Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στη Rosa Progressive και τον Χρήστο Τζίφα, η Νατάσα Εξηνταβελώνη μίλησε ανοιχτά για το κίνημα #MeToo, τις εμπειρίες της στον χώρο του θεάτρου και τις αλλαγές που –όπως η ίδια λέει– έχουν αρχίσει να συντελούνται τα τελευταία χρόνια.
Αναφερόμενη στο οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, η ηθοποιός τόνισε πως στάθηκε τυχερή, καθώς δεν ήρθε ποτέ αντιμέτωπη με στερεότυπα ή διακρίσεις μέσα στο σπίτι της.
«Νομίζω ότι το #MeToo έχει κάνει δουλίτσα. Έχω υπάρξει αρκετά τυχερή να έχω μεγαλώσει με έναν μπαμπά σούπερ από κάθε άποψη. Στο σπίτι μου δεν έπαιζε να συζητάμε με ρατσιστικό τρόπο, δεν έπαιζε να συζητάμε υπό το πρίσμα διακρίσεων. Δεν νομίζω ότι έζησα εγώ ποτέ, ως κορίτσι, ότι τα κορίτσια πρέπει να κάνουμε περισσότερο πίσω. Κάθε άλλο. Πολύ δυναμικά το βίωσα».
Η επαφή της, ωστόσο, με τον επαγγελματικό χώρο αποδείχθηκε διαφορετική και συχνά σκληρή. Όπως παραδέχτηκε, εκεί συνειδητοποίησε πως ο κόσμος δεν λειτουργεί πάντα με τους ίδιους κανόνες.
«Μετά, βέβαια, βγαίνοντας στον κανονικό κόσμο, έβλεπα ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ότι ο κόσμος είναι περισσότερο σεξιστικός από ό,τι εγώ έχω μάθει να ζω τη ζωή μου. Αυτά είναι βιώματα. Είναι μερικά τραυματάκια που χτίζονται σιγά-σιγά».
Η ίδια αναφέρθηκε και στην άνιση μεταχείριση που βίωσε επαγγελματικά, ακόμα και σε επίπεδο αμοιβών.
«Μέσα στη δουλειά άρχισα λίγο να καταλαβαίνω, γιατί εγώ αμείβομαι χειρότερα από έναν συνάδελφό μου. Μαζί τελειώσαμε τη σχολή, την ίδια εμπειρία έχουμε. Έπαιρνα μικρές τζούρες από αυτό, αλλά ο δυναμισμός μου δεν μου επέτρεπε να κάνω πίσω. Οπότε έχω συγκρουστεί πολύ».
Παρότι οι συγκρούσεις αυτές της έδωσαν τη δυνατότητα να κατοχυρώσει πράγματα, σήμερα παραδέχεται ότι έχει κουραστεί από τη διαρκή μάχη.
«Έχω κατοχυρώσει πράγματα με τη σύγκρουση. Δεν θα ήθελα να έχει γίνει αυτό. Γιατί και από αυτή τη σκληρότητα πια έχω κουραστεί. Θέλω λίγο απλώς να χαλαρώσω και να με πάρει κάποιος από το χέρι και να μου πει “θα ζεις από εδώ και πέρα σε έναν κόσμο που τα πράγματα θα είναι γλυκά, δίκαια και δεν θα χρειάζεται να παλεύεις για τίποτα”. Το θέλω αυτό».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στα πρώτα της επαγγελματικά βήματα, αποκαλύπτοντας ότι η πρώτη της δουλειά κατέληξε στα δικαστήρια, όταν ήταν μόλις 21 ετών.
«Η πρώτη μου δουλειά κατέληξε στα δικαστήρια. Η πρώτη μου δουλειά ever. Τι άλλο να σου πω; Ήμουν πολύ μικρή, ήμουν 21 στην πρώτη μου δουλειά. Και έλεγα “λες τώρα να μην ξαναβρώ ποτέ δουλειά;”. Τελικά είδα ότι αυτό δεν ισχύει».
Όπως σημείωσε, οι συγκρούσεις –ιδίως με παραγωγούς– μπορεί να είναι δύσκολες, ωστόσο δεν αποτελούν αναγκαστικά εμπόδιο για τη συνέχεια.
«Πέρα από τους παραγωγούς, που πιστεύω ότι καμιά φορά οι συγκρούσεις όντως μπορούν να προβούν σε δύσκολα πράγματα και όντως μπορεί να πρέπει να φτάσεις και στα δικαστήρια για να διεκδικήσεις τα δεδουλευμένα σου. Και έχουμε ζήσει τέτοια. Όμως οι άνθρωποι που δουλεύουμε, που κάνουμε αυτή τη δουλειά, εν τέλει, άμα θέλουμε να ξαναδουλέψουμε δεν θα μας εμποδίσουν τώρα δυσκολίες τέτοιου τύπου».
Κλείνοντας, η Νατάσα Εξηνταβελώνη μίλησε με συγκίνηση για τη σημασία της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης στον χώρο του θεάτρου.
«Έχω νιώσει πολύ, πολύ συλλογικά. Έχω βρει τεράστια αγκαλιά. Έχω βρει τους ανθρώπους μου. Νομίζω ότι είναι ένας από τους λόγους που αγαπώ τόσο πολύ αυτή τη δουλειά. Βρίσκω συχνά τους ανθρώπους μου μέσα σε αυτή. Νομίζω ότι και οι κατακτήσεις στα εργασιακά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλες. Και σε επίπεδο κοινών αγώνων είναι πολύ μεγάλες οι κατακτήσεις. Έχω θαυμάσει πολύ τους συναδέλφους μου, πολλούς συναδέλφους μου, για το πώς τοποθετούνται μέσα σε όσα συμβαίνουν».
Διαβάστε επίσης: Νατάσα Εξηνταβελώνη σε ερώτηση για τον Πάνο Βλάχο: «Ρωτήστε τον! Εγώ τι φταίω…»
