Δύσκολες ώρες περνά η Μπέσσυ Αργυράκη που έχασε τον τετράποδο φίλο της, τον Τσάρλι. Το σκυλάκι της αγαπημένης ερμηνεύτριας αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και τελικά το πρόδωσε η καρδιά του. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μάλιστα χρειαζόταν ιδιαίτερη φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή, που του παρείχαν η Μπέσσυ Αργυράκη με τον σύζυγό της.
Ο χαμός του Τσάρλι στοίχησε πολύ σε όλη την οικογένεια, μιας κι εκείνος ήταν μέλος της. Η Μπέσσυ Αργυράκη μιλά στο okmag για την απώλειά της και τις δύσκολες ώρες που περνά.
«Ο Τσάρλι ήταν πολύ ιδιαίτερο σκυλάκι. Αν δεν είχε εκ γενετής πρόβλημα υγείας με την καρδούλα του, γι’ αυτό και τον πετάξαν και τον βρήκα εγώ, σίγουρα θα πήγαινε ως 20 χρόνων. Ήταν πολύ δυνατός ο Τσάρλι μου. Ήταν η καλύτερη παρέα», ανέφερε αρχικά.
Και συνέχισε: «Αυτό που θέλω να ακουστεί είναι πως ένας υγιής άνθρωπος που θέλει να διατηρήσει την ισορροπία του, την ηρεμία τουμ την υγεία του, τον ψυχικό του κόσμο σε καλή κατάσταση, είναι όμορφο να έχει ένα σκυλάκι στο σπίτι του. Όλα αυτά τα εξισορροπεί. Δίνει λίγη αγάπη στο σκυλάκι σου και αυτό ανταποδίδει στο έπακρον. Γι’ αυτό βγήκε η φράση “Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα”. το σκυλάκι λειτουργεί σαν ηρεμιστικό.
Ήμουν πολύ τυχερή που είχα αυτό το ζωάκι σπίτι μου., Πάντα είχα σκυλάκια και γατάκια στη ζωή μου, αλλά επειδή μιλάμε για τον Τσάρλι, το σπίτι μου είναι άδειο χωρίς αυτόν. Τον βρίσκω παντού μέσα στο σπίτι. Είναι πολύ νωπό ακόμη, νομίζω ότι είναι ακόμη εδώ. με τον καιρό ελπίζω να το ξεπεράσω αυτό, γιατί θα μου στοιχίσει στην υγεία μου. Τον Τσάρλι τον θυμάμαι για χρόνια άρρωστο. Πρόπερσι τον Ιούνιο διαγνώσθηκε πως είχε φύσημα και ξεκίνησε ένας πολύ μεγάλος αγώνας για τη θεραπεία του. Ήμουν σε επαγρύπνηση για τον Τσάρλι και τον είχα συνεχώς στο μυαλό μου. Προς το τέλος, ήρθε αυτό το πράγμα και φούντωσε και έπρεπε να είσαι από πάνω του. Είναι το πρώτο μεσημέρι που ξαπλώνω χωρίς τον Τσάρλι. Σκεφτόμουν ότι θα ξαπλώσω να κοιμηθώ, χωρίς την αγωνία του Τσάρλι και θύμωσα με τον εαυτό μου, την ίδια στιγμή. Ας ζούσε ο Τσάρλι κι ας ανησυχούσα εγώ».
Στη συνέχεια η Μπέσσυ Αργυράκη ανέφερε: «Ο Τσάρλι ήταν μέλος της οικογένειάς μας. Εγώ προσπαθούσα να τον κάνω να νιώσει καλά, να χαίρεται, είτε με κάποιο ωραίο φαΐ, είτε με κάποιο παιχνίδι. Φρόντιζα να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του γιατρού και να παίρνει τα χάπια που πρέπει. Εκτός από το θέμα της καρδιάς, είχε και επιληψία, την οποία όμως βελτιώσαμε και είχε να πάθει κρίση εδώ και 3 χρόνια. Και είχε και το ασκίτη, όπου μαζεύονταν υγρό στην κοιλιά του και έπρεπε να πάμε να το αφαιρέσει.
Η καρδιά του χτυπούσε έντονα, είχε πάνω από 160. Είχε αρχίσει να δυσκολεύει η κατάσταση. Λύγισα δυο τρεις φορές, είπα να τον πάω για ευθανασία, αλλά με κοιτούσε με αυτά τα ματάκια, λες και το καταλάβαινε και κουνούσε την ουρίτσα του δείχνοντας ότι έπαιρνε αγάπη ακόμη από εμάς.
Αυτή τη φορά έδειξε πως έφευγε. τον πήραμε να πάμε στο νοσοκομείο, μόλις φθάσαμε διαγνώσθηκε πως έφευγε. Η καρδούλα του δεν χτυπούσε πια. Τον θάψαμε την επόμενη μέρα στο κτήμα μας. Ήταν το αγαπημένο του μέρος. Κι έτσι τελείωσε ένας κύκλος. Δεν υπάρχει όμως πιο τρομερό και δυσβάσταχτο πράγμα από το αντίο τους, όταν φεύγουν».
Διαβάστε επίσης:
«Λύγισε» η Μπέσσυ Αργυράκη: «Αντίο αγγελούδι μου»
