Με αφορμή την παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα τον Οκτώβριο στο Θέατρο Γκλόρια, ο Δημήτρης Μακαλιάς μίλησε στο Monopoli.gr για το θέατρο, το “political correct” και το εύκολο “cancel”.
Θα σε πάω στην πολύκροτη ακύρωση της παράστασης «Πες το Ψέματα», την περσινή χρονιά, όχι για να αναφερθούμε στα γεγονότα καθαυτά, αλλά για την εμπειρία σου απέναντι στα σχόλια μίσους και το εύκολο κανσελάρισμα των καιρών μας. Φαντάζομαι σε τέτοιο βαθμό, δεν το έχεις ξανά βιώσει…
Σε τέτοιο βαθμό όχι. Ήταν κάτι πολύ σκληρό και πρωτόγνωρο για εμένα. Και σίγουρα άξιο για μελέτη. Μετά από τόσο καιρό μου έχει αφήσει τεράστιες απώλειες σε προσωπικό επίπεδο. Αναφέρομαι σε ανθρώπους. Ευτυχώς βέβαια θα πω, εκ των υστέρων, γιατί τελικά κατάλαβα πως δεν χρειαζόταν να έχω τέτοιους ανθρώπους κοντά μου. Ένιωσα πως έγινα ένα εργαλείο. Εργαλειοποιήθηκα για να ειπωθεί μία άλλη ιστορία. Λυπάμαι που δεν ακούστηκε η πραγματική ιστορία και που χρησιμοποιήθηκα εγώ για να συμβεί όλο αυτό. Αλλά αυτή τη διαδρομή έχουν επιλέξει κάποιοι άνθρωποι για να πουν τη θέση τους. Εγώ προσωπικά έχω δώσει πολύ χώρο στη γυναικεία παρουσία και γενικότερα πιστεύω στη συμπερίληψη. Έμπρακτα. Όχι στα λόγια. Έχουμε κάνει πολλά χρόνια με τον Λάμπρο Φισφή φεστιβάλ κωμωδίας που έχουμε συμπεριλάβει τους πάντες από τον χώρο. Οπότε και όλο αυτό με τάραξε.
Τι σε στεναχώρησε περισσότερο από όλη αυτή την ιστορία;
Σε προσωπικό επίπεδο, άνθρωποι που είχαμε πολύ καλές σχέσεις και μπορούσαμε όλο αυτό να το συζητήσουμε και να δούμε ουσιαστικά και ειλικρινά γιατί μπορεί να παρερμηνεύτηκε, προτίμησαν να βρεθούμε σε απέναντι στρατόπεδα. Και το πιο λυπηρό; Πως αν βρεθούμε ξανά τώρα, η άλλη πλευρά ίσως να έχει μια αντιμετώπιση του στιλ «περασμένα ξεχασμένα», αλλά δεν είναι έτσι. Όλο αυτό έκανε πολύ κακό και στο ίδιο το θέατρο. Δεν υπήρχε καμία πρόθεση από την πλευρά μας και τελικά κρυφτήκαμε πίσω από λέξεις. Δεν είδαμε την ουσία. Και όλο αυτόν τον πόλεμο τον δέχτηκα προσωπικά εγώ, ενώ ήμασταν πολλοί άνθρωποι πίσω από όλο αυτό. Αλλά επειδή έτυχε εγώ να βρεθώ μπροστά από κάμερες και μικρόφωνα και να μην αρνηθώ να μιλήσω- ακόμα κι αν ο δημόσιος λόγος μου δεν ήταν σαφής για κάποιους, πήρα στη δική μου μόνο πλάτη κάτι που κάναμε ως ομάδα. Αυτό που εύχομαι πια, τώρα που έχει περάσει και καιρός, είναι οι γυναίκες κωμικοί που βρέθηκαν απέναντί μου με τόσο σκληρό και επιθετικό λόγο να είναι καλά, να συνεχίσουν να γεμίζουν τα θέατρα και να κάνουν όλο και καλύτερες παραστάσεις στο μέλλον. Αν, λοιπόν, από όλο αυτό βγει και κάτι θετικό, χαρά μου που εργαλειοποιήθηκα εγώ.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο Monopoli.gr
