Ο Γρηγόρης Βαλτινός βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Καλύτερα Αργά» και μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τη ζωή του, το θέατρο και τα μαθήματα που του έδωσε ο χρόνος.
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε σε θέματα όπως η τοξικότητα, ο ναρκισσισμός και οι ανθρώπινες σχέσεις: «Δεν αντέχω την τοξικότητα. Δεν μπορώ. Πιστεύω πως όταν κάποιος “καβαλήσει το καλάμι” ή νιώσει ότι είναι κάτι διαφορετικό, αυτομάτως γίνεται τοξικός, δηλαδή δυσάρεστος με τους άλλους. Το να γίνω δυσάρεστος δεν μπορώ να το αντέξω, γιατί δεν αντέχω κάποιον άλλο δυσάρεστο απέναντί μου. Δεν μπορώ να γίνω αυτό που σιχαίνομαι», είπε ο Γρηγόρης Βαλτινός.
Μιλώντας για την τέχνη που τον καθόρισε, σημείωσε πως το θέατρο για εκείνον ξεκίνησε από μια προσωπική ανάγκη: «Με ό,τι καταπιάνομαι, θέλω να περνάω όμορφα. Αυτή τη δουλειά την έκανα αρχικά για μένα. Πολλές φορές ακούμε “έχω πολλά να δώσω”, αλλά εγώ μπήκα στο θέατρο για να πάρω πράγματα για μένα, τα είχα ανάγκη. Αν μέσα από αυτό ωφεληθεί και ο θεατής, ακόμα καλύτερα».
Για τον ναρκισσισμό και την ανάγκη για αποδοχή, είπε: «Ο ναρκισσισμός είναι η τάση να είμαστε εμείς το επίκεντρο. Άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες όχι. Θυματοποιούμαστε, γινόμαστε γκρινιάρηδες, αναγκάζουμε τους άλλους να μας ακούν συνεχώς. Ένας εγωιστής είναι και ναρκισσιστής. Νιώθει εκ των προτέρων πιο άξιος από τους άλλους. Μπορεί να προέρχεται από ανασφάλεια, αλλά όταν αυτή στρίβει και γίνεται εκβολή, μετατρέπεται σε ναρκισσιστική κίνηση που θέλει να είναι το κέντρο και να τον φροντίζουν όλοι».
Γρηγόρης Βαλτινός: H αλλαγή του επιθέτου του και η ιστορία πίσω από το όνομά του
Με την εμπειρία δεκαετιών, ο ηθοποιός περιέγραψε το πώς εξελίσσεται ένας καλλιτέχνης στη σκηνή: «Τα 20 πρώτα χρόνια στο θέατρο είναι έτος μηδέν για τον ηθοποιό. Τσαλαβουτάει, παλεύει με τις ανασφάλειές του, με όσα τον βασανίζουν, με την ανάγκη του για αποδοχή, ακόμα και με τον ναρκισσισμό του να είναι στο επίκεντρο. Όταν περάσουν αυτές οι “παιδικές ασθένειες”, τότε αρχίζει να πηγαίνει βαθιά. Εκεί αρχίζει να καταλαβαίνει τι κάνει».
Αναπολώντας τα χρόνια του σχολείου και τις πρώτες ερωτικές απογοητεύσεις, ο Γρηγόρης Βαλτινός παραδέχθηκε με χιούμορ: «Δεν ήμουν καρδιοκατακτητής, ήμουν το θύμα της καρδιάς. Ερωτευόμουν πάντα κοπέλες που είχαν μάτια μόνο για κάποιον μεγαλύτερο. Τους μισούσα όλους μέχρι να γίνω κι εγώ μεγαλύτερος. Και τότε… πάλι δεν μου έδιναν σημασία! Δεν ήξερα πώς να φλερτάρω».
Και συμπλήρωσε γελώντας: «Ήταν μια γειτονοπούλα, όμορφη και χαριτωμένη. Ταλαιπωριόμουν τότε, δεν μου έφτανε που δεν ήξερα τι γίνεται, έφτασα στο σημείο να της πω “θέλεις να τα φτιάξουμε;” και εκείνη μου είπε “ναι”. Και δεν της ξαναμίλησα ποτέ, γιατί φοβήθηκα!»
Κλείνοντας, ο ηθοποιός μίλησε με ωριμότητα για τη συμφιλίωση με τον χρόνο: «Δεν έχω κανένα άγχος, θα χαλάσω, θα γεράσω – το μόνο άγχος που έχω είναι η υγεία. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Προσπαθώ χρόνια να εξοικειωθώ με τον θάνατο. Το σκέφτομαι όταν φεύγει η προηγούμενη γενιά και λέω “είμαι ο επόμενος”. Αλλά αυτό σου δίνει καύσιμο για τη ζωή, να αφήσεις πράγματα πίσω σου».
Διαβάστε επίσης: Γρηγόρης Βαλτινός: «Υπήρχαν πολύ πιο όμορφα αγόρια στη δική μου γενιά. Δεν ψωνίστηκα»
