Τα Χριστούγεννα των παιδικών τους χρόνων ξετυλίγουν στο περιοδικό ΟΚ! 11 διάσημες Ελληνίδες. Περιγράφουν πώς γιόρταζαν στο σπίτι τους ενώ ανοίγουν και το άλμπουμ με τις παιδικές της φωτογραφίες.
Βίκυ Καγιά
«Όταν ήμουν μικρή, κοιμόμουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο περιμένοντας τον Αϊ-Βασίλη να έρθει και το επόμενο πρωί οι γονείς μου με έπαιρναν αγκαλιά και με έβαζαν στο κρεβάτι. Κάθε χρόνο τού ζητούσα τα
“όλα της Barbie”: το σπίτι, το τροχόσπιτο, τον άντρα, το αυτοκίνητο της Barbie. Μου έφερνε ένα δώρο τη φορά για να μη με κακομάθει. Ήταν όμορφα χρόνια».
Μαρία Κορινθίου
«Θυμάμαι από μικρή να περνάω τα Χριστούγεννα οικογενειακά, όμορφα και πολύ ζεστά. Έχω πολλές αναμνήσεις με χρώματα και αρώματα. Κάθε χρόνο κάναμε ρεβεγιόν στο σπίτι και θυμάμαι τον παππού μου στο εορταστικό τραπέζι να φέρνει πάντα σοκολάτες αμυγδάλου. Ακόμη, δεν θα ξεχάσω μια χρονιά που με πήγε στο Μινιόν και μου πήρε ένα αρκουδάκι που ακόμα το έχω. Τηρούσαμε έντονα τα χριστουγεννιάτικα έθιμα. Κάθε χρόνο πήγαινα για κάλαντα με την καλύτερή μου φίλη τη Βάλια, που τώρα είναι και νονά της κόρης μου, και σκεφτόμουν από την προηγούμενη μέρα τι θα βάλω. Όλα αυτά ακόμα τα κουβαλάω, τα αγαπάω, τα ζω και τα έχω μεταφέρει και στην κόρη μου την Ισμήνη».
Ελένη Χατζίδου
«Από μικρή τα Χριστούγεννα ήταν η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Τότε νόμιζα πως η αδυναμία μου ήταν στα φωτεινά λαμπάκια ή στα στολισμένα μαγαζιά και στους μαγικούς δρόμους. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα τι ήταν αυτό που λάτρευα στα Χριστούγεννα. Ήταν οι δικοί μου άνθρωποι που ήταν μαζεμένοι όλοι σε ένα τραπέζι, ήταν τα χαμόγελά τους και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ήταν οι κουβέντες μας. Ήταν όταν ντύθηκε ο μπαμπάς μου Άγιος Βασίλης και έστησε ένα ολόκληρο σχέδιο για να δει εμένα να χαμογελάω. Ήταν όταν η μαμά μου χαμογελούσε, κι ας έκανε τα πάντα για να μας ευχαριστήσει όλους χωρίς να καθίσει δευτερόλεπτο. Ήταν η δεμένη οικογένεια που έφερνε τη μαγεία των Χριστουγέννων στο σπίτι μας. Και τώρα αυτή τη μαγεία θα φέρω εγώ στη δική μου οικογένεια, ελπίζοντας ότι η μικρή μου Μελίτα Δήμητρα, αν τη ρωτήσουν μετά από χρόνια, θα μπορέσει να απαντήσει κάτι αντίστοιχο».
Άννα Πρέλεβιτς
«Λατρεύω την περίοδο των Χριστουγέννων, από μικρή μού δημιουργούσε μόνο θετικά συναισθήματα. Κάθε χρόνο θέλω να ζήσω όλη την ιεροτελεστία βήμα βήμα. Το στόλισμα, τις παραδοσιακές μυρωδιές στην κουζίνα, τα δώρα, τις βόλτες, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που κάθε χρόνο μου αρέσουν όλο και πιο πολύ, τις συναντήσεις με αγαπημένα πρόσωπα, τα οικογενειακά τραπέζια. Πόσο ανυπομονώ να ξαναδώ το Μόνος στο σπίτι για χιλιοστή φορά!»
Ελιάνα Χρυσικοπούλου
«Σε αυτή τη φωτογραφία νομίζω πως φαίνεται από το ύφος μου πως δεν πιστεύω στον Άγιο Βασίλη – από μικρή ήξερα ότι τα δώρα μας τα φέρνουν η μαμά και ο μπαμπάς, οπότε ήμουν λίγο επιφυλακτική στην αγκαλιά του. Θυμάμαι υπέροχα Χριστούγεννα στο σπίτι με τις δύο μου αδελφές και τους γονείς μας. Η μαμά έκανε πάντα οικογενειακά τραπέζια με όλες τις ρετρό συνταγές της εποχής, αθηναϊκή σαλάτα και λουκάνικα τυλιγμένα με μπέικον. Μαζί με τον μπαμπά έκρυβαν τα δώρα στην ντουλάπα και νόμιζαν ότι δεν ξέρουμε πού είναι, αλλά εμείς ξέραμε και πηγαίναμε και ανοίγαμε διακριτικά το περιτύλιγμα να δούμε αν είναι αυτά που είχαμε ζητήσει. Εγώ συνήθως ζητούσα όλη τη συλλογή από το Μικρό μου Πόνυ και Barbie βέβαια. Συγκεκριμένα, το τριώροφο σπίτι της που είχε και ασανσέρ για να ανεβοκατεβαίνει η κούκλα μου και το κάμπριο κόκκινο αυτοκινητάκι της».
Δέσποινα Καμπούρη
«Η πρώτη μου χριστουγεννιάτικη γιορτή. Δεν υπάρχουν έτοιμες στολές. Υπάρχουν μόνο μαμάδες με φαντασία που ακολουθούν το brief της δασκάλας του 113ου Νηπιαγωγείου Αθηνών. Εγώ λοιπόν θα έπαιρνα τον ρόλο του άγγελου. Εξού και η λευκή σατέν κορδέλα στο κεφάλι μου. Βέβαια πιο πολύ παραπέμπει σε Καράτε Κιντ παρά σε άγγελο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Θυμάμαι να σκάω από τη ζήλια μου που δεν κατάφερα να πάρω τον ρόλο της βασίλισσας της νύχτας. Μου φαινόταν πολύ μικρός ο ρόλος του άγγελου. Τελικά το αποδέχτηκα. Όπως αποδέχτηκα και τον αστείο χορό γύρω από τη φάτνη. Από μικρή δεν το είχα με τον χορό. Και φυσικά αυτό αποδείχτηκε και επί τo έργον, αφού σε μια στροφή μπουρδούκλωσα τα πόδια μου και βρέθηκα φαρδιά-πλατιά κάτω στο πάτωμα. Θυμάμαι την αμηχανία και την ντροπή που ένιωσα ακόμα μέχρι και σήμερα που έχουν περάσει τριάντα πέντε χρόνια. Αχ… αυτά θυμάμαι! Ωραία ήταν».
Ανθή Σαλαγκούδη
«Χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή κάπου στις αρχές Δημοτικού, ντυμένη αγγελάκι. Θυμάμαι ακόμη με πόση λαχτάρα περίμενα να κλείσουν τότε τα σχολεία και τον πατέρα μου να γυρίσει σπίτι. Επειδή έλειπε πολύ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, μία από τις αγαπημένες μας συνήθειες μαζί με την αδελφή μου ήταν όταν αναλάμβανε τα ψώνια των γιορτών και μας έπαιρνε μαζί του και στο τέλος μας πήγαινε να διαλέξουμε τα δώρα μας. Μπορεί από πολύ μικρή να έχασα την πίστη μου στον Άγιο Βασίλη αλλά δεν υπήρχε καλύτερη στιγμή για μένα! Και πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα θυμάμαι αυτές τις αναμνήσεις, μαζί με το γιορτινό τραπέζι, τα μελομακάρονα που φτιάχναμε με τη μαμά μου κι αυτό το συναίσθημα της θαλπωρής που τόσο το έχω συνδυάσει με αυτές τις γιορτινές μέρες».
Έλενα Τσαγκρινού
«Τα Χριστούγεννα ήταν και παραμένουν η αγαπημένη μου περίοδος, γιατί βρίσκω αρκετό χρόνο να περάσω με την οικογένειά μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Έχω πολλές ιστορίες να θυμάμαι από τις γιορτές των παιδικών μου χρόνων, με πιο χαρακτηριστική μια Πρωτοχρονιά που μαζί με την αδελφή μου τσακώσαμε επ’ αυτοφώρω τον μπαμπά μας να μπαίνει στο σπίτι ντυμένος Άγιος Βασίλης!»
Αλεξάνδρα Κατσαίτη
«Συνήθως τις γιορτές ήμασταν στο βουνό γιατί οι γονείς μου ήταν ορειβάτες και κάναμε οικογενειακώς σκι. Θυμάμαι να είμαστε όλοι μαζί στο καταφύγιο της Φλώρινας και έξω να χιονίζει. Θυμάμαι, επίσης, Χριστούγεννα στο σπίτι μας να στολίζουμε το δέντρο κι αυτό να γέρνει γιατί ήταν πολύ ψηλό. Βασικά πάντα ήταν πολύ ψηλό και πάντα έγερνε».
Χριστίνα Πολίτη
«Τα Χριστούγεννα για μένα είναι τριπλή γιορτή αφού έχω γιορτή και γενέθλια την επομένη. Τα παιδικά μου χρόνια μαζευόμασταν στο σπίτι της νονάς μου, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Η μεγάλη μου χαρά ήταν να φοράω το καλό μου φόρεμα από τη Fantasia: λευκό με φουσκωτά μανίκια και σφηκοφωλιά. Κάθε χρόνο μού το μάκραιναν. Μέσα στο
παιδικό μου μυαλό ένιωθα τρομερά κομψή! Έχω πολλές φωτογραφίες με το αγαπημένο φόρεμα αλλά αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη χρονιά. Επίσης, είχα μανία να κρατάω μια κούκλα, ένα στρατιωτάκι, οτιδήποτε παιχνίδι στα χέρια μου ως εορτάζουσα».
Τάνια Μπρεάζου
«Τα καλύτερα παιδικά μου Χριστούγεννα ήταν το 2007, όταν για πρώτη φορά μαζευτήκαμε στη δεύτερή μου πατρίδα, τη Ρουμανία, όλοι οι στενοί συγγενείς για να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα μαζί. Δεν θα βγει ποτέ από το μυαλό μου το οικογενειακό κλίμα, που σπάνια το ζούσα διότι μέχρι τότε γιόρταζα μόνο με τους γονείς μου. Την παραμονή λοιπόν ξεκίνησε ένα αξέχαστο road-trip από την Ελλάδα και το μοιράστηκα με τις αγαπημένες μου ξαδέλφες, που ήμασταν από πάντα σαν αδελφές μια και είμαι μοναχοπαίδι. Από αυτή την ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων με την οικογένειά μου δεν έλειψε ο χιονοπόλεμος, οι ιστορίες που λέγαμε γύρω από το στολισμένο δέντρο, ο αγαπημένος θείος που ντύθηκε Αϊ Βασίλης, το μάθημα σκι και η ξεγνοιασιά».
Δείτε όλες τις παιδικές φωτογραφίες:
Από το περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφόρησε με τα «Νέα Σαββατοκύριακο» (25-31 Δεκεμβρίου).
