Η Λυδία Φωτοπούλου μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη» και μίλησε για τις απώλειες που έχει βιώσει αλλά και για το θέατρο.
Για τη μητέρα της ανέφερε ότι: «Όταν έχασα τη μητέρα μου ήμουν 14 ετών και όταν έφυγε ο πατέρας μου από τη ζωή ήμουν 21. Τα χρόνια που έζησα με τον πάτερα μου ήταν χρόνια προστριβής. Δεν είχα που να σταθώ, με το θέατρο “κάθισαν” μέσα μου τα πράγματα, αλλά τη στιγμή που έγινε αυτό, έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου.
Το σκέφτομαι με λύπη πλέον, αλλά κάπως τον ζόρισα παρόλο που εκείνος ήταν πολύ γλυκός. Όταν χάθηκε η μητέρα μου ήταν δύσκολο και για τους δύο, αλλά εγώ είχα μία ζωή μπροστά μου, ο πατέρας μου ξαναέμενε μονός καθώς χήρευε για δεύτερη φορά».
«Το φως στη ζωή μου ήρθε από το θέατρο»
«Στάθηκα τυχερή γιατί ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ανεβαίνω στη σκηνή. Η οικογένειά μου ήταν πολύ ανοιχτή, δε θυμάμαι να ακούω στο σπίτι μας κουτσομπολιά, ποτέ δεν σκέφτηκα γιατί κάποιος κάνει κάτι. Έλεγα ότι στο θέμα της αγάπης και των επιλογών, κάποιος κάνει κάτι γιατί του αρέσει, μου ήταν πολύ φυσικό ότι κάποιος κάνει κάτι που δεν το κάνω εγώ.
Δε νιώθω ότι είμαι ασυντρόφευτη στη ζωή, απλώς η συντροφικότητα είναι κάτι που δεν επιζητώ. Δεν μπορεί ο ρόλος της γιαγιάς να είναι ανώτερος από εκείνον της μητέρας. Ήμουν 23 ετών όταν έγινα μαμά, είναι ευθύνη και φόβος το πώς θα τα καταφέρεις. Όταν έγινα μαμά έτρεχα και στη δουλειά μου, έπρεπε να αφήνω τον γιο μου με μία νταντά, αν και τα πρώτα χρονιά κύλησαν ομαλά, τα δύσκολα ήρθαν αργότερα».
Διαβάστε επίσης: Λυδία Φωτοπούλου: «Ήμουν 14 όταν η μαμά μου αρρώστησε και πέθανε»
