Το πρώτο κουδούνι μετά τις διακοπές των γιορτών χτύπησε σήμερα, Δευτέρα (10/1) για τους μαθητές. Για τη μικρή Έιντα, την κορούλα που υιοθέτησε η Χριστίνα Κοντοβά, η σημερινή είναι και η πρώτη μέρα της στο σχολείο στην Ελλάδα. Περήφανη και λαχταρώντας να ζήσει κάθε νέα και μοναδική στιγμή με την κόρη της, η Χριστίνα Κοντοβά απαθανάτισε την Έιντα να πηγαίνει στο σχολείο.
Στη φωτογραφία, η μικρούλα βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη, φορά το λευκό της μπουφάν, και τη σχολική της τσάντα στους ίδιους χρωματισμούς. Το σακίδιό της έχει μάλιστα γραμμένο πάνω του το όνομά της. «Καλή μας αρχή», εύχεται στην κόρη της η Χριστίνα Κοντοβά, η οποία ζει στο κέντρο της Αθήνας. Η γνωστή σχεδιάστρια αποκάλυψε μάλιστα σε άλλη story της στο Instagram, ότι μαζί με την Έιντα ετοίμασαν και δωράκια για τους νέους της συμμαθητές. Πάνινα κουκλάκια σε σχήμα ζώων.
Να θυμίσουμε ότι Χριστίνα Κοντοβά επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα, έχοντας ολοκληρώσει τη διαδικασία της υιοθεσίας στις αρχές Δεκεμβρίου. «Μετά από 2 χρόνια προετοιμασίας, 13 μήνες στην Ουγκάντα και την ολοκλήρωση της υιοθεσίας είμαστε επιτέλους σπίτι μας. Αν και το σπίτι μας είναι αυτή η αγκαλιά από την πρώτη μέρα…», είχε αναφέρει τότε στην ανάρτησή της στο Instagram συγκινώντας για την ολοκλήρωση του σκοπού της και τον νέο κύκλο ζωής που ξεκινούσε για μητέρα και κόρη.
Η απόφασή της να προχωρήσει σε υιοθεσία
Η Χριστίνα Κοντοβά είχε μιλήσει στην ελληνική έκδοση της Vogue για την απόφασή της να υιοθετήσει. «Δεν είχε να κάνει με το αν μπορώ να γεννήσω η ίδια ένα παιδί. Δεν προηγήθηκαν αποτυχημένες εξωσωματικές. Η άποψή μου είναι ότι, αφού υπάρχουν παιδιά χωρίς οικογένεια, γιατί να μην τους την προσφέρουμε; Έπαιξαν ρόλο και τα ταξίδια μου στην Αφρική, δύο εκ των οποίων με την Actionaid. Στη δεύτερη αποστολή, που ήρθα σε επαφή με τα παιδιά, μου γεννήθηκε έντονα η επιθυμία της υιοθεσίας», είχε εκμυστηρευτεί.
Στην ίδια συνέντευξη είχε πει: «Τα τελευταία χρόνια δεν ήθελα να γίνω μητέρα. Έλεγα ότι κατάφερα να στήσω τη δουλειά μου, να κατακτήσω τα όνειρά μου και να φτάσω μέχρι εδώ μόνη μου. Μόχθησα και τώρα θέλω να χαρώ, να ξεκουραστώ. Μου φαινόταν βουνό το να έχω παιδί, το σκεφτόμουν σαν εμπόδιο. Ίσως να ήταν και από φοβία, επειδή είχα δύο αποτυχημένες εγκυμοσύνες γύρω στα 35. Είχα πει ότι δεν είναι για μένα αυτό. Μετά άρχισα να σκέφτομαι ότι τίποτα δεν είναι ωραίο αν δεν το μοιράζεσαι, ότι ένα παιδί θα μου έδινε περισσότερη χαρά, δεν θα μου την έκλεβε. Άλλαξα, αναθεώρησα».
