Ευγενία Σαμαρά μίλησε για το Switch και στην επαγγελματική της πορεία, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο «Στούντιο 4».

«Το άκουσα ωραία αλλά από την άλλη είπα “τώρα αυτό πώς θα το κάνω;”. Δεν είναι ότι θα έπρεπε να υποδυθώ έναν ρόλο, ήθελα να είμαι εγώ, είμαι fun όταν παίζω επιτραπέζια. Πήγα στην οντισιόν, δεν πρόλαβα να το αναλύσω και πέρασα τέλεια. Η οντισιόν ήταν ένα ολόκληρο παιχνίδι, πέρασα τόσο ωραία που φεύγοντας είπα “εγώ θέλω να το κάνω”. Δεν παίζω τόσο παιχνίδια γνώσεων, χαρτιά περισσότερο, κανάστα! Αλλά παίζω και επιτραπέζια αλλά οι παρέες μου είναι άνθρωποι που παίζουν επιτραπέζια.

Η Μαρία Καβογιάννη είναι το ζευγάρι μου στη κανάστα, έχει τον αέρα του νικητή! Παίρνει πολλές ώρες. Βρισκόμαστε νωρίς και λέμε “να κοιμηθούμε νωρίς γιατί έχουμε πρόβα”. Και ξημερώνουμε τελικά! Το έχουμε σκεφτεί να κάνουμε ένα πρωτάθλημα. Στην ψυχολογία όλα τα κορίτσια είναι μικρότερα και από εμένα. Είναι τέτοιοι οι χρόνοι της δουλειάς που είναι η διασκέδασή μου. Είμαι χορτασμένη από το έξω, οπότε όλα μπορούν να συνδυαστούν».

«Με άγχωνε πιο πολύ το να βρεθώ σαν Ευγενία. Δεν απολαμβάνω τις συνεντεύξεις. Στους Αρβύλα ένιωθα προστατευμένη, τους ήξερα, δούλευα μαζί τους στο ραδιόφωνο. Τώρα ξέρω πως τώρα θα ορίσω κάπως τα πράγματα. Είμαι ο εαυτός μου! Ο ρόλος έχει το κομμάτι του ότι δεν είσαι εσύ αλλά θα βάλω κάτι από τον εαυτό μου και δεν θα κριθώ σαν Ευγενία.

Με νοιάζει αν θα κριθώ σαν Ευγενία. Έχω μεγαλώσει με έναν τρόπο και σε μια κοινωνία που το τι θα πουν οι άλλοι είναι βιωμένο μέσα μας. Είναι σαν να μας το πέρασαν στο DNA μας. Κάνω δουλειά με τον εαυτό του και θέλω να φύγω από αυτό αλλά δεν είναι εύκολο. Υπάρχει πάντα μια δεύτερη σκέψη στο μυαλό. Αυτά γίνεται, όμως, σε κλάσματα δευτερολέπτου και γυρνώντας στον χρόνο πίσω λέω “γιατί δεν απάντησες εκεί;”. Θέλει δουλειά με τον εαυτό σου και επιδιώκω να το κάνω συνέχεια.

Την τελευταία τετραετία είναι βιωμένο μέσα μου. Νομίζω και μεγαλώνοντας άρχισα να βλέπω ότι τσινάω. Εμένα δεν μου αρέσει πως συμπεριφέρομαι σε κάποια πράγματα. Τα θέλω μας ούτε εμείς δεν τα ξέρουμε. Πολλές φορές σκέφτομαι από τα χίλια πράγματα που έχουμε κάνει, πόσα είναι ατόφια δικά μας; Σπούδασα γεωπόνος αλλά δεν ήταν το πραγματικό μου θέλω.

Δεν πιστεύω πολύ στην τύχη. Ακόμη και οι ρόλοι έρχονται όταν πρέπει να μάθω και εγώ κάτι για τον εαυτό μου. Όσα έρχονται είναι για να μάθουμε κάτι. Το Switch ήρθε όταν είμαι έτοιμη να πω “αυτή είμαι, αυτό είναι το χιούμορ μου”».

«Παλιά μου κοβόντουσαν τα πόδια, το θεωρώ παρεμβατικό. Μπορεί να μην είμαι έτοιμη, να μάλωνα με τη μάνα μου. Με φέρνει σε μια θέση που μπορεί να μην είμαι έτοιμη να βγω σε μια κάμερα. Θα με πουν αγενή, θα με κρίνουν! Τώρα ας με πουν αγενή, τι θα κάνω; Θα στεναχωρηθώ αν με κρίνουν. Αλλά πόσο θα με ορίζει η άποψη που δεν με ξέρει; Κάτι άρχισε να χτυπάει μέσα μου. Ας πάρουμε την ευθύνη μας, αυτό λέω στον εαυτό μου.

Δεν λείπει κάτι, έχουν έρθει όλα όπως θέλω. Δεν πηγαίνει κάτι άσχημα! Και προσωπικές δυσκολίες και στη δουλειά έρχονται δυσκολία. Άμα ψάχνουμε να βρούμε το τέλειο. Άμα δεν έρθει και το δύσκολο, πώς θα έρθει κάτι ωραίο;».

«Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι “έλα μωρέ δεν είσαι ηθοποιός, σε γνωρίσαμε από τους Αρβύλα”. Δεν κρινόμαστε όλοι από το αποτέλεσμα τελικά; Άρα είναι εύκολο να μπεις στο τρυπάκι ότι “δεν είναι ηθοποιός, δεν είναι παρουσιάστρια”. Θα φανεί στο τέλος!

Ήμασταν στη Θεσσαλονίκη και μπερδεύονται οι άνθρωποι που είναι στην Αθήνα. Δεν υπήρχαν κάμερες, δεν με καλούσαν σε συνεντεύξεις και ήταν όλα ήρεμα. Και πήρα πολλά και από εκεί».

Διαβάστε επίσης:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ