Ήταν το 1951 και ο κόσμος πίστεψε πως μια Grace Kelly της Ανατολής είχε μόλις γεννηθεί. Η Σοράγια Εσφαντιάρι-Μπακτιάρι, κόρη Πέρση διπλωμάτη και Γερμανίδας μητέρας, είχε γνωρίσει τον Σάχη της Περσίας όταν ήταν μόλις δεκαέξι ετών.
Η ομορφιά της — ανάμεσα σε Ανατολή και Ευρώπη — έμοιαζε να κουβαλά μια εποχή που άλλαζε. Ο Σάχης τη λάτρευε, αλλά την κατηγόρησε για το αδιανόητο, ότι δεν μπορούσε να του χαρίσει διάδοχο. Τη χώρισε. Και τότε, το παραμύθι διαλύθηκε.
Η Σοράγια έφυγε από το Ιράν, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, σύχναζε στο Café de Flore και στα πάρτι του Saint-Germain, δίπλα σε ηθοποιούς και συγγραφείς. Δοκίμασε την υποκριτική, πόζαρε για τον Richard Avedon και έγραψε τα απομνημονεύματά της με τίτλο Le Palais des Solitudes. Η εικόνα της — μαύρα γυαλιά, τσιγάρο, πέρλες — έμοιαζε να ανήκει περισσότερο στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο παρά σε βασιλική αυλή.
Η πριγκίπισσα των δακρύων
Κάθε παραμύθι ξεκινά με ένα λευκό φόρεμα. Η Σοράγια φόρεσε το δικό της το 1951 — ένα νυφικό Dior 37 κιλών, κεντημένο με χιλιάδες πέτρες και πούπουλα. Ένα ρούχο που έμοιαζε να κουβαλά επάνω του μια αυτοκρατορία, και ίσως το βάρος της.
Μετά τον χωρισμό, ο μύθος της μεγάλωσε. Το προσωνύμιό της, The Lonely Princess, δεν ήταν αδυναμία. Ήταν σιωπηλή αντοχή. Η Σοράγια προσπάθησε να ξαναγράψει τη ζωή της — στον κινηματογράφο, στη φωτογραφία, στον κοσμικό κόσμο του Saint-Germain. Όμως η εποχή και το περιβάλλον της δεν της έδωσαν αρκετό χώρο για ανατροπή.
Η άλλη πριγκίπισσα — χωρίς παλάτι
Πενήντα εννέα χρόνια αργότερα, η Τατιάνα Μπλάτνικ περπάτησε τα σκαλιά του Αγίου Νικολάου στις Σπέτσες φορώντας ένα νυφικό Angel Sanchez.
Λιτό, αρχιτεκτονικό, με αυστηρή γραμμή που αγκάλιαζε το σώμα χωρίς να το επιδεικνύει, έμοιαζε να συνοψίζει τη δική της ταυτότητα, διεθνής, κοσμοπολίτικη, αλλά με ήθος.
Στο πλευρό της, ο Νικόλαος ντε Γκρές — όπως πλέον συστήνεται διεθνώς — χαμογελούσε διακριτικά.
Η Τατιάνα, εγγονή της ηθοποιού Ellen Darr και ανιψιά του βαρόνου Heinrich von Fischer, μπήκε στον κόσμο της εξόριστης ελληνικής μοναρχίας με τη γαλήνη μιας γυναίκας που ξέρει να ζει χωρίς παλάτι.
Ίδρυσε το Breathe Hellas, μιλώντας για ψυχική ευεξία, ισορροπία, βαθιά ανθρώπινη φροντίδα.
Κι όπως και η Σοράγια, βρέθηκε αντιμέτωπη με το τέλος ενός παραμυθιού. Όταν ο γάμος της έφτασε στο τέλος, δεν υπήρξε σκιά. Υπήρξε κίνηση.Από την προστατευμένη σιωπή, σε νέους κύκλους, νέες παρουσίες, νέες δυνάμεις. Είναι από τις πριγκίπισσες χωρίς στέμμα που επέλεξαν να σταθούν μόνες στο φως — όχι επειδή έπρεπε, αλλά επειδή μπορούσαν.
Η Μύκονος σαν καθρέφτης
Στην Ελλάδα τη Σοράγια την αποκαλούσαν «θλιμμένη πριγκίπισσα». Μα στη Μύκονο βρήκε χαμόγελο.
Φωτογραφήθηκε με τον Πέτρο τον πελεκάνο, βουτούσε στα νερά, και το Αιγαίο σαν να της ψιθύριζε ότι υπάρχει ζωή μετά το παραμύθι.
Περισσότερο από μισό αιώνα μετά, η Τατιάνα πέρασε από εκεί με άλλο βλέμμα. Στη Μύκονο του σήμερα, η σκιά συνυπάρχει με τη μουσική, με τους φίλους, με την επιθυμία για καινούργια αρχή.
Από τη Μύκονο στα φώτα του Λονδίνου
Στο πρόσφατο London Gala του The Hellenic Initiative, η Τατιάνα Μπλάτνικ ήταν μία από τις πιο δυνατές παρουσίες της βραδιάς. Και λόγω της μακροχρόνιας παραμονής στο Λονδίνο της οικογένειας του πρώην συζύγου της, έχει αναπτύξει μια πραγματική σχέση με τους Έλληνες της διασποράς — ένα δίκτυο που την υποδέχεται σαν δική του. Κι αν δεν είναι ελληνίδα στην καταγωγή, είναι ελληνίδα στην καρδιά.
Φορούσε ένα μαύρο Victoria Beckham embellished jersey gown, με κρυστάλλινη λεπτομέρεια στο κέντρο. Κι έμοιαζε να ξέρει πως το φως, για να μετρήσει, χρειάζεται και λίγη σιωπή.
Η φωνή μετά τη σιωπή
«Αφού ξεπέρασα μια δύσκολη χρονιά, με ένα ξαφνικό διαζύγιο και μια οικογενειακή τραγωδία, απογειώνομαι και μιλώ για το παρελθόν που γιορτάζω και το μέλλον που αγκαλιάζω χωρίς φόβο» λέει η Τατιάνα Μπλάτνικ.
«Ποτέ δεν ήθελα να τραβήξω τα πρωτοσέλιδα ή να γίνω το επίκεντρο της προσοχής. Ήμουν πολύ ντροπαλή. Αλλά αυτή τη στιγμή, σε αυτό το σημείο της ζωής μου, νιώθω ότι μπορώ να βοηθήσω τους άλλους. Και είμαι πρόθυμη. Αν δεν το κάνω τώρα, πότε;» Και, χωρίς πικρία αλλά με ωριμότητα, προσθέτει. «Το ότι ήμουν παντρεμένη με τον Νικόλαο ήταν προνόμιο και θα έχω πάντα βαθύ σεβασμό γι’ αυτόν. Η ιστορία μας, σηματοδότησε ένα πολύ σημαντικό στάδιο στη ζωή μου».
Είναι η στιγμή που η πριγκίπισσα χωρίς παλάτι βρίσκει τη δική της γλώσσα. Αυτή είναι η διαφορά της σημερινής εποχής, η Τατιάνα έχει την ελευθερία που δεν είχε η Σοράγια. Και την αξιοποιεί.
Το φόρεμα μετά το παραμύθι
Το παραμύθι τους άρχισε με ένα νυφικό — αλλά το αληθινό τους κεφάλαιο ξεκίνησε μετά.
Η μία έμεινε σύμβολο μιας εποχής που δεν επέτρεπε στις γυναίκες να ξαναγεννηθούν.
Η άλλη έγινε παράδειγμα του σήμερα. Η ζωή συνεχίζεται, και μάλιστα καλύτερα, όταν τη σχεδιάζεις μόνη σου.
Γιατί οι πριγκίπισσες χωρίς στέμμα απέδειξαν πως η ομορφιά δεν είναι το happy end.
Είναι η δύναμη συνέχειας.
Διαβάστε επίσης: Φαράχ Ντιμπά η αυτοκράτειρα του Ιράν που με ένα χτένισμα άλλαξε την μόδα και την κατανάλωση λακ
