Το κοινό τον έβαλε στο σπίτι του μέσα από τους τηλεοπτικούς του ρόλους. Ήταν ο «Στράτος Αντύπας» στη Βέρα στο δεξί, ο «Στέφανος Καρτάλης» στα Μυστικά της Εδέμ, ο «Δημήτρης Μαλτέζος» στα Κλεμμένα όνειρα, ο «Ηλίας Ανδρέου» στη Δικαίωση. Συνεχίζει να είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ηθοποιούς λόγω της διαρκούς παρουσίας του στην τηλεόραση, ενώ τώρα ετοιμάζεται για τον νέο του ρόλο, αυτόν του «Νικηφόρου Χατζή», στην καθημερινή σειρά του Mega, Το αύριο μας ανήκει.
Ο Αλέξανδρος Σταύρου δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις. Για την ακρίβεια μιλά από σπάνια έως καθόλου. Και αυτό από μόνο του είναι ένας πολύ καλός λόγος για να τον συναντήσεις, στον ένατο όροφο ενός ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας, και να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς για εκείνον.
Εσύ ως πατέρας πώς είσαι; Αυστηρός όπου χρειάζεται; Βάζεις όρια;
Προσπαθώ! Δεν θα με έλεγα αυστηρό αλλά επισημαίνω αρκετές φορές κάτι που θα ήθελα να τηρείται. Ή τελοσπάντων να ακολουθείτο παιδί.
Τι έχεις μάθει από τη 10χρονη κόρη σου;
Δεν µε τιµά πολύ αυτό που θα πω αλλά ένα από τα πράγµατα που µε έχει µάθει είναι ότι πρέπει να κάνω και εγώ δουλειές στο σπίτι. Μια μέρα με ρώτησε «μπαμπά, δεν μπορείς να κάνεις και εσύ κάποιες δουλειές;». Ήταν μια ερώτηση πούμε κόλλησε στον τοίχο.
Η δημιουργία οικογένειας ήταν στα σχέδια σου ή έτυχε –και μάλλον πέτυχε– όταν γνωρίστηκες με τη Μαριάννα Τουμασάτου;
Πάντα με θυμάμαι να επιζητώ τη συντροφικότητα. Ήθελα να κάνω οικογένεια και παιδιά. Απλώς δεν το κυνηγούσα. Αυτό έγινε αυτόματα βρίσκοντας τη γυναίκα που ένιωσα ότι μαζί της μπορώ να κάνω αυτό το βήμα. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο βέβαια και η χρονική φάση στην οποία βρισκόμουν στη ζωή μου – το
timing που λέμε! Μπορεί να βρεις τον άνθρωπό σου αλλά να μην είσαι έτοιμος να προχωρήσεις μαζί του. Τελοσπάντων, έτσι έγινε το πράγμα. Δεν ήταν ακριβώς τυχαίο, ήταν μια συνειδητή απόφαση.
Την προηγούμενη σεζόν η σύζυγός σου πέρασε στην παρουσίαση αναλαμβάνοντας την εκπομπή του ΑΝΤ1, Η φωτογραφία της ζωής μου. Θα φανταζόσουν τον εαυτό σου σε αντίστοιχο ρόλο;
Μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο. Σχεδόν αδύνατον. Ποτέ μη λες ποτέ βέβαια.
Γενικά σου έχει γίνει κάποια πρόταση για παρουσίαση;
Όχι! Ποτέ! Και απορώ γιατί δεν το έχουν κάνει
ακόμη. (Γελάει.)
Αν έπρεπε να επιλέξεις τη «φωτογραφία της δικής σου ζωής» ποια θα ήταν αυτή;
Θα ήμουν εγώ με τη Μαριάννα, την κόρη μας, τους ανθρώπους μας και τα ζωάκια μας. Τα σκυλιά μας, ένα γατάκι, και κάποιους «εξωτερικούς συνεργάτες» όπως λέμε κάποια ζώα ακόμη που φροντίζουμε και μπαινοβγαίνουν στο σπίτι μας.
Με τη Μαριάννα Τουμασάτου και την κόρη σας μένετε στους πρόποδες της Πάρνηθας. Πόσο δύσκολα βιώσατε όλη αυτή την πρόσφατη κατάσταση με τις φωτιές;
Πολύ δύσκολα. Δεν κινδυνεύσαμε άμεσα αλλά κάποια στιγμή αγχωθήκαμε αρκετά. Αν δεν άλλαζε φορά ο αέρας το πιο πιθανό είναι να είχαμε πρόβλημα και εμείς. Η Μαριάννα ευτυχώς ήταν σε περιοδεία και το παιδί εκτός Αθηνών. Εγώ ήμουν στο σπίτι λόγω γυρισμάτων.
Παντού κάπνα, στάχτες και μια μυρωδιά καμένου. Φαίνονταν οι φλόγες. Μιλάμε για αδιανόητη καταστροφή. Θέλω να πω μια πιο βαριά λέξη αλλά θα σταματήσω τον εαυτό μου εδώ. Θεωρώ πως θα έπρεπε πάρα πολλά χρόνια τώρα, να έχουμε βρει μια λύση ως κράτος. Πώς γίνεται να αφήνουμε να χάνεται το οξυγόνο και το νερό μας – που
λέγεται πως θα είναι ο χρυσός του μέλλοντος; Δεν χωράει καμιά δικαιολογία και κανένα επιχείρημα.
Και από την άλλη παραμένει ανοιχτό το μέτωπο του κορονοϊού μετά κρούσματα να αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Όλα αυτά, φαντάζομαι, δεν γίνεται να μη σε επηρεάζουν όσο καλά και αν είσαι προσωπικά ή επαγγελματικά.
Ε, βέβαια! Είναι σαν να βρίσκεσαι στον Τιτανικό και να κερδίζεις μια παρτίδα σκάκι την ώρα που αυτός βυθίζεται! Εκείνη την ώρα είτε κερδίζεις είτε χάνεις, δεν έχει καμιά σημασία. Αγχώνομαι για την υγεία μου και την υγεία των δικών μου ανθρώπων. Είχαμε και κάποια κοντινά μας πρόσωπα που χάσαμε από τον κορονοϊό. Μάλιστα, ο ένας ήταν νέος σε ηλικία χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα. Ας ελπίσουμε πως θα ξεμπερδέψουμε το συντομότερο με αυτή την ιστορία.
