Ο νέος και πιο πολυσυζητημένος Bachelor, Αλέξης Παππάς μιλά πρώτη φορά στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «Νέα Σαββακύριακο» και αποκαλύπτει όλα όσα δεν γνωρίζουμε γι’ αυτόν.

Σχεδόν πέντε μήνες παραμονής στο Survivor και δύο τώρα στο The Bachelor, ίσον επτά. Το να ζεις ένα τόσο μεγάλο διάστημα κάτω από το «μάτι» μιας κάμερας δεν είναι, υποθέτω, εύκολο. Είναι μια εμπειρία που μπορεί να σε αλλάξει;

Κοίτα, μετά το Survivor σίγουρα δεν είναι εύκολο να πάρει κανείς την απόφαση να μπει σε ένα νέο ριάλιτι. Στo The Βachelor, όμως, το πλαίσιο είναι εντελώς διαφορετικό. Διαφορετικό υπό την έννοια πως εδώ δεν βιώνεις τον εγκλεισμό, την πίεση από τη στέρηση τροφής και ύπνου, την καταπόνηση από τα αγωνίσματα. Στο προηγούμενο παιχνίδι, είναι αλήθεια, αισθάνθηκα να γίνομαι κάποιος άλλος, κυρίως από την κακομεταχείριση που επιφύλαξα εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου.

Πώς το εννοείς αυτό;

Τη στέρηση τροφής πάνω απ’ όλα. Με το να μην ταΐζω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου –λόγω των συνθηκών του παιχνιδιού– ασκούσα στα κύτταρά μου μια πίεση, τα ανάγκαζα να βρουν τρόπους διαφυγής. Θεωρώ λοιπόν πως η συμπεριφορά που επέδειξα στο προηγούμενο παιχνίδι ήταν αποτέλεσμα συγκυριών και μιας άμυνας που έπρεπε να έχω για να προστατεύσω το είναι μου.

Μιλάμε για το Survivor. Το πιο ακραίο παιχνίδι επιβίωσης στον κόσμο.

Nαι, φυσικά. Μπαίνοντας, λοιπόν, σε ένα τέτοιο παιχνίδι δίνεις μια άτυπη συγκατάθεση – είναι σαν να λες «εγώ αυτό μπορώ να το αντέξω». Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είχα ζήσει ποτέ σε τέτοιες συνθήκες. Δεν περίμενα πως τα όριά μου θα έφταναν σε τέτοια άκρα, σε σημείο να ξεστομίζω πια τόσο βαρύγδουπα την αλήθεια – κάτι που ενδεχομένως ήταν ενοχλητικό για τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτό που θέλω να πω είναι πως αν με ξεγυμνώσεις, αν βγάλεις και όλη μου τη σάρκα, αυτό που θα μείνει στο τέλος, ο πυρήνας μου, είναι οι αρχές μου. Και αυτές οι αρχές βασίζονται στην αλήθεια και στον σεβασμό προς τον εαυτό μου.

Το να λες την αλήθεια με κάθε κόστος.

Ακριβώς. Ε, αυτή η αλήθεια εμένα μου κόστισε.

Πιστεύεις πως υπάρχει ενδεχομένως μια άλλη, καλή πλευρά σου που ο κόσμος δεν πολυείδε, ίσως και λόγω του μοντάζ;

Πιστεύω πως ο κόσμος επηρεάστηκε περισσότερο από τις πρωινές εκπομπές, όπου γίνονταν συζητήσεις κυρίως για το «πόσο καυστικός είναι ο Παππάς» και λιγότερο για το «πώς ο Παππάς χρησιμοποιεί το μυαλό του για να φτάσει κάπου». Σε ό,τι με αφορά, μπορώ να σου πω πως μέσα στο Survivor είχα μια σκέψη. Μια σκέψη με αρχή, μέση και τέλος. Η σκέψη μου ήταν ότι θα λέω την αλήθεια, εκεί όπου πιστεύω ότι χρειάζεται. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις άφηνα πρώτα να εξελιχθούν τα πράγματα και για μένα και για τα υπόλοιπα παιδιά, που ήμουν σίγουρος ότι θα έκαναν κάποια λάθη. Όταν συνέβαινε αυτό, μιλούσα, εφόσον ένιωθα πως υπήρχε περίπτωση να επηρεαστεί αρνητικά η γνώμη του κόσμου. Αυτή, λοιπόν, η στάση μου έγινε αιτία να χαρακτηριστώ από κάποιες πρωινές εκπομπές ως «ο κακός».

Mετάνιωσες για κάτι; Πιστεύεις ότι σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού αντέδρασες έντονα ή ακραία;

Από θέση στη ζωή μου επιλέγω να ζω κάθε στιγμή όσο πιο έντονα και αληθινά γίνεται, για έναν και μόνο λόγο: δεν θέλω την επομένη να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να του πω «έκανες λάθος εκεί και πρέπει να το μετανιώσεις». Εγώ λοιπόν μπήκα στο Survivor όχι για να βρω φίλους, αλλά για να δοκιμάσω τα όριά μου. Πιστεύω πως για όσα κάνουμε στη ζωή πρέπει να υπάρχει ένας καλός λόγος. Ο δικός μου ο λόγος, εν προκειμένω, ήταν να δω πόσο δυνατός μπορούσα να βγω μέσα από αυτή τη διαδικασία.

Θα επιμείνω στην ερώτησή μου: Μετάνιωσες για κάτι;

Με δεδομένο πως μιλάμε για ένα παιχνίδι ακραίο –όπου ναι, ίσως να λειτούργησα κι εγώ λίγο ακραία κάποιες φορές συμβαδίζοντας με τις συνθήκες–, δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα εκατό τοις εκατό. Διότι είδα και ο ίδιος πτυχές του χαρακτήρα μου που δεν γνώριζα. Όλα στη ζωή έχουν να κάνουν και με το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Και το περιβάλλον μου εκείνη την περίοδο ήταν ακραίο.

Σε αυτό το ριάλιτι, το The Bachelor, μπήκες με καθαρή καρδιά; Χωρίς βάρη από το παρελθόν και έτοιμος να το ζήσεις;

Ξέρεις, είμαι άνθρωπος που θέλει να ζει τη δράση και να κάνει απρόβλεπτες ενέργειες – επιδιώκω να δοκιμάζω διαρκώς τον εαυτό μου σε καινούριες συνθήκες. Γι’ αυτό μπήκα στο The Βachelor.

Σου είχε γίνει, όμως, και πέρσι πρόταση για το ίδιο ριάλιτι, αλλά την είχες απορρίψει.

Πέρσι μου είχε γίνει μια πρώτη προσέγγιση, μια άτυπη πρόταση, αν θες. Και με είχε βάλει σε σκέψεις για το αν θα μπορούσα να βιώσω πραγματικά τον έρωτα μπροστά στις κάμερες. Τότε αρνήθηκα γιατί θεώρησα πως αυτό ήταν κάτι ξένο για μένα. Μπαίνοντας όμως στο Survivor και ζώντας διαρκώς με τις κάμερες, θεώρησα πως ίσως και να μπορέσω να αντεπεξέλθω σε αυτή τη συνθήκη. Να κάνω αυτό το ταξίδι προς τα συναισθήματά μου και –γιατί όχι;– να αφεθώ να ζήσω τον έρωτα.

Eίδες καθόλου επεισόδια από το περσινό The Bachelor πριν ξεκινήσετε τα γυρίσματα;

Όχι, δεν πρόλαβα να το δω για να έχω άποψη. Στην Αμερική, όμως, είχα παρακολουθήσει μία σεζόν. Και κατάλαβα πως είναι μια μοναδική ευκαιρία να ζήσω πράγματα που και για μένα είναι πρωτόγνωρα, να βιώσω μοναδικά συναισθήματα συμμετέχοντας σε κάποιες δράσεις εντυπωσιακές. Είναι πράγματα που σχεδιάζονται με μεγάλη προσοχή από την παραγωγή και μένα ώστε να υπάρχει το τέλειο αποτέλεσμα. Να καταφέρω να βγάλω το συναίσθημα που θα ήθελα να γεννηθεί στα κορίτσια, χωρίς να έχουν την αίσθηση πως συμμετέχουν σε κάτι «στημένο». Όλες οι δράσεις μας είναι αυθόρμητες, είναι αυτές που πιστεύω πως ταιριάζουν στην καθεμία τους.

Τι άλλο θα μπορούσες να μου πεις για εκείνες;

Είναι πολλές, ξεχωριστές προσωπικότητες, καθεμία μοναδική και ιδιαίτερη. Έχουν στοιχεία που με εντυπωσιάζουν. Στα δικά τους χαρακτηριστικά καθρεφτίζομαι κι εγώ για να βρω –μέσα από τα ταξίδι που κάνουμε μαζί– τι πραγματικά θέλω. Είναι όλες μία και μία.

Υπάρχει κάποια ή κάποιες με τις οποίες έχεις έρθει πιο κοντά;

Ναι! Για κάποιες κοπέλες είναι πιο έντονα τα συναισθήματά μου. Με κάποιες άλλες, πάλι, ταιριάζουμε σε ένα άλλο επίπεδο. Θα μπορούσαμε να έχουμε μια καλή φιλία.

Τι είναι αυτό το ξεχωριστό που μπορεί να σε ελκύσει σε μια γυναίκα, πέρα από την εμφάνισή της;

Αυτό τώρα το ανακαλύπτω κι εγώ με σαφήνεια, έχοντας την ευκαιρία να συναναστραφώ όλες αυτές τις ξεχωριστές κοπέλες – κι αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν θα την είχα έξω, στην πραγματική ζωή. Σίγουρα με ελκύει ο σεβασμός. Η κατανόηση. Το να μπορεί μια γυναίκα να με καταλαβαίνει. Να είναι ο εαυτός της, χωρίς να κάνει κάτι υπερβολικό για να μου το δείξει.

Υπάρχει όμως κάτι που σε απωθεί;

Όχι. Δεν θεωρώ πως υπάρχει τίποτα απωθητικό σε μια γυναίκα. Γενικά, για μένα η γυναίκα είναι πηγή ομορφιάς. Αν δεν υπήρχατε εσείς, δεν θα βλέπαμε τον κόσμο τόσο χρωματιστό και ενδιαφέροντα, ούτε θα είχε αξία η ζωή. Πιστεύω πως η γυναίκα είναι ένα ον πιο περίπλοκο, με πολλές συναισθηματικές κεραίες και ευαισθησίες. Γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι κι εγώ όσο πιο αβρός γίνεται.

Κι όμως, το The Bachelor κατηγορείται από κάποιους– λένε πως είναι ένα ριάλιτι που υποβαθμίζει τις γυναίκες.

Και τότε πώς εξηγείς την τεράστια, παγκόσμια επιτυχία του; Πώς γίνεται να το βρίζουν και παρ’ όλα αυτά να το βλέπουν; Ή μήπως σε όλες τις –30 ή και παραπάνω– χώρες που προβάλλεται βρίσκεται σε εξέλιξη μια συνωμοσία σε βάρος των γυναικών;

Μπορεί δηλαδή να γεννηθούν αληθινά συναισθήματα μπροστά στις κάμερες;

Φυσικά και μπορούν. Αν ρωτάς εμένα, θα σου πω πως ήρθα στο The Bachelor για να βιώσω μια διαφορετική εμπειρία και να δω αν θα μπορέσω να έχω μια ουσιαστική επαφή με μια κοπέλα, να κάνουμε από κοινού ένα ταξίδι στον έρωτα – οι κάμερες δεν έχουν καμία σημασία. Νομίζω πως το ίδιο θα σου πει και καθεμία από τις κοπέλες που βρίσκεται εδώ. Στο κάτω κάτω δεν είμαστε και στο 1980 ή σε μια εποχή όπου δεν είχαμε καμιά εξοικείωση με τις κάμερες. Ζούμε παντού, καθημερινά με μια κάμερα πάνω μας – μήπως και στο κινητό μας, όταν προβάλλουμε κάτι στα social media, όταν μπαίνουμε στο Zoom ή μιλάμε στο FaceTime με έναν φίλο μας δεν παίζουμε ένα μικρό ριάλιτι μπροστά σε μια κάμερα;

Πώς είναι ο Αλέξης-Bachelor; Θα δούμε άγνωστες πτυχές σου;

Ο Αλέξης-Bachelor έχει παχύνει πολύ. (Γελάει.) Το μόνο σίγουρο είναι πως θα με δείτε σε ένα άλλο πλαίσιο, που έχει να κάνει με τα συναισθήματά μου. Εγώ το βιώνω αληθινά όλο αυτό. Και το απολαμβάνω. Ξυπνάω κάθε πρωί και περιμένω πώς και πώς να έρθει το επόμενο ραντεβού.

Δεν σου λείπει κάτι;

Ό,τι είναι φυσιολογικό να σου λείπει σε ένα τέτοιο ριάλιτι περιορισμού –γιατί δεν ζω σε εγκλεισμό–, δηλαδή το να περνάω χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου. Όμως δεν είμαι 20 χρόνων. Έχω ζήσει πολλά χρόνια μόνος μου, τα πάω καλά με τον εαυτό μου και τη μοναξιά μου. Την ανάγκη της συναναστροφής μου την καλύπτουν εξάλλου τα κορίτσια, με τα οποία έχουμε αναπτύξει και σχέσεις φιλίας.

Υποθέτω πως εκείνες σε είχαν δει στο Survivor, άρα ήξεραν πάνω-κάτω με ποιον είχαν να κάνουν. Άκουσες πολλές φορές την ατάκα «δεν σε περίμενα έτσι»;

Ναι, την άκουσα. Αλλά ξέρεις και τι άλλο άκουσα; Το τραγούδι «Αυτός που περιμένω, αυτός που περιμένω…».

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο».

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ