Η Νεφέλη Φασούλη κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της, «Ο Κόσμος σου», το 2021, κι έκτοτε δεν φρέναρε ούτε στιγμή. Ίσως γιατί «ανδρώθηκε» καλλιτεχνικά δίπλα στον απόλυτο storyteller Φοίβο Δεληβοριά — ή ίσως γιατί και η ίδια, έτσι έμαθε να αγαπά τη μουσική: μέσα από ιστορίες.
Η Νεφέλη μοιράζεται απλόχερα τις ιστορίες της. Άλλοτε μιλώντας για την περίοδο που έζησε στην Νέα Υόρκη, άλλοτε για τις συνεργασίες που κυνηγά και καλλιεργεί με δημιουργούς που έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν. Με αφορμή τη νέα της συνεργασία στην Ταράτσα του Φοίβου μίλησε στο Monopoli.gr και την Τατιάνα Γεωργακοπούλου.
Από την πρώτη σου Ταράτσα τι θυμάσαι;
Θυμάμαι ότι, αν και ήταν σε πάρα πολύ πρωτόγονο επίπεδο, αν και ήταν η ίδια ιδέα, τότε ήμασταν όλοι παιδιά, από όλες τις απόψεις. Από τον τρόπο που γράφονταν τα κείμενα, μέχρι το πώς προσεγγίζαμε την παράσταση, η οποία ήταν πολύ πιο μουσική τότε ούτως ή άλλως, μετά απέκτησε άλλο χαρακτήρα. Νομίζω ότι στην πρώτη Ταράτσα δεν είχαμε καταλάβει πόσο μακριά μπορεί να πάει αυτό. Οπότε τώρα γίνεται με τελείως άλλη οπτική και νομίζω ότι προτιμώ την τωρινή κατάσταση – αν και τότε είχε μια όμορφη αφέλεια και επίσης πολύ όμορφο location. Δεν έχει μεγάλη διαφορά, και εδώ πανέμορφα είναι – και βλέπεις και τον Λυκαβηττό – αλλά εκεί είχε μια άλλη μαγεία. Τώρα, βέβαια, το Άλσος είναι πολύ πιο προσιτό και χωράει και περισσότερο κόσμο, που είναι και πρακτικά πιο χρήσιμο.
Εσύ πόσο θεωρείς ότι έχεις αλλάξει από τότε;
Αυτά τα 7-8 χρόνια για εμένα ήταν πολύ καθοριστικά. Έχω αλλάξει πολύ είναι η αλήθεια. Ή μάλλον άλλαξε η ζωή μου ριζικά. Τότε, όταν πρωτοξεκίνησα στην Ταράτσα δηλαδή, είχα πάει σαν φοιτήτρια. Τώρα δεν έχει αλλάξει μόνο ο τρόπος ζωής μου, αλλά και το mentality μου σε σχέση με τη δουλειά που κάνω. Το ερωτεύτηκα πολύ και αποφάσισα να το υπηρετήσω με πολύ σοβαρότητα. Και τότε έτσι το προσέγγιζα, αλλά δεν το καταλάβαινα. Ή ίσως είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι δεν θα κρατήσει και πολύ. Τώρα το κάνω σαν πιο μακροπρόθεσμο πλάνο και νομίζω ότι μου αρέσει πολύ περισσότερο έτσι.
Ίσως είναι αυτονόητη αυτή η ερώτηση, αλλά πόσο καθοριστική ήταν για σένα η συνάντηση με τον Φοίβο Δεληβοριά;
Πολύ καθοριστική. Αρχικά, η συνάντησή μου με τον Φοίβο υπήρξε καθοριστική, ακόμα και ως ακροάτρια του. Για εμένα άλλαξε γενικά τον τρόπο που απολαμβάνω τη μουσική, από 15 χρονών που είχα πάθει μανία μαζί του. Δηλαδή, ακόμα και από τη σχέση καλλιτέχνη – ακροάτριας μού άλλαξε τη ζωή. Οπότε αυτό που άλλαξε στην πραγματικότητα είναι ότι ήρθε στη ζωή μου πια και όχι μόνο σαν καλλιτεχνική παρουσία, αλλά και σαν φίλος και μέντορας. Αγαπηθήκαμε πολύ. Και πρακτικά, όμως ήταν καθοριστική η συμβολή του. Με τον πρώτο μου δίσκο, μου έδωσε την πιο μεγάλη σπρωξιά. Μου είπε πάρτο και βγες εκεί έξω. Αν δεν ήταν ο Φοίβος, δεν ξέρω πού θα ήμουν τώρα.
Διαβάστε ολόκληρη της συνέντευξη στο Monopoli.gr
