Ο Ιωάννης Παπαζήσης και η Βανέσα Αδαμοπούλου έπειτα από 15 χρόνια σχέσης αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους ζωής. Ωστόσο, και οι δύο κινούνται με γνώμονα τον γιο τους και ο Ιωάννης Παπαζήσης δηλώνει υπερήφανος για τη μητέρα του παιδιού του.
Η πατρότητα έχει ξεχωριστή θέση στη ζωή του, αφού ο 7χρονος Ιάσονας αποτελεί προτεραιότητά του. Σε ό,τι αφορά τον μοναχογιό του και όσα του έχει μάθει η καθημερινή επαφή μαζί του, εξομολογήθηκε πρόσφατα στο ΟΚ!: «Είναι πολύ συγκινητικό και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει. Μου προσφέρει πράγματα που έχω ξεχάσει. Από την παιδικότητα που έχω χάσει μέχρι τις αναμνήσεις που έχουν σβηστεί από μέσα μου. Τα βλέπω με εικόνες κοιτώντας τον γιο μου να μεγαλώνει».
Για τη Γιορτή του Πατέρα, ο Ιωάννης Παπαζήσης δημοσίευσε ένα σπάνιο στιγμιότυπο με τον γιο του, Ιάσονα. «Υπάρχει και η μέρα του μπαμπά», γράφει ο ηθοποιός στη λεζάντα που συνοδεύει τη selfie φωτογραφία τους. Μπαμπάς και γιος κοιτούν το φακό χαμογελαστοί. Ο μικρός Ιάσονας έχει πάρει τα μάτια της μαμάς του στην οποία μοιάζει πολύ όπως βλέπετε στη φωτογραφία τους.
Μιλώντας σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ΟΚ! για την πατρότητα και τα λάθη που θα ήθελε να αποφύγει ως πατέρας ο Ιωάννης Παπαζήσης είχε δηλώσει: «Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονιός. Είναι, ωστόσο, ακόμα πιο δύσκολο να είσαι μητέρα, παρά πατέρας. Και βέβαια εντόπισα λάθη των γονιών μου αλλά πρόκειται για πράγματα που θεωρούνται λάθη στο σήμερα και όχι στο τότε. Αλλάζοντας οι εποχές, αλλάζουν και τα δικά μας μυαλά στο πώς βλέπουμε το παρελθόν. Για να καταλάβεις, εγώ μεγάλωσα σε μια γενιά που ακόμα τρώγαμε ξύλο στο σχολείο. Θυμάμαι τον δάσκαλό μου να μου ρίχνει σφαλιάρα. Κάτι που σήμερα είναι ποινικό αδίκημα. Κάθε εποχή έχει το δικό της δίκαιο. Το θέμα είναι να μπορείς να εξοικειωθείς και να εξελιχθείς και εσύ με την εποχή. Ο δάσκαλος λοιπόν έδινε γενικά σφαλιάρες σε όλους. (Γελάει.)
Πίστεψέ με δεν ήταν ένας κακός άνθρωπος, απλά μεγάλωσε με τη νοοτροπία ότι με το ξύλο ή την τιμωρία θα γίνεις καλύτερος και θα μάθεις περισσότερα. Τότε, λοιπόν, αν πήγαινες σπίτι και έλεγες στους γονείς σου ότι έφαγες μια σφαλιάρα από τον δάσκαλο, θα σου απαντούσαν “μια σφαλιάρα; Εμείς ξέρεις τι τρώγαμε;”. Όταν το ’90 έλεγες για τη σφαλιάρα που έφαγες, οι άνθρωποι που έζησαν το ’60 γελούσαν γιατί εκεί έτρωγαν βίτσα στην πλάτη. Οι εποχές λοιπόν αλλάζουν και ειδικότερα τώρα θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε μια μεγάλη αλλαγή σελίδας για όλη την ανθρωπότητα».
