Η σύμπραξη του Χρήστου Μάστορα με τον Νίκο Αλιάγα στο θεαματικό φινάλε του J2US το βράδυ του Σαββάτου της Πρωτοχρονιάς ήταν καθηλωτική. Ο διεθνούς φήμης Έλληνας παρουσιαστής, τον οποίο ο Νίκος Κοκλώνης έφερε στο λαμπερό σόου ως guest κριτή του τελικού, και ο τραγουδιστής ερμήνευσαν τα τραγούδια It’s Α Man’s World, Το Παλιό Μου Παλτό και My Way/ Comme d’Ηabitude.
Η συνύπαρξή τους «μάγεψε» τους πάντες και οι χρήστες των social media τους αποθέωσαν κάνοντας αυτή την εμφάνιση ιστορική. Φαίνεται όμως πως η μουσική τους συνάντηση έγινε η αφορμή να ξεκινήσει μια ωραία φιλία ανάμεσα στον Νίκο Αλιάγα και τον Χρήστο Μάστορα. Ανακάλυψαν μάλιστα πολλές κοινές τους αγάπες και μία από αυτές είναι και η φωτογραφία.
Μπορεί να είναι γνωστό το ταλέντο του Νίκου Αλιαγά στη φωτογραφία αλλά αυτή τη φορά πόζαρε στον φακό του Χρήστου Μάστορα.
Ο Νίκος Αλιάγας είχε μιλήσει σε συνέντευξή του στο περιοδικό Glow γιατί έγινε φωτογράφος. «Για να πω μια ιστορία διαφορετική. Γιατί κάνω μια δουλειά που είμαι μπροστά στον φακό, αλλά αισθάνομαι περισσότερο ευτυχισμένος κι ελεύθερος πίσω από τον φακό. Δε γίνεσαι φωτογράφος με μια μηχανή. Η φωτογραφία συμπεριλαμβάνει κι άλλες έννοιες φιλοσοφικές, ποιητικές, καλλιτεχνικές, αναζητήσεις, προβληματισμούς και μου επιτρέπει να εκφράσω πράγματα που δεν μπορώ αλλιώς. Έτσι, ξεκίνησε αυτό το “πάθος”», είχε πει.
Όσο για το πώς ξεκίνησαν όλα, το χρωστάω στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της γιαγιάς και του παππού. «Ήμασταν διακοπές στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού στην Ελλάδα, όταν ανακάλυψα ένα κουτί με ασπρόμαυρες φωτογραφίες των γονιών μου. Εκεί συνειδητοποίησα τον χρόνο. Αν οι γονείς μου ήταν τότε 25-30 ετών, θα γίνουν σαν τον παππού και τη γιαγιά. Αυτό σημαίνει ότι κάτι μου ξεφεύγει, δεν το ελέγχουμε. Στην αρχή, προσπαθούσα να κρατήσω εικόνες. Αγόρασα μια Kodak instamatic 8 ετών και ασχολήθηκα με τη φωτογραφία για προσωπικούς και ψυχαγωγικούς λόγους. Όταν ξεκίνησα ως δημοσιογράφος/ρεπόρτερ τα ταξίδια μου συνέχισα και μετά το άφησα. Δεν υπήρχε ακόμα η ψηφιακή επεξεργασία. Υπήρχαν φιλμ, τα έχανα, δεν είχα χρήματα να πάρω μια καλή μηχανή και πριν μια 15ετία, έχοντας επιβεβαιώσει μια επαγγελματική πορεία στα media, επανήλθε αρχικά ως χόμπι. Φωτογράφιζα σταρ και προσωπικότητες που συναντούσα και μετά στράφηκα στην κοινωνία. Έγινε ένα είδος ανάγκης, μια “αντικαταθλιπτική” προσέγγιση για να βγω από το φως της δημοσιότητας και ν’ αποτυπώσω το εσωτερικό φως των ανθρώπων», εξήγησε στην ίδια συνέντευξη.
