Συνδυάζοντας στοιχεία από τις δύο χώρες καταγωγής της, η Δωροθέα Μερκούρη παραμένει διαχρονικά όμορφη και πιο εντυπωσιακή από ποτέ. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα κανείς παρακολουθώντας τη να μαγειρεύει μέσα από η συχνότητα του MEGA. Κάθε Πέμπτη πρωί παρουσιάζει το δικό της μαγειρικό session με ιταλικά πιάτα και τίτλο Cucina Con Doro στην εκπομπή Πάμε Δανάη!. Αφορμή για να μάθει να μαγειρεύει υπήρξε ο Ιταλός μπαμπάς της. «Έμαθα να μαγειρεύω κυρίως όσο ζούσα στην Ιταλία. Είμαι μισή Ιταλίδα και μισή Ελληνίδα. Γεννήθηκα στο Τορίνο και μεγάλωσα στην Καλαβρία μέχρι τα 13 μου. Τότε ήρθαμε στην Αθήνα» λέει η Ελληνοϊταλίδα ηθοποιός, μιλώντας στον Γιώργο Πράσινο για το περιοδικό ΟΚ!.

Και εκεί που σε γνωρίζαμε από το μόντελινγκ και την υποκριτική, μας ξανασυστήνεσαι τώρα μέσα από μια εκπομπή μαγειρικής.

Και μάλιστα ιταλικής κουζίνας. Η μαγειρική είναι πολύ σημαντική για μένα. Εξίσου σημαντικό είναι ότι άρχισα να δείχνω τη μαγειρική μου στον κόσμο μέσα από το Instagram και όλη αυτή η συνήθεια που γεννήθηκε μέσα στην καραντίνα και την όλη περίεργη κατάσταση εξελίχθηκε σε αυτή την εκπομπή.

Μοιράζεις τον χρόνο σου μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού, ενώ στη δουλειά ήσουν πάντα μεταξύ μόδας και κινηματογράφου. Χρειάζεσαι αυτή την εναλλαγή για να λειτουργήσεις καλύτερα;

Ναι, πάρα πολύ. Δεν μπορώ να αναπνεύσω σε μια χώρα ή κάνοντας μόνο ένα πράγμα. Είμαι και από τις δύο χώρες και είμαι τρίγλωσση (σ.σ. αγγλικά, ιταλικά, ελληνικά). Δεν μπορώ να πω ότι όταν είμαι στην Ελλάδα δεν μου λείπει η Ιταλία ή το αντίστροφο. Όταν δούλευα ως μοντέλο, μετακόμισα στη Νέα Υόρκη για να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο και να σπουδάσω υποκριτική. Εκεί έμεινα 13 χρόνια και ερχόμουν στην Ελλάδα τα καλοκαίρια. Εκεί παντρεύτηκα και γέννησα τις κόρες μου. Μου λείπει η Νέα Υόρκη, αυτό που δεν έχεις ταυτότητα εκεί και είσαι απλά αυτό που είσαι. Δεν σε ρωτάει κανείς από πού είσαι… είσαι απλά στη Νέα Υόρκη!

Ένιωσες την ανάγκη να μείνεις σταθερά κάπου;

Όχι, δεν το ένιωσα. Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Δεν χρειάζομαι να μείνω κάπου συγκεκριμένα. Ξέρω επίσης πως και οι κόρες μου δεν θα μείνουν στην Ελλάδα. Η Ηλέκτρα έχει ήδη μετακομίσει στο Άμστερνταμ, όπου σπουδάζει, και το ίδιο θα κάνει και η Γκάια, η οποία είναι 17 χρόνων.

Παρ’ όλα αυτά, ετοιμάζεσαι να αφήσεις για λίγες εβδομάδες την Αθήνα και να μετακομίσεις στην Αμοργό…

Σωστά. Θα πάω στην Αμοργό, ένα από τα αγαπημένα μου νησιά, και θα μείνω για κάποιες εβδομάδες τον Ιούνιο. Εκεί θα κάνω την ταινία του Τσάνσιν Μπέρι, που λέγεται Francesca. Πρόκειται για μια ερωτική ιστορία.

Αν κλείσεις τα μάτια, ποιες δουλειές σου θα σκεφτείς πρώτα; Για ποιες χάρηκες περισσότερο;

Αγαπώ όλες μου τις δουλειές, από τις πιο μικρές μέχρι τις πιο σημαντικές, γιατί είναι μέρος της πορείας μου και μου χάρισαν εμπειρία. Έχω περάσει πραγματικά πολύ ωραία στις δουλειές μου. Αν έκλεινα όμως τα μάτια, σίγουρα θα σκεφτόμουν την πρώτη μου ταινία στη Νέα Υόρκη, όταν μπήκα τυχαία στο κάστινγκ όπου με έστειλε μια φίλη μου λέγοντάς μου «ψάχνουν μια μεσογειακή, μελαχρινή κοπέλα». Η ταινία λεγόταν And She Was… και ήταν ανεξάρτητης παραγωγής. Είχα μόλις γίνει μητέρα και ήταν πολύ σημαντικό αυτό το ξεκίνημα. Θυμάμαι πως τότε δεν ήξερα να τα διαχειριστώ όλα μαζί, να μοιράζω τον χρόνο μεταξύ οικογένειας και δουλειάς, αλλά τα κατάφερα.

Από τον χώρο της μόδας ποιος σχεδιαστής σε εντυπωσίασε;

Μου άρεσε να δουλεύω με τον Jean Paul Gaultier στο Παρίσι γιατί ήταν φανταστικό το πώς με έντυνε με τα ρούχα του. Έβαζε κάποια υφάσματα και μετά τα έραβε πάνω μου. Ήταν πολύ δημιουργικός, ήταν σαν να έντυνε μια κούκλα. Αγαπώ και τους Dolce & Gabbana και εδώ, στην Ελλάδα, τον Βασίλη Ζούλια, με τον οποίο έχουμε μεγάλη αγάπη.

Έγινες μητέρα σε νεαρή ηλικία, και μάλιστα στο πικ της καριέρας σου. Ήταν κάτι που το ήθελες πολύ;

Ήξερα από μικρή ότι στα 25 μου θα κάνω παιδιά, τώρα πώς το ήξερα, μη με ρωτάς, δεν ξέρω. Για κάποιο λόγο έγινε έτσι. Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτόμουν καθόλου «πάει η καριέρα μου» αλλά ήταν κάτι που ήρθε και το
ήθελα πολύ.

Σε ποια πράγματα σε άλλαξε η μητρότητα;

Σε πάρα πολλά. Πιστεύω ότι η μητρότητα είναι μια πορεία εν εξελίξει για τη γυναίκα. Ήμουν υπεύθυνη για δύο παιδιά από πολύ μικρή. Υπήρξα αρκετά προστατευτική με τα παιδιά μου, αλλά αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνομαι τώρα που μεγάλωσαν. Δεν σκεφτόμουν πολύ τον εαυτό μου, νιώθω πως με άφησα λίγο. Τώρα έχουν μεγαλώσει και δεν με χρειάζονται τόσο. Για να είμαι ειλικρινής, απολαμβάνω περισσότερο τη φάση τώρα που είναι μεγάλες και μιλάμε και μπορούμε να συνεννοηθούμε. Είναι υπέροχο να έχω τις κόρες μου για παρέα. Μου αρέσει να βλέπω τη δική μου εξέλιξη μέσα από τα παιδιά. Ανήκουν σε μια διαφορετική γενιά, ξέρουν πολύ περισσότερα –ίσως αυτό να οφείλεται στο Ίντερνετ–, έχουν άλλες ευαισθησίες, ασχολούνται με wellbeing και πλέον τα παιδιά ξέρουν πως το μεγαλύτερο δώρο είναι να έχουμε τον εαυτό μας καλά. Είσαι πλούσιος αν είσαι καλά ψυχικά.

Τι είναι αυτό που έμαθες μεγαλώνοντας;

Μου πήρε πάρα πολύ καιρό για να καταλάβω τι σημαίνει η έννοια «ευγνωμοσύνη». Νόμιζα πως ήμουν ευγνώμων, αλλά επί της ουσίας τώρα είμαι πραγματικά ευγνώμων. Σε αυτό με οδήγησε και ο τελευταίος χρόνος με τον Covid-19, γιατί εκτιμώ τα μικρά, καθημερινά πράγματα. Πολλοί άνθρωποι χάθηκαν και δυσκολεύτηκαν στην απομόνωσή τους, αλλά αν μπορώ να πω ότι μου άφησε κάτι θετικό αυτή η ιστορία, είναι πως έμαθα να διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου. Ένιωσα μοναξιά, αλλά βρήκα μια διέξοδο, τη μαγειρική, και είχα κάτι να ασχολούμαι.

Ποια χαρακτηριστικά σου αναγνωρίζεις στα παιδιά σου;

Δεν μου μοιάζουν καθόλου! Βλέποντάς τες συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ πιο χαρούμενες και σίγουρες για τον εαυτό τους σε σύγκριση με το πώς ήμουν εγώ. Νιώθω ότι είναι πιο δυνατές. Αντιθέτως εγώ μικρή ήμουν πολύ ντροπαλή. Αν δεν είχα το modelling, δεν θα είχα αποκτήσει καθόλου αυτοπεποίθηση.

Την ίδια περίοδο που ξεκίνησε το ελληνικό #MeToo μίλησες ανοιχτά για την παρενόχληση που βίωσες από τον άλλοτε ισχυρό παραγωγό του Χόλιγουντ, Χάρβεϊ Γουάινστιν. Πόσο γρήγορα το ξεπέρασες;

Είχα μιλήσει και νωρίτερα για το περιστατικό αλλά ούτε καν το έπαιξαν, το έκοψαν στο μοντάζ. Δεν του έδωσαν σημασία, μάλλον δεν ήμασταν έτοιμοι τότε. Ήταν ένα πάρα πολύ σημαντικό και γενναίο βήμα που κάναμε εδώ, στην Ελλάδα. Να φανταστείς ότι στην Ιταλία δεν πέρασε το #MeToo – δεν μίλησε κανένας άνθρωπος εκεί. Το σινεμά έχει σεξουαλική παρενόχληση και εδώ, στην Ελλάδα, που δεν έχουμε πολύ σινεμά, έχουμε θέατρο. Στη δική μου περίπτωση, το ξεπέρασα ύστερα από πολλά χρόνια και κάνοντας πολλή δουλειά.

Τι εννοείς «δουλειά»; Συμβουλεύτηκες ψυχολόγο;

Δουλειά με τον εαυτό μου, μεθόδους που έμαθα στην Αμερική από φίλους που με εμπνέουν. Κάθε πρωί που ξυπνάω, κάνω διαλογισμό, γράφω ένα γράμμα στον εαυτό μου με το τι θέλω να κάνω την κάθε ημέρα και γενικά είμαι σε επικοινωνία με τον καλό μου εαυτό. Όταν συνέβη το #MeToo στην Αμερική και κυρίως στην Ελλάδα, μπήκα στη διαδικασία να ξαναπεράσω το δικό μου #MeToo και όλο αυτό που έζησα τότε.

Το είχες συζητήσει με τις κόρες σου;

Όχι, το είχα συζητήσει με τον πρώην άντρα μου, συνέβη την περίοδο που ήμασταν μαζί. Κατάλαβα ότι με αυτό το γεγονός άλλαξε η στάση μου. Σε όποιο επαγγελματικό ραντεβού πήγαινα και ήταν άντρας στον χώρο, ήμουν καχύποπτη και έκανα αρκετή ώρα να εμπιστευτώ και να είμαι ο εαυτός μου. Πλέον, αυτούς που θα παρενοχλήσουν τους καταλαβαίνω αμέσως. Και απλά αποφεύγω.

Αναφορικά με τις κακοποιητικές συμπεριφορές, τι τις έχεις συμβουλέψει;

Είναι πολύ σημαντικό να συζητάμε χωρίς να ντρεπόμαστε. Και αν είναι δύσκολο να ανοιχτούμε στους γονείς –το αναγνωρίζω πως είναι δύσκολο–, πρέπει να το κάνουμε με κάποιον φίλο. Θεωρώ πως είναι απαραίτητο να έχουν τα παιδιά έναν άλλο άνθρωπο να μιλάνε, μια μεγαλύτερη φίλη, ας πούμε. Στις ζωές μας μπορεί να συμβούν πράγματα που δεν είναι «εντάξει» και πολλές φορές μπορεί να μην το καταλάβουμε εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, αν συμβεί στον εργασιακό χώρο, πρέπει να πάμε στην αστυνομία ή σε κάποιον δικηγόρο.

Μετά το διαζύγιό σου δεν είδαμε κάποιον άντρα στο πλευρό σου. Είσαι απαιτητική ως προς το τι ζητάς από κάποιον σύντροφο;

Όχι. Είμαι πολύ χαρούμενη μόνη μου και δύσκολα ήθελα να βάλω κάποιον άλλο μπαμπά κοντά στις κόρες μου. Δεν είμαι απόλυτη όμως, δεν μπορώ να δω το μέλλον. Ίσως έτυχε να μην έχει βρεθεί ένας άνθρωπος με τον οποίο να ταιριάζω.

Νιώθεις τη δυσκολία της σύγχρονης γυναίκας στο να βρει σύντροφο και να μείνει μαζί του για καιρό;

Ναι. Και είμαι της άποψης πως δεν είναι απαραίτητο να έχουμε σύντροφο μόνο και μόνο για να έχουμε κάποιον. Είναι εξίσου σημαντικό να έχεις φίλους.

Πότε αισθάνθηκες πρώτη φορά σέξι;

Ποτέ! Δεν αισθάνομαι ποτέ σέξι!

Μήπως είσαι κάπως υπερβολική;

Με πετυχαίνεις σε μια στιγμή που είμαστε μέσα στα σπίτια μας, δεν μπορούμε να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο, είναι η χειρότερη στιγμή για σεξουαλικότητα, για φλερτ. Έπρεπε να γίνουμε απόμακροι ώστε να εκτιμήσουμε τη συντροφικότητα.

Δεν έχεις αισθανθεί όμως επιθυμητή;

Ευτυχώς, ναι. Στην αρχή του έρωτα, όλα είναι επιθυμητά και σέξι, είμαι σε ένα ροζ σύννεφο. Ο στόχος μου όμως δεν είναι πια αυτός αλλά η συντροφικότητα, η αγάπη χωρίς να θέλει ο άλλος να με αλλάξει, γιατί είμαι μια χαρά όπως είμαι.

Ο έρωτας περνάει από το στομάχι;

Εννοείται, δεν το συζητάω! Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι ερωτευμένη με έναν άντρα ο οποίος δεν θα φάει αυτά που τρώω εγώ. Αν δεν αγαπάει τα σπαγγέτι, δεν θα μπορέσω. Και δεν αγαπώ την πολλή κρεατοφαγία, δεν είναι καθόλου σέξι!

Τι θα μαγείρευες στο πρώτο ραντεβού;

Σπαγγέτι αλ πομοντόρο.

Σε αγχώνει το πέρασμα του χρόνου;

Έχει αρχίσει να με αγχώνει, αλλά θα το συζητήσουμε στην επόμενή μας συνέντευξη!

Τι κάνεις για να το εμποδίσεις;

Τίποτα δραστικό. Προσπαθώ να είμαι χαρούμενη, γιατί έχω ακούσει από πολύ όμορφες γυναίκες πως αυτό είναι το μυστικό. Γυμνάζομαι συχνά, δεν τρώω ποτέ μεγάλες ποσότητες φαγητού και «κουνιέμαι» αρκετά. Συγυρίζω το σπίτι, έχω πολλή ενέργεια.

Σε εσωτερικό επίπεδο;

Διαβάζω, βλέπω ντοκιμαντέρ που μου αρέσουν και μιλάω με καλούς φίλους, κάποιοι είναι εδώ και άλλοι σε διάφορες χώρες. Μου λείπουν τα ταξίδια αλλά τουλάχιστον τους βλέπω μέσω Facetime.

Πιστεύεις ότι είσαι ένας καλός άνθρωπος; Ποια στοιχεία σου το ορίζουν αυτό;

Πολύ. Παραείμαι καλή! Είναι δύσκολο όμως να μιλάω για τον εαυτό μου. Προσπαθώ να είμαι ο καλύτερός μου εαυτός. Κάνω καθημερινή προσπάθεια, αν και δεν είναι κάτι δύσκολο… (Γελάει.) Δεν θέλω να τσακώνομαι, να αντιμιλάω ή να έχω κακή διάθεση. Αν δεν έχω όρεξη κάποια μέρα, δεν θα βγω γιατί δεν θέλω να μεταφέρω στους άλλους την κακή μου διάθεση, δεν θέλω να μεταφέρω αρνητικά συναισθήματα. Μου αρέσει να μοιράζομαι θετικά συναισθήματα και ενέργεια. Το καλύτερό μου είναι να είμαστε μαζεμένοι με φίλους και τις κόρες μου γύρω από το τραπέζι και να απολαμβάνουμε φαγητό και κουβέντα. Όπως κάναμε στην παιδική μου ηλικία στην Ιταλία: ένα τεράστιο τραπέζι, αγαπημένα πρόσωπα γύρω –ο μπαμπάς μου ήταν ο πρώτος από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας–, φαγητό, φασαρία και γέλια, τραγούδι με κιθάρες και πολλή αγάπη.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ