Από τις σειρές που έγραψαν ιστορία στην αμερικάνικη – και όχι μόνο – τηλεόραση ήταν το Gossip Girl. Εκεί γνωρίσαμε άλλωστε και την Μπλέικ Λάιβλι ως «Σερένα» αλλά και το Λέιτον Μίστερ ως «Μπλερ». Από τους πιο ιδιαίτερους χαρακτήρες της σειράς ήταν ο… κακός «Τσακ Μπας».
Ο άσωτος πάμπλουτος και κακομαθημένος κληρονόμος που κρυβόταν πίσω από κάθε σκάνδαλο του ελιτίστικου Upper East Side της Νέας Υόρκης.
Η σειρά έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο του 2007 και ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2012 μετά από έξι σεζόν.
Ο Έντ Γουέστγουικ, ο γοητευτικός Άγγλος ηθοποιός που υποδυόταν τον «Τσακ» έκανε μια σπάνια εμφάνιση.
Ο βρετανικής καταγωγής ηθοποιός ταξίδεψε στην Ιταλία. Το βράδυ του Σαββάτου ο 35χρονος σταρ παρευρέθηκε σε event της UNICEF.
H εκδήλωση LuisaViaRoma for Unicef πραγματοποιήθηκε στο La Certosa di San Giacomo το Σάββατο (30 Ιουλίου) στο Κάπρι της Ιταλίας. Παρών ήταν και ο Τζάρεντ Λέτο. Για την εκδήλωση, ο Λέτο φόρεσε ένα μαύρο, see through πουκάμισο σε συνδυασμό με μαύρο παντελόνι. Διαφανές πουκάμισο επέλεξε και ο σταρ του Gossip Girl, ο οποίος παρευρέθηκε με τη σύντροφό του Έιμι Τζάκσον.
Η ετήσια εκδήλωση πραγματοποιείται για τη συγκέντρωση χρημάτων για τα προγράμματα της UNICEF που βοηθούν τα παιδιά που έχουν ανάγκη.
Να σημειώσουμε πως το 2017 ο ηθοποιός είχε κατηγορηθεί για βιασμό. η ηθοποιός Κριστίνα Κοέν μέσω του λογαριασμού της στο Facebook σοκάρει, κατηγορώντας τον Εντ Γουέστγουικ που γνωρίσαμε ως «Τσακ» στη σειρά Gossip Girl, πως την βίασε.
Η ίδια έγραφε μεταξύ άλλων: «Όπως τόσες άλλες γυναίκες, έτσι κι εγώ έχω μια ιστορία σεξουαλικής επίθεσης και ο καταιγισμός από ιστορίες έχει υπάρξει ταυτόχρονα δελεαστικός, αλλά και συναισθηματικά εξουθενωτικός. Το σκεφτόμουν ξανά και ξανά, χωρίς να είμαι σίγουρη για το αν πρέπει να μιλήσω. Κι αν το κάνω, θα με ακούσει κανείς; Δέχτηκα σεξουαλική επίθεση πριν από τρία χρόνια. Ήταν μια σκοτεινή περίοδος στη ζωή μου. Η μητέρα μου πέθαινε από καρκίνο κι εγώ δεν είχε τη στήριξη ή τον χρόνο να επεξεργαστώ και να αντιμετωπίσω ό,τι μου άφησε ο βιασμός Έθαψα τον πόνο και την ενοχή μου προκειμένου να κάνω χώρο για τα δεινά που έφερε ο θάνατος της μητέρας μου, μόλις τρεις μήνες μετά. Ακόμα και τώρα παλεύω με συναισθήματα ενοχής. Μια ανησυχία ότι με κάποιο τρόπο φταίω εγώ. Δεν ξέρω καν γιατί νιώθω έτσι. Οι κοινωνικές συνθήκες μας κάνουν να πιστεύουμε ότι πάντα φταίει μια γυναίκα».
