Πίσω στα 90s ο ρόλος του «Κωστάκη» στη σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη «Το ρετιρέ» ήταν εκείνος που του έδωσε αναγνωρισιμότητα και όπως παραδέχεται ο ηθοποιός Γιάννης Νέζης, τον ακολούθησε σε όλη την καριέρα του.
Μετά το «Ρετιρέ» έκανε για δέκα χρόνια παραγωγές παιδικού θεάτρου. Ενώ μετά το 2000 οπότε συνεργάστηκε με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, έκανε μεγάλες παραγωγές.
«Ακόμα μέχρι και σήμερα με φωνάζουν Κωστάκη. Στο Ρετιρέ δεν πήγα για να παίξω σε όλα τα επεισόδια. Πήγα για να παίξω έναν υπάλληλο γραφείου για πέντε επεισόδια, αλλά τελικά προέκυψε ο ρόλος του «Κωστάκη» που ήταν σε όλα τα επεισόδια για 2 χρόνια. Ήταν πολύ γλυκιά η ατμόσφαιρα όταν ήμασταν στο καμαρίνι και συζητούσαμε όλοι οι ηθοποιοί μεταξύ μας. Στο πλατό ήταν στρατιωτικός νόμος. Ο Γιάννης Δαλιανίδης δεν άφηνε περιθώρια για να αστειευόμαστε και να χάνουμε χρόνο», παραδέχτηκε ο Γιάννης Νέζης στην εκπομπή «Πάμε Δανάη».
Πώς ήταν η σχέση που είχε ο Γιάννης Νέζης με τους συναδέλφους του στο «Ρετιρέ»;
Παράλληλα, αναφέρθηκε στους συναδέλφους του στη θρυλική σειρά, αλλά και τον σκηνοθέτη Γιάννη Δαλιανίδη.
«Η Κατερίνα Γιουλάκη ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Και με τον Παύλο Ευαγγελόπουλο και την Τζόυς Ευείδη είχαμε πολύ καλή σχέση. Ήμασταν σαν μια οικογένεια.
Η Έλντα ήταν και είναι ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Όποιος έκανε μια λέξη λάθος σε χρόνο ή τόνο, η Έλντα φώναζε “όχι έτσι”. Είχαν γράψει στις τουαλέτες “μην πετάτε χαρτιά” και πήγαινε η Έλντα και έσβηνε το τελικό “ν”.
Ο Γιάννης Δαλιανίδης ήταν ένας πολύ σπουδαίος δημιουργός, πάρα πολύ αυστηρός σκηνοθέτης και ένα υπέροχο πλάσμα από τη στιγμή που τέλειωνε η δουλειά. Ήμασταν στο πλατό του “Ρετιρέ” και ο Γιάννης Δαλιανίδης μου έδινε κάποιες οδηγίες για τη σκηνή μου. Σήκωσα τα μάτια μου, τον κοίταξα και του είπα: “βρε Γιάννη” και άκουσα από τα ηχεία τον Δαλιανίδη να λέει “γίνε πρώτα ηθοποιός και μετά σκηνοθέτης”», δήλωσε.
«Μετά το “Ρετιρέ” μου έγιναν δύο προτάσεις, στις οποίες με την έπαρση που είχα, είπα “όχι”»
Αναφορικά με «Μετά το “Ρετιρέ” μου έγιναν δύο προτάσεις, στις οποίες με την έπαρση που είχα, είπα “όχι”. Ήταν δύο καθημερινά σίριαλ, στα οποία η τιμή ήταν όσο έξι επεισόδια στο “Ρετιρέ”. Είχα την τύχη να μην έχω αποτυχημένες δουλειές και να εισπράξω χρήματα. Οι αμοιβές ήταν καλές τότε. Δουλεύαμε τρεις μέρες και βγάζαμε 5-6 επεισόδια. Τα χρήματα που βγάζαμε ήταν αρκετά για να πληρώσουμε τα ενοίκια ενός χρόνου».
