Την παράσταση «Ηρακλής μαινόμενος» παρακολούθησε το βράδυ της Πέμπτης στο Θέατρο Βράχων ο Νίκος Αλιάγας. Ο δημοσιογράφος, παρουσιαστής και φωτογράφος κατέγραψε με τη δική του αισθητική εικόνες με τους ηθοποιούς επί σκηνής στην εμβληματική τραγωδία του Ευριπίδη και προέτρεψε να ξαναδιαβάσουμε τις τραγωδίες των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων που είχαν εξερευνήσει όσο κανείς άλλος την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Νίκος Αλιάγας γράφει εμπνευσμένος από την παράσταση «Ηρακλής μαινόμενος»
«Πρέπει να ξαναδιαβάσουμε τις τραγωδίες των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Είχαν εξερευνήσει όσο κανείς άλλος τους μαιάνδρους της ανθρώπινης ψυχής στην πολυπλοκότητά τους. Αν έχετε την ευκαιρία να πάτε να δείτε ένα έργο του Σοφοκλή ή του Αισχύλου, κάντε το χωρίς δισταγμό. Πάντα υπάρχει κάτι που μένει από αυτό, ακόμα κι αν νιώθεις ότι δεν είσαι μυημένος στους μύθους τους. Φέτος το καλοκαίρι, ανάμεσα στα κομμάτια που είχα την τύχη να δω στην Ελλάδα, ήταν και του Ευριπίδη ο «Ηρακλής μαινόμενος» που τράβηξε την προσοχή μου. Η λεπτή σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, η σύγχρονη ελληνική μετάφραση της Μαίρης Γιόση και οι ερμηνείες των αξιόλογων ηθοποιών Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Γιώργου Γάλλου, Στεφανίας Γουλιώτη, Ηρώ Μπέζου και των άλλων ηθοποιών της παράστασης ήταν όλα συγκλονιστικά.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η ελληνική τραγωδία βασίζεται στην κάθαρση, ένα ταξίδι ενδοσκόπησης με το οποίο μεταμορφώνονται επίπονα συναισθήματα όπως ο φόβος και οίκτος. Το θέατρο έπαιξε θεραπευτικό και κοινωνικό ρόλο για το κοινό, δεν ήταν μόνο ψυχαγωγία αλλά και ευθυγράμμιση. Ο Ηρακλής, που αναδύεται από την κόλαση στον κόσμο των ζωντανών, θα δολοφονήσει τον Λύκο, έναν τύραννο χωρίς πίστη ή νόμο που τα βάζει με την οικογένειά του. Αλλά η θεά της τρέλας, η Λύσσα, σπέρνει προβλήματα στο μυαλό του Ηρακλή και σκοτώνει τα παιδιά του και τη γυναίκα του.
«Οι θεοί δεν θα μετράνε τίποτα και η θνητή φυλή θα έχει εξουσία αν δεν τιμωρηθεί ο Ηρακλής», λέει ένας χαρακτήρας στο έργο. Η ταλαιπωρία του ήρωα είναι σχεδόν αποτέλεσμα μιας πολιτικής ισορροπίας που επιβάλλουν οι ισχυροί, όσο ο ήρωας ευημερεί τους είναι χρήσιμος, μόλις γίνει πολύ ισχυρός πρέπει να καταστραφεί. Και όταν όλα έχουν χαθεί, ένας άντρας την πλησιάζει. Μόνο ένας άνθρωπος, ο Θησέας. Αυτός που έσωσε ο Ηρακλής από την κόλαση είναι εδώ. Χωρίς να κρίνει, χωρίς να το αρνηθεί, ο Θησέας τον προτρέπει να παραμείνει ζωντανός και να προχωρήσει μπροστά. Με τις πληγές και τα λάθη του. Ύμνος στη φιλία, φως στο σκοτάδι», γράφει ο Νίκος Αλιάγας.
