Η 52χρονη σταρ, Κέιτ Μπλάνσετ, σε μια εξομολογητική συνέντευξη, αναφέρεται στον ρόλο της μυστηριώδους Λίλιθ στη νέα της ταινία το «Μονοπάτι των χαμένων ψυχών», στην αγχωτική καθημερινότητα της ως μητέρα τεσσάρων παιδιών αλλά και στην ιδιαίτερη συνήθειά της να παρατηρεί τους ανθρώπους στο πάρκο και στο σούπερ μάρκετ.
Η Αυστραλή ηθοποιός , Κέιτ Μπλάνσετ έχει ερμηνεύσει εμβληματικές προσωπικότητες στη μεγάλη οθόνη, ανάμεσά τους και η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας στην ταινία Elizabeth: Η χρυσή εποχή. Ωστόσο, στην πολυετή καριέρα της είναι η πρώτη φορά που υποδύεται μια ψυχαναλύτρια. Πρόκειται για τη νέα της ταινία Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών, σε σκηνοθεσία Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, όπου ερμηνεύει τη δρα Λίλιθ Ρίτερ, η οποία προσπαθεί να «ξεκλειδώσει» τον Σταν (Μπράντλεϊ Κούπερ). «Όπως όλες οι μοιραίες γυναίκες, είναι αινιγματική και μυστηριώδης» λέει για τον ρόλο της.
Στο βιογραφικό της έχει πολλές διακρίσεις αλλά και έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ, το οποίο και έχει κερδίσει δύο φορές. Συγκεκριμένα, το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Ιπτάμενος κροίσος και το 2014 με το βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Θλιμμένη Τζάσμιν.
Σε ό,τι αφορά την προσωπική της ζωή, είναι παντρεμένη από τον Δεκέμβριο του 1997 με τον θεατρικό συγγραφέα Άντριου Άπτον και έχουν αποκτήσει τρεις γιους και μια κόρη, την οποία υιοθέτησαν το 2015. Όπως έχει αποκαλύψει η ίδια, μαζί με τον σύζυγό της επιθυμούσαν να υιοθετήσουν ένα παιδί από τότε που γεννήθηκε ο πρωτότοκος γιος τους, το 2001.
Ήταν διασκεδαστικός ο ρόλος μιας ψυχαναλύτριας και μοιραίας γυναίκας;
Διαθέτει πλούσιο εσωτερικό κόσμο αλλά και μια ποιότητα η Λίλιθ που δεν υπάρχει στο είδος εκείνων των μοιραίων γυναικών που οδηγούν τους άντρες στην καταστροφή τους. Οποιοσδήποτε καλός θεραπευτής ή ψυχαναλυτής πρέπει να ξέρει να διαβάζει καλά τους ανθρώπους και να αναγνωρίζει την αλήθεια. Να μπορεί να αντιλαμβάνεται όταν κάποιος αποφεύγει την αλήθεια και τον πόνο που υπάρχει εκεί. Το να έρχεσαι αντιμέτωπος με την αλήθεια είναι ένα από τα πιο γενναία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι και σίγουρα στην εποχή μας δεν το κάνουμε. Η Λίλιθ καταλαβαίνει αυτή τη διαδικασία.
Ήταν δύσκολο για σένα να μπεις στο μυαλό της, δεδομένου ότι πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο από όσους έχεις ερμηνεύσει στο παρελθόν;
Αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, όταν αποφασίζω να πάρω έναν ρόλο, δεν σκέφτομαι ποτέ τον εαυτό μου, πόσο μπορώ να επενδύσω σε αυτό τον χαρακτήρα ή αν βλέπω οποιεσδήποτε ομοιότητες. Δεν με ενδιαφέρει να φέρω την προσωπική μου εμπειρία σε μια ταινία, αλλά να μεταφέρω την εμπειρία του χαρακτήρα προς όφελός της.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου έχεις παίξει πολλούς ρόλους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων ριψοκίνδυνων ή αντισυμβατικών επιλογών.
Μου αρέσει ο παράγοντας «άγνωστο» όσον αφορά την επιλογή ενός ρόλου ή κάποιου πρότζεκτ. Συνήθως βασίζομαι στο ένστικτό μου, με την έννοια ότι αν ξέρω από την αρχή πώς να ερμηνεύσω έναν χαρακτήρα, θα τον απορρίψω γιατί τον βρίσκω πολύ προβλέψιμο ή νιώθω ότι το έχω ξαναδεί το έργο. Κοιτώντας πίσω αυτός είναι ο λόγος που συμφώνησα να παίξω τον Μπομπ Ντίλαν (σ.σ. στην ταινία I’m Νot Τhere του Τοντ Χέινς) ή τον ρόλο της Κάρολ (σ.σ. στην ομώνυμη ταινία). Δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν κάποια ρίσκα. Υπάρχει ενθουσιασμός όταν εξερευνάς νέα εδάφη και λατρεύω να εκπλήσσω τον εαυτό μου. Αν ξεκινούσα να σκέφτομαι τα πιθανά προβλήματα και το αν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όσο θα ήλπιζα, θα ήμουν τρομοκρατημένη, οπότε έτσι δεν θα ρίσκαρα. Δεν ξέρω κάποιον άλλο τρόπο να δουλεύω.
Ορμώμενη από το ένστικτο του ηθοποιού να θέλει να παρατηρεί τους ανθρώπους, είναι κάτι που κάνεις και όταν δεν εργάζεσαι;
Μου αρέσει να παρατηρώ τους άλλους ανθρώπους να ψωνίζουν όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Επίσης, όταν πηγαίνω τα παιδιά να παίξουν στο πάρκο και κάθομαι, πιάνω τον εαυτό μου να αναλύει τι κάνουν οι άλλοι ή τι μπορεί να σκέφτονται. Όλα αυτά τρέφουν την κουλτούρα σου ως ηθοποιού, τη συνήθεια που έχεις να αναλογίζεσαι την ανθρώπινη συμπεριφορά και την ψυχολογία. Αυτό αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι της υποκριτικής διαδικασίας.
Αυτές τις μέρες είσαι ιδιαίτερα πολυάσχολη. Ανησυχείς, όπως οι περισσότερες εργαζόμενες μητέρες, για την ισορροπία ανάμεσα στην καριέρα σου και τη μητρότητα;
Δεν προσπάθησα ποτέ να βρω κάποια ισορροπία γιατί είναι αδύνατον. Πάντα θα προσαρμόζεσαι στη ζωή των παιδιών σου όσο εξελίσσονται, όσο εσύ εξελίσσεσαι, προσπαθώντας να συμβαδίζεις με τα πάντα. Έχω αποδεχτεί ότι η ζωή μπορεί να είναι χαοτική και περίπλοκη και δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείς να τα κάνεις όλα τέλεια. Αγαπώ το γεγονός ότι τα παιδιά μου μου επιτρέπουν να ζω μια προσγειωμένη ζωή, η οποία με απομακρύνει εντελώς από τον φανταστικό κόσμο όπου ζω ως ηθοποιός. Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται πόσες ώρες ήσουν σε ένα γύρισμα ή πόσο δύσκολες ή συναισθηματικές ήταν οι σκηνές σου όλη μέρα. Πρέπει όλα αυτά να τα αφήνεις έξω από την πόρτα όταν πηγαίνεις σπίτι. Τα παιδιά σου χρειάζονται την προσοχή και την αγάπη σου και πρέπει να είσαι εκεί για εκείνα.
Συνεχίζεις κάποιες φορές να αγχώνεσαι στο πώς να φροντίσεις μια μεγάλη οικογένεια;
Όχι περισσότερο πια από τα συνήθη πράγματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι γονείς. Προσπαθώ απλά να κάνω το καλύτερο που μπορώ και να μην πιέσω πολύ τον εαυτό μου ή να βιώσω μεγάλο άγχος. Είμαι μια πολύ τρυφερή μητέρα και προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ για να εξασφαλίσω πως έχουν μια ευτυχισμένη ζωή.
