Ο μετρ των τηλεπαιχνιδιών, Χρήστος Φερεντίνος, οργανώνει την πιο Τέλεια Απόδραση, όπως λέγεται το νέο game show που παρουσιάζει κάθε Σάββατο βράδυ στον Alpha, και μιλά στο ΟΚ! και τη Φανή Πλατσατούρα για το παιδί μέσα του, τους φόβους του, αλλά και την τρυφερή σχέση με την πρώην σύζυγό του, Σοφία Παυλίδου.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σου για την Τέλεια απόδραση, το νέο διασκεδαστικό τηλεπαιχνίδι που παρουσιάζεις στον Alpha; Αρχικά το γνώριζες ως κόνσεπτ;
Ναι, το ήξερα, καθώς προβάλλεται σε 17 διαφορετικές χώρες. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο παιχνίδι βγήκε πάρα πολύ γρήγορα. Κι αυτό σήμαινε ότι όλα έπρεπε να γίνουν πολύ γρήγορα, με φοβερό συντονισμό και να λειτουργήσουν με ιδανικό τρόπο. Και έγινε ακριβώς αυτό. Από εκεί και πέρα, η προσδοκία μου είναι να αποκτήσει το παιχνίδι όσο το δυνατόν περισσότερο ρυθμό και να το βλέπουν οι τηλεθεατές με ενδιαφέρον. Δουλεύουν πάρα πολλοί άνθρωποι για αυτό το αποτέλεσμα γιατί έχει δοκιμασίες, ερωτήσεις γνώσεων κ.ο.κ. Και, φυσικά, δώρα. Το πιο σημαντικό είναι να έχουμε πολλά, διαφορετικά και ωραία δώρα.
Τι είναι για σένα ωραίο δώρο;
Μου έχουν κάνει δώρο βιβλία και μου άρεσαν πολύ, μου έχουν κάνει δώρο ένα κράνος με φλας που επίσης με ενθουσίασε. Έχω χαρεί δηλαδή με δώρα όχι μεγάλης αξίας, αλλά που μου έλειπαν τη δεδομένη στιγμή ή τα αναζητούσα και δεν τα έβρισκα. Με αυτά τα δώρα που δείχνουν ότι ο άλλος έχει ενδιαφερθεί για σένα και σε νοιάζεται. Γενικά όμως μου αρέσει η έννοια του δώρου, γιατί δημιουργούν αυτό τον ενθουσιασμό που μας συνδέει με την παιδική μας ηλικία. Τότε που παίρναμε ένα κουτί ως πιτσιρικάδες και το ανοίγαμε με χαράγ ια να δούμε τι έχει μέσα. Είναι αυτή η αθωότητα που πάντα συνδέεται με ένα δώρο.
Επιστρέφεις συχνά σε αυτά τα χρόνια αθωότητας, τότε που ήσουν παιδί, ή είναι κάτι που το νιώθεις μέσα σου πολύ μακρινό;
Ούτως ή άλλως, είναι κάτι μακρινό. (Γελάει.) Αλλά νομίζω πως ένα νήμα το έχω κρατήσει. Μια σύνδεση με την παιδική μου ηλικία και αυτή η σύνδεση είναι ο ενθουσιασμός που έχω για τα πράγματα και η διάθεση να γνωρίζω συνεχώς νέους ανθρώπους και καταστάσεις. Η περιέργεια που με διακατείχε από πιτσιρικά –ευτυχώς!– υπάρχει ακόμη. Οι κεραίες μου λειτουργούν ακόμη με αυτό τον τρόπο.
Τελικά οι άντρες μένουν για πάντα παιδιά;
Δεν είμαι της λογικής «οι άντρες είναι αυτό» και «οι γυναίκες εκείνο». Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Έχω δει παλιούς συμμαθητές μου, ίδιας ηλικίας με μένα, να φαίνονται πολύ μεγαλύτεροι λόγω συνθηκών, διαφορετικών φάσεων της ζωής τους ή του τρόπου που σκέφτονται. Έχω δει βέβααι και κάποιους που είναι ακριβώς όπως τότε που ήμασταν πιτσιρίκια. Με ζωή μέσα τους και διάθεση για παιχνίδι.
Προφανώς την ίδια διάθεση έχεις και εσύ, αλλιώς δεν θα μπορούσες να παρουσιάζεις τηλεπαιχνίδια που απαιτούν ζωντάνια, δράση και σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό.
Ναι, τη διάθεση για παιχνίδι που είχα ως πιτσιρικάς την έχω ακόμη σήμερα. Το παιχνίδι δεν σταμάτησε ποτέ για μένα. Μπορεί τώρα να μην έχω τα παιδικά μου παιχνίδια, αλλά τα έχω μετεξελίξει. Ένα ξύλινο ποδοσφαιράκι, μαι μπασκέτα, ένα πινγκ πονγκ. Οτιδήποτε έπαιζα μικρός το κάνω ακόμη. Θυμάμαι ως πιτσιρίκι είχα στο δωμάτιό μου μια μικρή μπασκέτα και όλη τη μέρα σούταρα. Μέσα στη φαντασία μου το είχα μεταμορφώσει σε ένα τεράστιο γήπεδο, όπου «κάρφωνα» και ο κόσμος με χειροκροτούσε. Αυτή η εικόνα με έκανε να δραπετεύω από την πραγματικότητα. Ήταν για μένα μια τέλεια απόδραση. Και μπορεί να μην έγινα μπασκετμπολίστας, αλλά σήμερα έχω φτιάξει στο σπίτι μου μια μεγάλη μπασκέτα και παίζω με τους γιους μου και φίλους. Ποτέ δεν παράτησα τη σχέση μου με το παιχνίδι. Κι αυτό το έχω και ως διαδικασία σκέψης. Κάνω καλά τα πράγματα όταν αυτά με διασκεδάζουν.
Τι θα ήταν για σένα τώρα μια τέλεια απόδραση;
Μια τέλεια απόδραση τώρα θα ήταν ένα ταξίδι. Να πάω σε ένα ήρεμο νησάκι με καλό καιρό. Στη Νίσυρο, ας πούμε, που έχω ακούσει ότι είναι καταπληκτικά. Θυμάμαι ότι παλαιότερα έφευγα με φίλους έχοντας μαζί μόνο μια σκηνή και ένα sleeping bag. Και το κάναμε πολύ συχνά. Τώρα συνεχίζει να μου αρέσει ως ιδέα, αλλά αν ξαπλώσω κάτω, με πιάνει η μέση μου. (Γελάει. )
Η Τέλεια απόδραση είναι παραγωγή της Barking well Media. Πώς είναι η συνεργασία σας;
Εγώ συνεργάζομαι με τον Alpha, ο Alpha συνεργάστηκε με την Barking well, που ανέλαβε την παραγωγή του παιχνιδιού, και όλοι μαζί γίναμε μια εξαιρετική ομάδα. Με τον Νίκο Κοκλώνη γνωριστήκαμε λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της Τέλειας απόδρασης και έχω σχηματίσει την καλύτερη εντύπωση για εκείνον και την ομάδα του. Τον είχα παρακολουθήσει σε κάποιες ταξιδιωτκιές εκπομπές που έκανε και ύστερα στο J2US και είχα καταλάβει πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που, παρότι δεν είχε τότε μεγάλη εμπειρία στην παρουσίαση, έβαλε τη δική του σφραγίδα, ακολουθώντας έναν δικό του, προσωπικό δρόμοσ τον τρόπο που παρουσίαζε. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να βγάζεις την αλήθεια σου. Στην τηλεόραση δεν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας αλλά η αλήθεια σου, και η καλή διάθεση είναι υλικό που λειτουργεί στον κόσμο. Και όλο αυτό ο Νίκος Κοκλώνης το έχει, είναι μέρος της προσωπικότητάς του.
Παρουσιάζεις εκπομπές που έχουν έντονο το στοιχείο του γέλιου και της φάρσας. Είσαι και στην πραγματική σου ζωή έτσι, ένας άνθρωπος με χιούμορ;
Δεν θα μπορούσα να είμαι διαφορετικά. Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που αλλιώς είναι στην προσωπική τους ζωή και αλλιώς όταν ανοίγει μια κάμερα. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι στη δημόσια συμπεριφορά μου να έχω μεγαλύτερο μέτρο, να φιλτράρω περισσότερο τα πράγματα και, αν θέλεις, μερικές φορές αυτολογοκρίνομαι. Αλλά το χιούμορ μου και το πείραγμα, ναι, παραμένει πάντα, εντός και εκτός δουλειάς. Με μια ευγένεια και ευασιθησία για τους ανθρώπους γύρω μου, γιατί έτσι με έχουν μεγαλώσει οι γονείς μου. Να υπερασπίζομαι τη διαφορετικότητα, και να στηρίζω ακόμη και αυτούς με τους οποίους διαφωνώ μαζί τους. Και το αναφέρω αυτό γιατί ο φανατισμός είνα φι αινόμενο της εποχής μας. Αν έχεις αντίθετη γνώμη, ορμάνε να σε τσακίσουν. Οι δικοί σου άνθρωποι, οι φίλοι σου, συνήθως πώς σε πειράζουν; Παλιά με έλεγαν «Φερεγδύνω». Μετά «Φερεμήτσο», «Φερεκώστα» και πάει λέγοντας. Τώρα έχουμε πάει στο «Φερεδίνω» επειδή προσφέρω παιχνίδια και
δώρα στις εκπομπές.
Στη συνείδηση του κοινού έχεις καθιερωθεί ως ο μετρ των τηλεπαιχνιδιών. Εσύ πώς το νιώθεις μέσα σου;
Στη δική μου συνείδηση δεν είναι έτσι. Θυμάμαι ότι όταν πρωτάρχισα στην τηλεόραση τα παιχνίδια ήταν κάτι που δεν ενδιέφερε να κάνω. Το θυμάμαι γιατί από νωρίς άρχισαν να μου προτείνουν τηλεπαιχνίδια. Δεν με ενδιέφερε όμως, ως τηλεοπτικό είδος. Δεν ήταν αυτό που μου έκανε «κλικ», ούτε μπήκα στην τηλεόραση για να κάνω τέτοια πράγματα. Ξεκίνησα κάνοντας αυτό που ένιωθα, εκπομπές δρόμου δηλαδή, κάτι που κράτησα για χρόνια και ήταν το αγαπημένο μου είδος εκπομπής. Ακόμη παίζουν στο YouΤube και είναι πολύ δημοφιλείς. Φυσικά στην πορεία έκανα και άλλες εκπομπές. Συνεντεύξεις, φάρσες, σόου. Και ύστερα μπήκα στη φάση των τηλεπαιχνιδιών. Ωστόσο, μέσα μουν ιώθω πως μπορώ να μεταπηδήσω σε διαφορετικά κόνσεπτ, απλώς με έχουν συνηθίσει πλέον στα παιχνίδια και ο κόσμος και τα κανάλια. Είναι μια ασφαλής λύση. Δεν θεωρώ πάντως ότι ανήκω στο είδος των τηλεπαιχνιδάδων.
Παράλληλα με την Τέλεια απόδραση συνεχίζεις και την παρουσίαση του Deal στον Alpha.
Bέβαια. Το Deal είναι κάτι διαφορετικό, προβάλλεται καθημερινά στις 6.00 το απόγευμα και το άλλο είναι ένα παιχνίδι – σόου που παίζει σε εβδομαδιαία βάση.
Στην πορεία σου σκέφτηκες αυτό που λέμε «να μην καείς»; Να μην κάνεις πράγματα που ίσως κουράσουν;
Μπορείς να καείς είτε βγαίνεις πολύ στην τηλεόραση είτε λίγο. Το «κάψιμο» μερικές φορές δεν είναι η επανάληψη, αλλά το πώς λειτουργείς o ίδιος στα πράγματα. Πάντα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος για όλους μας. Της φθοράς, του ότι μπορεί οι τηλεθεατές να σε βαρεθούν, να μην πουλάς πια, να βρίσκεσαι σε ένα ράφι που δεν σε αγοράζει κανένας. Και ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά πότε θα συμβεί αυτό. Όπως έχουμε δει και παρουσιαστές να αποσύρονται για ένα διάστημα και να βγαίνουν αναγεννημένοι. Ωστόσο, είναι κάτι που δεν με έχει απασχολήσει πολύ. Όχι λόγω αυτοπεποίθησης ή άγνοιας κινδύνου –που μπορεί να είναι και αυτό– αλλά γιατί δουλεύω και προσπαθώ πολύ για αυτό που κάνω. Και όταν είσαι ακόμη στο παιχνίδι, όλα παίζονται… Κάποια πράγματα σε εγκαταλείπουν όταν τα εγκαταλείπεις και εσύ.
Παρ’ όλα αυτά, αν ένιωθες ποτέ κάτι τέτοιο, ποιος θα ήταν ο δικός σου τρόπος να το χειριστείς; Θα έκανες ενδεχομένως ένα διάλειμμα, θα άλλαζες κάτι στο στυλ παρουσίασής σου;
Μη νομίζεις ότι δεν έχει συμβεί. Η δουλειά μου είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ κάποιες φορές. Ακολουθείς μια διαδρομή, πάνω-κάτω, ανεβαίνεις-κατεβαίνεις, δεν είσαι δηλαδή συνέχεια σε μια καλή και ανοδική πορεία. Έχουν συμβεί διάφορα σε αυτή την πολυετή διαδρομή μου στα τηλεοπτικά, τα οποία με έχουν κάνει να ανησυχήσω και να αλλάξω στροφή, να προβληματιστώ, να πιεστώ και να αγχωθώ πάρα πολύ, να ψάξω διαφορετικούς δρόμους, νακ άνω την αυτοκριτική μου και στο, τέλος, να προσπαθήσω περισσότερο. Είναι και ο τεράστιος ανταγωνισμός που σε οδηγεί στο κόκκινο. Βάζεις συνεχώς το μυαλό σου σε μια διαδικασία να σκεφτεί πώς θα σταθεί. Έχει συμβεί λοιπόνν α νιώσω πως «καίγομαι» τηλεοπτικά ανά περιόδους αλλά είμαι και ένας άνθρωπος που προσαρμόζεται εύκολα στην κάθε συνθήκη. Στο τέλος κάνω την αυτοκρτιική μου, παραδέχομαι τα λάθη μου και έτσι διορθώνομαι.
Σκέφτηκες ποτέ να τα εγκαταλείψεις, να πεις «Κουράστηκα, θέλω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου»;
Η απάντησή μου είναι ξεκάθαρα «όχι»! Δεν με έχει κουράσει καθόλου αυτή η δουλειά και ούτε έχω σκεφτεί ποτέ να τα εγκαταλείψω. Τι δηλαδή ; Να φεύγουμε οι πρωινοί, κουράσαμε; (Γελάει.)
Εννοώ ότι μπορεί να έχεις και άλλα όνειρα στη ζωή σου, που δεν τα πραγματοποίησες όλα αυτά τα χρόνια λόγω του ότι έπρεπε να είσαι συνεχώς στη δουλειά σου στην τηλεόραση.
Η αδελφή μου έχει κάνει κάτι αντίστοιχο. Ενώ είχε τελειώσει το Πολιτικό της Νομικής και ήδη δούλευε, στη συνέχεια αποφάσισε να πάει στη σχολή Καλών Τεχνών. Τα κατάφερε, έκανε και το μεταπτυχιακό της στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι πως θαυμάζω τους ανθρώπους που μπορούν να ξαναρχίσουν πράγματα, εκτός ηλικίας, αν θέλεις. Και θα μου άρεσε και μένα πολύ να ασχοληθώ με τα αγαπημένα μου, όπως είναι ο κινηματογράφος ή να γίνω σκηνοθέτης διαφημιστικών – τηλεοπτικών προγραμμάτων. Αλλά ως δημοσιογράφος-ρεπόρτερ ξεκίνησα και κρατάω αυτή την ιδιότητα. Η παρουσίαση ήρθε στη συνέχεια.
Για την επιτυχία τι γνώμη έχεις;
Πολλές φορές έχω αλλάξει γνώμη για αυτά που θεωρούσα επιτυχία και αποτυχία. Γιατί η επιτυχία και η αποτυχία βρίσκονται κολλητά. Όσο πιο πολύ ανεβαίνεις με την επιτυχία και φουσκώνεις και νιώθεις κάποιος, τόσο πιο βαριά έρχεται η σφαλιάρα μετά. Όλα αυτά τα έχω ισορροπήσει μέσα μου και πλέον απολαμβάνω και απογοητεύομαι με άλλο μέτρο. Βέβαια, παίζει ρόλο και η εμπειρία.
Στο παρελθόν πώς αντιδρούσες σε μια μεγάλη επιτυχία –ή αποτυχία– και πώς τώρα, που έχεις πλέον την εμπειρία;
Θυμάμαι ότι όταν είχα κάνει κάτι φοβερά νούμερα στα πρώτα γυρίσματα του Super Deal, της τάξεως του 55%-60%, ήθελα να βγω και να πετάξω βεγγαλικά από τη χαρά μου. Ήταν τρομερός ο ενθουσιασμός μου. Όταν άλλαξεα υτό, η απογοήτευσή μου ήταν επίσης μεγάλη. Με τα χρόνια και την εμπειρία, όμως, μαθαίνεις να οδηγείς τον εαυτό σου και τα συναισθήματά σου.
Σήμερα τι σε φοβίζει;
Δεν είναι λίγοι οι φόβοι μου αλλά δεν τους ανασύρω εύκολα. Τους έχω κρύψει κάπου μέσα μου. Μεγάλος φόβος αυτή την εποχή είναι ο κορονοϊόςκ αι το αν θα ξεμπλέξουμε με αυτή την ιστορία. Είναι εφιαλτικό! Εκεί που νομίζουμε ότι τελειώνει, ο ιός βρίσκει τρόπους να μεταλλάσσεται. Και υπάρχει στη μέση και η ανοησία των ανθρώπων, με τους συνωμοσιολόγους και όλους αυτούς που δεν εμβολιάζονται. Είναι μεγάλη απογοήτευση να βλέπεις ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων, ειδικά μεγάλης ηλικίας, να αποφεύγουν να εμβολιαστούν.
Νόσησε σοβαρά κάποιος από το περιβάλλον σου;
Εγώ ο ίδιος. Κόλλησα πρόσφατα κορονοϊό με πολύ ήπια συμπτώματα. Είχα κάποια δέκατα και πόνους στους μυς για τρεις-τέσσερις μέρες. Έκανα την καραντίνα μου, είχα ήδη γραμμένα επεισόδια και, δόξα τω Θεώ, το πέρασα ανώδυνα. Τώρα έχω αντισώματα και περιμένω να έρθει η σειρά μου για να κάνω το εμβόλιο.
Έχεις δύο δίδυμα αγόρια, τον Δημήτρη και τον Κωνσταντίνο. Θα έλεγες πως είσαι ο πατέρας που κάθε παιδί θέλει να έχει στο πλευρό του;
Σήμερα τα αγόρια είναι στα 18 και ετοιμάζονται για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Θέλουν να περάσουν σε οικονομικές σχολές. Νομίζω ότι ως πατέρας ήμουν και εξακολουθώ να είμαι πολύ κοντά στα παιδιά, χωρίς να τους είμαι φορτικός. Να με βλέπουν και να φοβούνται ή να θέλουν να με αποφύγουν. Έχω αποκτήσει μαζί τους μια ωραία σχέση, να μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά αλλά συγχρόνως να τηρούνται και κάποια όρια. Βέβαια, με έβαλες σε σκέψεις τώρα. Ίσως πρέπει να τους ρωτήσω πρώτα για όσα λέω. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ως πατέρας έχω προσπαθήσει για το καλύτερο.
Δεν έχετε κάνει αυτή την άβολη συζήτηση, για το αν έχουν κάποιο παράπονο;
Ανάλογα με τη φάση ηλικίας που είναι κάθε φορά τα παιδιά, αυτά αλλάζουν. Έχουν περάσει περιόδους που θέλουν να είμαι συνεχώς μαζί τους, άλλες που χρειάζονται περισσότερο τη μητέρα τους, ύστερα να μη θέλουν κανέναν από τους δυο μας, μόνο την ανεξαρτησία τους. Σε όλη αυτή τη διαδικασία πρέπει ως γονιός να είσαι σε μια απόσταση. Ούτε να σε πιάνει τρόμος ούτε να θεωρείς τα παιδιά σου κτήμα σου. Το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και δεν ανήκω στους γονείς που θέλουν να επιβάλλουν πράγματα ή να φορτώνουν στα παιδιά τους όσα δεν κατάφεραν οι ίδιοι.
Το κεφάλαιο «οικογένεια» έχει κλείσει για σένα έχοντας ήδη δύο παιδιά σχεδόν ενήλικα ή ποτέ δεν ξέρεις τι φέρνει το μέλλον;
Η οικογένειά μου είναι η Σοφία και τα δύο μας παιδιά. Μπορεί ο δι υο μας να μην ακολουθούμε πλέον έναν κοινό δρόμο ζωής αλλά είμαστε κοντά καέι χουμε καταφέρει, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, να έχουμε πολύ καλές σχέσεις, οπότε δεν θεωρώ πως έχει διαλυθεί η οικογένειά μας.
Φαντάζομαι πως δεν ήταν εύκολο από την αρχή. Χρειάστηκε κόπο, κατανόηση και προσπάθεια και από τις δύο πλευρές.
Νομίζω πως οι σχέσεις που χτίζονται επί της ουσίας και οι άνθρωποι που έχουν ζήσει πολλά μαζί, έχουν επικοινωνήσει βαθιά και δεν οδηγήθηκαν σε έναν γάμο επιφανειακά και με κριτήρια όπως «τι βολεύει εμέ-
να» συνεχίζουν να διατηρούν μια καλή επαφή, ακόμη και όταν ο γάμος αυτός τελειώσει. Σίγουρα αυτό δεν γίνεται πάντα με τον πιο εύκολο τρόπο. Αλλά με αμοιβαία διάθεση, στο τέλος το καταφέρνεις. Γιατί έχεις ζήσει τόσο ωραία πράγματα με αυτό τον άνθρωπο, έχεις κάνει μια αγαπημένη οικογένεια και θέλεις αυτό να το διατηρήσεις και όχι να το αφήσεις πίσω σου. Εμείς καταφέραμε να έχουμε μια επί της ουσίας ωραία σχέση. Και μεταξύ μας και με τα παιδιά. Αυτό είναι το ζητούμενο και πολλοί το χάνουν γιατί μπαίνουν στη μέση οι εγωισμοί. Το πιο σημαντικό είναι να σεβαστεί ο ένας τις επιλογές του άλλου. Και το πώς διαλέγει ο καθένας να ζήσει τη ζωή του. Δεν το κάνουν πολλά ζευγάρια αυτό, με αποτέλεσμα να βγάζουν τον χειρότερό τους εαυτό.
Το πίστευες εξαρχής ότι θα έχετε μια ωραία σχέση μεταξύ σας και αφότου χωρίσατε ή υπήρχαν δεύτερες σκέψεις;
Το ότι έκανα εξαρχής την επιλογή να ζήσω με τη Σοφία και να δημιουργήσουμε μαζί οικογένεια σημαίνει ότι είχαμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο και για τις καλές και για τις άσχημες καταστάσεις που θα έρθουν. Ότι ακόμη και αν φτάσουμε στο σημείο όπου θέλουμε να αλλάξουμε διαδρομή, θα υπάρχει εμπιστοσύνη και κατανόηση στον τρόπο που θα συμβεί αυτό.
Αφότου χωρίσατε, δεν έχουμε μάθει τίποτα για την προσωπική σου ζωή. Αυτό συμβαίνει διότι δεν είχες κάποια ουσιαστική σχέση ή επειδή φρόντιζες να την προστατεύεις καλά;
Και ούτε πρόκειται να μάθετε κάτι για τα προσωπικά μου. (Γελάει.) Το ωραίο είναι να αποκαλύπτονται μόνα τους αυτά τα πράγματα και όχι να μιλάω εγώ για αυτά. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι προς το παρόν απολαμβάνω τη φάση που είμαι – με τους φίλους μου και τη δουλειά μου.
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
