Ένα χρόνο πριν η Κάτια Ταραμπάνκο αποφάσισε να φύγει οικειοθελώς από το Survivor. Λίγο μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, τον Φεβρουάριο του 2021 φωτογραφήθηκε για το περιοδικό ΟΚ! και μίλησε για την εμπειρία της στο reality επιβίωσης. Το μοντέλο και παρουσιάστρια αναφέρθηκε στα προβλήματα υγείας, τα κιλά που έχασε και ο λόγος που την έκανε να αποφασίσει να διακόψει την μέχρι τότε καλή πορεία της στο παιχνίδι.
Η Κάτια Ταραμπάνκο πετάει σήμερα για τον Άγιο Δομίνικο για να μπει – ξανά – στο Survivor κι εμείς θυμόμαστε όσα μας εκμυστηρεύτηκε για τον προηγούμενο κύκλο του παιχνιδιού.
Πόσο καιρό σού πήρε να επεξεργαστείς την πρόταση που σου έγινε από την Acun Medya για να πας στο Survivor;
Δεν είχα πολύ περιθώριο να το σκεφτώ, γιατί η πρόταση μου έγινε ουσια – στικά μία εβδομάδα πριν αναχωρήσουμε για τον Άγιο Δομίνικο. Οπότε την επόμενη μέρα που συναντήθηκα με τους υπεύθυνους συμφωνήσαμε.
Γιατί πήγες στο Survivor;
Για τις οικονομικές απολαβές ή για την εμπειρία; Σίγουρα έπαιξαν ρόλο και οι οικονομικές απολαβές, γιατί περνάμε δύσκο – λους καιρούς. Αλλά ήταν μια εμπειρία που ήθελα να ζήσω γιατί είχα δηλώ – σει συμμετοχή και στο πρώτο Survivor.
Ισχύει ότι στην ομάδα των Διασήμων τα κασέ κυμαίνονται μεταξύ 3.000 ευρώ και 6.500 ευρώ την εβδομάδα;
Δεν συζήτησα με τους συμπαίκτες μου τι αμοιβές είχε συμφωνήσει ο καθένας. Από εκεί και πέρα, εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να πω κάτι για τη συμφωνία που έκανα. Αν έπρεπε να τα βάλω σε ζυγαριά, για εμένα αυτό που μέτρησε περισσότερο είναι η εμπειρία. Ήθελα να ταξιδέψω στον Άγιο Δομίνικο, να συμμετάσχω στα αγωνίσματα και να δοκιμάσω τα όριά μου.
Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο αυτό τον ενάμιση μήνα; Η έλλειψη επικοινωνίας με τον αγαπημένο σου, η πείνα, ο ανταγωνισμός με τους συμπαίκτες ή τα πισώπλατα μαχαιρώματα;
Το πιο δύσκολο για εμένα ήταν το θέμα του φαγητού. Τρώγαμε μόνο τρεις κουταλιές της σούπας ρύζι την ημέρα και καρύδες. Από ένα σημείο και μετά δεν είχα πια καθόλου ενέργεια, γιατί το σώμα έκαψε ό,τι λίπος υπήρχε και μετά τους μυς και το οξυγόνο. Όταν λοιπόν έδινα το 100% στα αγωνίσματα, μετά δεν είχα ούτε απειροελάχιστα αποθέματα ενέργειας. Έβλεπα το σώμα μου μέρα με τη μέρα να καταρρέει.
Τα προβλήματα υγείας της Κάτιας Ταραμπάνκο
Πόσα κιλά έχασες;
Πρέπει να ήταν γύρω στα 6 κιλά. Όταν έφυγα ήμουν 53 κιλά, το κατώτατο που έχω φτάσει, και όταν επέστρεψα πρέπει να ήμουν 47. Επειδή δεν είχα και πολύ λίπος να κάψω, άρχισαν να καίγονται οι μύες. Σκέψου ότι ακόμα και στο μόντελινγκ, ένα κορίτσι με ύψος 1,75, όπως είμαι εγώ, κανονικά πρέπει να ζυγίζει 53-56 κιλά. Έβλεπα το σώμα μου και έλεγα ότι ήταν ιδανικό για να κάνω πασαρέλα, γιατί ήμουν πια extra small, αλλά σίγουρα δεν ήταν ό,τι καλύτερο για να τρέχω σε στίβους μάχης.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής σου στον Άγιο Δομίνικο, μπήκες δύο φορές στο νοσοκομείο.
Την πρώτη φορά ένιωσα το σώμα μου να καταρρέει. Έτρεμα, είχα σκοτοδί – νη, ζαλάδες. Ένιωθα ότι είχε μπλοκάρει ο εγκέφαλός μου, ότι δεν μπορούσα να κάνω καθαρές σκέψεις. Με θυμάμαι να κάθομαι με τυλιγμένα τα χέρια γύρω από το σώμα μου και να λέω ότι θέλω να φύγω. Με πήγαν κατευθείαν στο νο – σοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι είχα πολύ χαμηλή πίεση και χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Μάλιστα, αναγκάστηκαν να μου βάλουν και μάσκα οξυγόνου για να μπορώ να αναπνέω και εκεί πια είπα «Αυτό δεν είναι παιχνίδι». Παρόλο που έλεγα μέσα μου ότι πρέπει να ακούσω το σώμα μου, που μου έδειχνε σημάδια ότι δεν αντέχει άλλο, και να τηρήσω την υπόσχεση που είχα δώσει στους γονείς μου ότι αν δω ότι ξεπερνάω τα όρια, θα φύγω, αποφάσισα να δώσω μια δεύτε – ρη ευκαιρία. Αλλά δεν είναι θέμα εγκεφάλου ή ψυχολογίας για να κάνεις ένα «κλικ» και να συνεχίσεις. Είναι θέμα αντοχής, γιατί από ένα σημείο και μετά το σώμα μου φώναζε: «Δεν έχω ενέργεια ούτε για να περπατήσω!». Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να συμμετάσχω στο αγώνισμα που έπρεπε να σπρώξουμε την μπάρα. Εκεί, όταν είχα αντίπαλό μου την Έλενα Μαριπόζα Κρεμλίδου, αισθάνθηκα όλη μου την ενέργεια να φεύγει, όπως γίνεται με τα video games που έχεις μία ζωή και από πράσινο πάει κατευθείαν στο κόκκινο. Τότε κατέρρευσα. Αν και προσπάθησα να κρατήσω όση ενέργεια είχα, συνέχισαν οι ατονίες, οι ζαλάδες και έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Ε, αν δεν έφευγα και τότε, θα με έπαιρναν με φορείο.
Πότε πήρες την απόφαση να αποχωρήσεις;
Όταν πήγα δεύτερη φορά στο νοσοκομείο ο γιατρός που με εξέτασε είπε στην παραγωγή ότι το σώμα μου δεν θα αντέξει και ότι δεν θα αναλάβουν το ρί – σκο να με αφήσουν να αγωνίζομαι. Αλλά κι εγώ ένιωθα το σώμα μου να λέει «Τετέλεσται». Ούτε τότε δεν σου έδωσαν κάτι να φας; Όσο ήμουν στο νοσοκομείο ήμουν με ορούς. Και βέβαια μου έδωσαν φάρμα – κα και βιταμίνες. Αλλά ούτε κι αυτά βοήθησαν. Ακόμα και τώρα, που έχουν συμπληρωθεί δύο εβδομάδες που έχω γυρίσει, δεν νιώθω 100% το σώμα μου. Ακόμη και στη σκέψη ότι πρέπει να ανέβω τις σκάλες στο σπίτι μου κουρά – ζομαι.
Όσο ήσουν στο παιχνίδι είχες αναφέρει ότι είχες ένα αυτοάνοσο νόσημα.
Έχω ψωρίαση, η οποία όταν πιέζομαι ψυχολογικά ή έχω απότομη αυξομείωση βάρους εμφανίζεται. Η πρώτη φορά ήταν στα 15 μου και επέστρεψε ξανά στα 20, όταν είχα πάει στην Ινδία και πιέστηκα και έβαλα κάποια κιλά. Αν εμφανιζόταν ξανά τώρα θα είχα πρόβλημα, γιατί ήλιος και θάλασσα απαγορεύονται στους ασθενείς που έχουν ψωρίαση.
Εκείνη την περίοδο είχες πει μεταξύ άλλων ότι έβλεπες περίεργα όνειρα.
Έβλεπα στον ύπνο μου εφιάλτες, ότι κυνηγάω φαγητά και όσο πλησιάζω αυτά απομακρύνονται. Έβλεπα στον ύπνο μου τα αγαπημένα μου πρόσωπα και ξυπνούσα ταραγμένη. Το ίδιο συνέβαινε όμως και με τα υπόλοιπα παιδιά. Όταν καταπονείται τόσο πολύ το σώμα, ο εγκέφαλος δεν μπορεί να κάνει πάρτι! (Γελάει.)
