Ένα κείμενο γνώμης με τίτλο «Χάρι ο μεγάλος υποκριτής» έγραψε ο Γιώργος Πανόπουλος παίρνοντας θέση έπειτα από την κυκλοφορία του βιβλίου «Ρεζέρβα» που υπογράφει ο πρίγκιπας.
Ο Γιώργος Πανόπουλος ξεκίνησε το κείμενό του αναφερόμενος στην απόφαση του Χάρι να εγκαταλείψει την Αγγλία, τη συνέντευξη στην Όπρα το 2021 και το ντοκιμαντέρ στο Netflix. «Φαίνεται ότι η συνέντευξη στην Όπρα το 2021 και η εξάωρη σειρά στο Netflix δεν ήταν αρκετά για να εμπεδώσουμε την πλευρά του Χάρι στην αντιπαράθεση με ην οικογένειά του οπότε τις τελευταίες εβδομάδες ακολούθησαν δύο συνεντεύξεις, μία στην Βρετανία στο κανάλι ITV και μία στον Aντερσον Κούπερ στο αμερικάνικο CNN. Και οι δύο συνεντεύξεις έγιναν με αφορμή την 416 σελίδων αυτοβιογραφία του Spare».
Στη συνέχεια τοποθετήθηκε εκτενώς στην απόφαση του πρίγκιπα Χάρι να γράψει την αυτοβιογραφία του: «Εκεί που νομίζαμε ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο να μάθουμε για την ιδιωτική του ζωή και την οικογένειά του εμφανίζεται το βιβλίο με νέες αποκαλύψεις που ποτέ δεν θελήσαμε να μάθουμε όπως πχ πώς τον έσπρωξε ο αδελφός του Ουίλιαμ του σπάζοντάς του την αλυσίδα που φόραγε με αποτέλεσμα να τρακάρει στο μπολ ενός σκύλου, πώς «πάγωσε το πουλί του» σε μια αποστολή 200 μιλίων τον βόρειο Πόλο τον Μάρτιο του 2011, πώς έχασε την παρθενιά του σε ένα χωράφι πίσω από μία παμπ από μία ηλικιωμένη γυναίκα που του συμπεριφέρθηκε ως επιβήτορα, πώς σκότωσε 25 Ταλιμπάν όταν υπηρετούσε με τον Βρετανικό στρατό στο Αφγανιστάν, τα ναρκωτικά που έπαιρνε, τα μηνύματα που αντάλλασσε με την μητέρα του Νταϊάνα, τα παρατσούκλια των μελών της οικογένειας. Όλα χωράνε στην αυτοβιογραφία του και όλα πρέπει να τα μάθουμε.
Ο “ντροπαλός” πρίγκιπας βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο για να ακούσουμε για άλλη μια φορά την “αλήθεια” του δηλαδή το πόσο θύμα υπήρξε, πόσο κακή είναι η οικογένειά του, πόσο αναγκαίο ήταν το “megxit”, πόσο αδικημένος και κατατρεγμένος είναι, πόσο Σταχτοπούτα έχει υπάρξει στην ζωή του περιτριγυρισμένος από σεξιστές, ρατσιστές, ένα απαίσιο πατερα και ένα κακό αδελφό.
Οι οικογένειες τσακώνονται και διαφωνούν όλη την ώρα. Θυμώνουμε, ανεβάζουμε τους τόνους , μετανιώνουμε, το συζητάμε, ζητάμε συγγνώμη, συνεχίζουμε. Αυτά γίνονται στο σπίτι μας, στην ασφάλεια του σπιτιού μας, μεταξύ μας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαλαλήσουμε τις διαφορές μας στη γειτονιά. Με το να βγαίνεις και να ξεκατινιάζεσαι δημόσια δίνεις στις οικογενειακές διαφορές διάρκεια και συνέχεια κάνοντας τις μόνιμες και δύσκολα επιλύσιμες. Ο Χάρυ είναι το poster boy της αυτολύπησης και επιμένει ότι τίποτα ιδιωτικό και καμία λεπτομέρεια της οικογενειακής ζωής δεν πρέπει να μένει κρυφή. Η ιδιωτικότητα πρέπει να θεωρείται ύποπτη.
Στην κουλτούρα της θυματοποίησης όπου η αντοχή και η ψυχική δύναμη αποτελούν καταραμένες λέξεις η επίδειξη της αδυναμίας θεωρείται άξια θαυμασμού. Το τρομερό είναι ότι σε κάθε αποκάλυψη της ιδιωτικής ζωής μας δεν γινόμαστε περισσότερο δυνατοί αλλά πιο αδύναμοι. Κάνουμε ξαφνικά τους άλλους κριτές των αισθημάτων και των επιθυμιών μας. Ο Χάρυ είναι ένα αξιολύπητο πλάσμα που δεν μπορεί να δει πέρα από τα δικά του συναισθήματα, ανίκανος να υπάρξει χωρίς τη δημόσια επιδοκιμασία. Πίσω από τη λεκτική του ακράτειά βλέπουμε έναν άνθρωπο κακομαθημένο, ανίδεο για τα προνόμιά του, κάποιον που είναι πεισμένος ότι τα μικροπαράπονά του είναι βιβλικών διαστάσεων.
Ουσιαστικά, ο Χάρι βγήκε για να ξεπουλήσει τον αδερφό του και την οικογένειά του. Για ποιο λόγο; Για να τους εκδικηθεί; Για να τον συγχαρούμε για την ειλικρίνειά του; Για να δείξει πόσο τολμηρός και γαμάτος είναι στην Μέγκαν; Ο Χάρι δεν χρειάζεται τη Μέγκαν δίπλα του για να είναι ανυπόφορος. Η αλήθεια είναι ότι ο Χάρι δεν χρειάζεται κάποιον για να τον καταστρέψει- καταστρέφεται μόνος του. Η Μέγκαν πάσχει από κρίσεις μεγαλείου που την οδηγούν σε εξωφρενικές δηλώσεις που αμέσως διαψεύδονται όπως όταν ισχυρίστηκε ότι ο γάμος της με τον Χάρι εορτάστηκε από τους νοτιοαφρικανούς στους δρόμους, ή ότι παντρεύτηκε δύο φορές, την πρώτη μυστικά πριν παντρευτεί δημοσίως, αλλά ο Χάρυ είναι εξ ίσου εκνευριστικός και υπερφίαλος.
Το ζευγάρι που έχει μετατραπεί σε πάμπλουτους πλασιέ της Μιζέριας έχει εξειδικεύσει τους ρόλους του θύματος. Ο Χάρυ γίνεται επικίνδυνος δηλώνοντας συνεχώς ψυχικά κακοποιημένος μπερδεύοντας τα ψυχικά προβλήματα με την αυτολύπηση και τα τραύματα με την τρωτότητα με αποτέλεσμα η κοινωνία να μην καταλαβαίνει τη σοβαρότητα των ψυχικών διαταραχών. Η Μεγκ από την άλλη δηλώνει θύμα αδίστακτου ρατσισμού σε μια χώρα, την Μεγάλη Βρετανία, στην οποία οι Βρετανοί δεν έχουν κανένα θέμα με το χρώμα της Μέγκαν αφού ήδη 1 στα 10 ζευγάρια είναι διαφυλετικό και ένα εκατομμύριο παιδιά έχουν γεννηθεί από διαφυλετικά ζευγάρια. Και οι δύο επιτίθενται στα μίντια επειδή τους αντιμετωπίζει εχθρικά όταν στο εξάωρο ντοκιμαντέρ τους δεν αποδεικνύουν ούτε μια φορά μια τέτοιου είδους διάθεση- να σημειωθεί αντιθέτως ότι η αναγγελία του γάμου τους έγινε δεκτή με ενθουσιασμό στον βρετανικό τύπο που την εξέλαβε ως μια υπέροχη ευκαιρία εκμοντερνισμού της μοναρχίας.
Ο Χάρι χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης του κόσμου ως ψυχαναλυτικό ντιβάνι ή όπως είπε η J.B. “μερικές φορές είναι σαν να έχεις έναν μεθυσμένο που κλαίει στον ώμο σου και σου λέει την ιστορία της ζωής του σε ένα μπαρ”. Ο Χάρυ κατά πάσα πιθανότητα θα μετανιώσει που έγραψε ένα βιβλίο που θα τον κυνηγάει για όλη του τη ζωή αλλά δείχνει σε εμάς πόσο σημαντικό είναι να κρατάμε κάποια πράγματα ιδιωτικά και για τον εαυτό μας.
Το να διαλαλείς και να διαφημίζεις τη δυστυχία σου μπορεί να σου δίνει πρόσκαιρα πόντους στη σύγχρονη κλίμακα των αξιών αλλά το παράδειγμά του- ενός προνομιούχου σνομπ γαλαζοαίματου που γκρινιάζει και κατηγορεί συνεχώς τους άλλους χωρίς να παίρνει την ευθύνη για τίποτα είναι απωθητικό και προκλητικό», κατέληξε ο Γιώργος Πανόπουλος στο κείμενο που δημοσίευσε στο gpanleo.substack.com.
