μας – μάλλον περισσότερο ποιοτικόχ ρόνο. Πιστεύω πως θα κρατήσω και μετά την καραντίνα κάποιες μέρες που απλά θα ηρεμώ, δεν θα κάνω τίποτα και ταυτόχρονα θα επικοινωνώ πιο πολύ με μένα, για να παραμένω στο κέντρο μου.
Θοδωρής: Ένα από τα λίγα καλά της όλης κατάστασης είναι πως μάθαμε να εκτιμάμε αυτά που λογίζαμε ως δεδομένα και δεν τα έχουμε πια. Όταν τελειώσει όλο αυτό, θέλω να ζω πιο κοντά στη φύση και να αλληλοεπιδρώ με τους ανθρώπους γύρω μου χωρίς να μεσολαβεί κάποια οθόνη μεταξύ μας.
Με ποιον άνθρωπο περνάτε τις μέρες της καραντίνας;
Θοδωρής: Με ελάχιστα αγαπημένα μου πρόσωπα και με μεγάλη προσοχή.
Πηνελόπη: Έχω επιλέξει δύο ανθρώπους που τους έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Είναι μετρημένες οι επαφές τους, όποτε περνάω χρόνο με αυτούς.
Πώς βιώνετε τον έρωτα εν μέσω πανδημίας;
Θοδωρής: Ο έρωτας είναι από τα πιο δυνατά συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος. Είναι πηγή ζωής και έχει αποδειχτεί διαχρονκιά ότι μπορεί να υπάρξει μέσα σε οποιαδήποτε συνθήκη.
Πηνελόπη: Ο έρωτας είναι έρωτας, είτε είμαστε σε καραντίνα είτε όχι. Για μένα δεν έχει αλλάξει κάτι σε προσωπικό επίπεδο. Έτσι όπως ήμουν πριν είμαι και τώρα.
Τι πιστεύετε πως θα μας αφήσει αυτή η έλλειψη αγγίγματος και αγκαλιάς;
Πηνελόπη: Μετά την ελευθερία –που με ενοχλεί πολύ όταν δεν την έχω–, το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα που με ενοχλεί είναι αυτό. Έχουμε αποξενωθεί αρκετά, βλέπουμε έναν συνάδελφο στο γύρισμα και θέλουμε να του κάνουμε το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, μια αγκαλιά, και δεν μπορούμε. Δεν συζητώ για τις αγκαλιές που έχουμε στερηθεί, όπως της οικογένειας και των φίλων μας.
Θοδωρής: Είναι δύο οι δρόμοι κατά τη γνώμη μου. Ή θα μας αποξενώσει τελείως όλη αυτή η κατάσταση ή θα μας κάνει να αντιδράσουμε ούτως ώστε στο μέλλον να γίνουμε πιο εκδηλωτικοί και αληθινοί με τους ανθρώπους γύρω μας.
Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που θέλετε να αγκαλιάσετε όταν τελειώσει η πανδημία;
Θοδωρής: Τη γιαγιά μου και τη μητέρα μου, οι οποίες βρίσκονται στη Σάμο και έχω πάρα πολύ καιρό να τις δω. Τους στέλνω τα φιλιά και την αγάπη μου.
Πηνελόπη: Τη μανούλα μου και όλη μου την οικογένεια. Πόσο μου έχει λείψει να ανέβω στη Θεσσαλονίκη, να κοιμηθώ στο δωμάτιό μου, να φάω το μαμαδίστικο φαγητό και να κάτσουμε όλοι μαζί… με πολλές, πολλές αγκαλιές.
Ποια ήταν η πρώτη αγκαλιά της ζωής σας που θυμάστε έντονα;
Θοδωρής: Από τις πρώτες αγκαλιές που μου έχουν μείνει είναι εκείνη η ομαδική αγκαλιά που κάναμε με τους γονείς μου όταν κοιμόμασταν όλοι μαζί.
Πηνελόπη: Η πιο σημαντική αγκαλιά μου, που πια δεν μπορώ να την έχω είναι της γιαγιάς Πηνελόπης. Αυτά τα χέρια είχαν ένα άλλο άγγιγμα. Μεγάλωσα μαζί τους μέχρι τα 5-6 μου. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, πόσο σημαντικοί άνθρωποι ήταν οι παππούδες μου για μένα. Δεν πειράζει όμως. Όπως είπαμε και πιο πριν, έχουμε όνειρα, κι εγώ τους βλέπω στα όνειρά μου.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
