Ο Νίκος Πολυδερόπουλος έκανε μια συγκλονιστική εξομολόγηση για τον θάνατο του αδερφού του. Ο 28χρονος Παντελής Πολυδερόπουλος υπέστη ανακοπή καρδιάς, ανήμερα των Χριστουγέννων βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του.
Ο ηθοποιός μίλησε στην εκπομπή «Πάμε Δανάη» και στον δημοσιογράφο Άρη Καβατζίκη και αναφέρθηκε στην απομάκρυνσή του από τη θεατρική παράσταση «Μάρτυρας κατηγορίας» αλλά και το πως βίωσε την μεγάλη απώλειά του.
Aρχικά ο Νίκος Πολυδερόπουλος μίλησε για τη σειρά, «Σαν ψέμα» στη οποία πρωταγωνιστεί αυτή την περίοδο: «Κάποια πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Ήρθε η πρόταση από τον σκηνοθέτη σε μια περίεργη φάση της ζωής μου».
«Mε πλήγωσε λίγο η σκληράδα των ανθρώπων»
«Μου ανακοινώθηκε ότι δε θα συνεχίσω στην παράσταση, 3-4 μέρες μετά το μνημόσυνο του αδελφού μου. Σε μια δύσκολη για εμένα περίοδο. Δεν έβλεπα καθαρά εκείνη την περίοδο, δε μπορούσα να κρίνω και να αποφασίσω. Σίγουρα θίγεσαι. Σκέφτεσαι ότι είσαι σε μια παράσταση που κάνει επιτυχία, είσαι μέλος αυτής και ξαφνικά ψάχνεις να βρεις γιατί εξοστρακίζεσαι. Mε πλήγωσε λίγο η σκληράδα των ανθρώπων. Δεν έχασα ένα χρυσόψαρο. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν άνθρωποι που βίωσαν τον πόνο μου, με είδαν να πονάω, και σκέφτεσαι που πήγε η ανθρωπιά;
«Στην ηλικία αυτή που είμαι, που έχασα τον αδελφό μου, η ζωή με δίδαξε ότι δεν είναι εύκολη»
Εμένα, στην ηλικία αυτή που είμαι, που έχασα τον αδελφό μου, η ζωή με δίδαξε ότι δεν είναι εύκολη. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα πάντα. Μπορεί να μιλήσεις με τον αδελφό σου, να του πεις καλημέρα και να μην του πεις καληνύχτα, ή με έναν οποιονδήποτε δικό σου άνθρωπο».
«Στη χρονική περίοδο της ζωής μου που βρίσκομαι είχα κάποιο λόγο να βγω και να πω ψέματα;»
Όσο για την ανακοίνωση που εξέδωσε η εταιρεία παραγωγής και ο σκηνοθέτης της παράστασης, ανέφερε: «Ο καθένας μπορεί να βγει και να πει ό,τι θέλει. Είναι δυο πλευρές. Στη χρονική περίοδο της ζωής μου που βρίσκομαι είχα κάποιο λόγο να βγω και να πω ψέματα; Ήταν τόσο βαρύς ο λόγος και ο τρόπος τους όταν μου το ανακοίνωσαν, που όλα τα άλλα είναι πταίσματα. Το περίμενα ότι θα γινόταν αυτή η διάψευση, αλλά όταν σε έχει πληγώσει κάτι τόσο πολύ, τότε δε μπορεί να σου κάνει κάτι άλλο περισσότερο κακό… Θα το πω, και δε με νοιάζει. Ήταν ένα ύπουλο πράγμα. Δεν το είχα πιάσει».
«Η ζωή μου χωρίζεται στο πριν και το μετά του θανάτου του αδελφού μου»
«Η ζωή μου χωρίζεται στο πριν και το μετά του θανάτου του αδελφού μου. Ανέκαθεν βάζω τον εαυτό μου μπροστά για να μπορώ να είμαι δυνατός και να κρατάω τους υπόλοιπους. Κανένας δε μπορεί να σε βοηθήσει αν δε βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου. Επειδή είμαι ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια, θεωρώ ότι εγώ πρέπει να βοηθήσω στο να προχωρήσουμε τη ζωή μας με αυτή την απώλεια. Αυτό δε σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε ποτέ τον αδελφό μας. Ο πόνος θα απαλύνει και σιγά σιγά θα γίνει μια γλυκιά ανάμνηση και ένα αναπάντητο γιατί.
Το μότο μου είναι, “θα τα φτιάξουμε όλα”. Όταν συνέβη αυτό με τον αδελφό μου, δεν ένιωσα ότι μπορούμε να τα φτιάξουμε όλα. Δεν ένιωσα την ανάγκη να χτυπήσω την πόρτα ενός ψυχολόγου, αλλά την ανάγκη να χτυπάω την πόρτα των δικών μου ανθρώπων για να τους δίνω δύναμη και πίστη στο ότι μπορεί να υπάρχει κάτι μετά από εδώ…
«Είναι μεγάλο παράπονο για μένα, το ότι δεν πρόλαβα να του μιλήσω»
Το παράπονό μου είναι ότι κάποια στιγμή με είχε πάρει τηλέφωνο, και του είχα πει να κλείσει και θα τον πάρω εγώ, αλλά δεν τον πήρα ποτέ. Αυτό είναι μεγάλο παράπονο για μένα, το ότι δεν πρόλαβα να του μιλήσω. Ή στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, που δεν είχα κατέβει, τους είχα πει να με πάρουν με facetime και δε με πήραν, και όταν κατέβηκα για την κηδεία, ρώτησα τη μάνα μου γιατί δε με πήρε τότε, και μου είπε ότι δεν πρόλαβε. Δεν ήμουν σε εκείνο το τραπέζι, και μετανιώνω που δεν ήμουν…
Ο αδελφός μου που έφυγε, ήταν ο τελευταίος από τα αδέλφια μου που είχε έρθει στο θέατρο να με δει και θυμόμουν τη θέση που καθόταν και μετά, όταν ανέβαινα στη σκηνή, πάντα κοίταζα εκεί», εξομολογήθηκε.
«Με τη Βαλάσια συζητάμε το ενδεχόμενο γάμου»
«Με τη Βαλάσια συζητάμε το ενδεχόμενο γάμου, τώρα αν θα είναι το 24, το 25 ή το 26 θα δούμε. Είμαστε αρκετά χρόνια μαζί. Θέλουμε ανθρώπους στη ζωή μας να μας ανεβάζουν, να αγαπάνε αυτό που κάνουμε και να αγαπάμε αυτό που κάνουν. Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι δύσκολο, δεν έχεις γιορτές, αργίες, καλοκαίρια… Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να κουμπώσει σε αυτό, πρέπει να κάνει προσπάθειες… Όταν βρίσκεις έναν τέτοιο άνθρωπο, φυσικά και θες να κάνεις οικογένεια. Μου αρέσουν πολύ τα παιδιά… Είμαι σε μια φάση που νιώθω έτοιμος να κάνω οικογένεια».
«Το Πάσχα οργανώνω να πάω στην Κρήτη με τους γονείς μου… Είναι το πρώτο Πάσχα που θα κάνω με τους γονείς μου… Θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα στη ζωή αλλά δεν είναι. Κάποια πράγματα δε πρέπει να τα αφήνουμε για μετά», είπε κλείνοντας ο ηθοποιός.
Διαβάστε επίσης:
Νίκος Πολυδερόπουλος: «Ό,τι μας πληγώνει, μάς κάνει πιο δυνατούς. Είμαστε δυνατοί και προχωράμε»
