Υπάρχουν γυναίκες που μιλούν μέσα από τα ρούχα τους. Και υπάρχουν γυναίκες που αφήνουν τις τσάντες τους να μιλήσουν γι’ αυτές.
Οι τσάντες της Ιωάννας Τούνη εμφανίζονται ξανά και ξανά σε διαφορετικά τοπία — Παρίσι, Μύκονος, Μαϊάμι, Νέα Υόρκη — σαν προσωπικά σύμβολα μιας αισθητικής που δεν χρειάζεται εξηγήσεις.
Το μικρό μέγεθός τους δεν είναι τυχαίο. Είναι η επιλογή μιας γυναίκας που έχει αφήσει πίσω της την ανάγκη του “πολύ”. Που κρατά μόνο όσα της χρειάζονται, και κυρίως, όσα την ορίζουν.

Μια αφήγηση από δέρμα και μέταλλο
Η μαύρη Valentino Garavani Locò bag στο Times Square δεν είναι απλώς αξεσουάρ, είναι σημείο παρουσίας.
Η Lady Dior στο Ντουμπάι λειτουργεί σαν κόκκινος αντίλαλος παλιάς γυναικείας δύναμης.
Η Saint Laurent Icare tote —η μόνη oversized— είναι ο πρακτικός συμβιβασμός μέσα σε μια ζωή που κατά τα άλλα χωρά σε clutch.
Η Celine Triomphe, η Louis Vuitton Onthego, η Jacquemus Le Chiquito επαναλαμβάνουν την ίδια ιδέα, η δύναμη δεν βρίσκεται πια στον όγκο, αλλά στην ακρίβεια.
Πίσω από κάθε φωτογραφία, ένα ερώτημα.
Τι κουβαλά μια γυναίκα όταν δείχνει να μην κουβαλά τίποτα;

Οι σιωπές των εμβληματικών τσαντών
Η Lady Dior, για παράδειγμα, γεννήθηκε το 1995 ως δώρο προς την πριγκίπισσα Νταϊάνα. Το όνομα “Lady” δεν ήταν τυχαίο· υπαινισσόταν μια νέα μορφή επιρροής — την κομψότητα ως πολιτική.
Η Louis Vuitton Onthego, αντίθετα, έχει τις ρίζες της στους ταξιδιωτικούς κορμούς του 19ου αιώνα. Μια τσάντα φτιαγμένη για να μεταφέρει όχι μυστικά, αλλά αποστάσεις.
Η Jacquemus Le Chiquito, με το σχεδόν γελοία μικρό της μέγεθος, δεν προοριζόταν ποτέ για πρακτική χρήση. Είναι μια ειρωνεία. Ένα σχόλιο πάνω στην εποχή του Instagram, όπου η πολυτέλεια γίνεται ιδέα, όχι αντικείμενο.
Μέσα από αυτή τη σειρά, οι τσάντες της Ιωάννας Τούνη αποκτούν σχεδόν αρχειακή διάσταση. Λειτουργούν σαν ένα ιδιωτικό μουσείο σύγχρονης θηλυκότητας, όπου κάθε σχέδιο συνομιλεί με την έννοια της εξουσίας και της αυτοπροβολής. Από την πριγκιπική αξιοπρέπεια ως την ψηφιακή αυτοσκηνοθεσία. Από την εποχή που η τσάντα έκρυβε γράμματα και πούδρα, στην εποχή που κρύβει απλώς το κινητό — και την ψυχραιμία.

Η εικόνα ως τρόπος ύπαρξης
Η Ιωάννα Τούνη γνωρίζει τη λειτουργία της εικόνας. Δεν ποζάρει, οργανώνει σκηνές. Οι τοποθεσίες λειτουργούν σαν κεφάλαια ενός προσωπικού ημερολογίου, όπου κάθε τσάντα αντιστοιχεί σε μια φάση ζωής.
Η συνέπεια είναι σχεδόν πειθαρχία. Οι τσάντες της δεν αλλάζουν, μόνο το φόντο.
Μικρές, σκληρές, διακριτικά επιθετικές — σαν κομμάτια μιας πανοπλίας για μια γυναίκα που εκτίθεται καθημερινά στον φακό.

Η σιωπηλή πολυτέλεια
Η πολυτέλεια, στην περίπτωσή της, δεν είναι φωνή αλλά σκιά.
Οι μικρές τσάντες της μοιάζουν με ελεγχόμενα αντικείμενα — σχεδόν με talismans — μιας εποχής όπου η αυτοκυριαρχία έχει αντικαταστήσει την επιδεικτικότητα.
Η Ιωάννα Τούνη μοιάζει να καταλαβαίνει κάτι που οι περισσότερες γυναίκες ακόμη ψάχνουν,
ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο τι δεν δείχνεις.
Shop the Edit
Αν η αισθητική της Ιωάννας Τούνη είχε επόμενο κεφάλαιο, ίσως να περιλάμβανε αυτά τα κομμάτια.

- Gucci Horsebit Chain Mini Bag – Gucci

- Loewe Puzzle Edge Small Bag – Loewe

- Bottega Veneta Sardine Bag – Bottega Veneta

- Chanel 22 Mini Bag – Chanel

- Givenchy Voyou Bag – Givenchy

- The Row Sofia 10 Bag – The Row

- Balenciaga Hourglass XS – Balenciaga
Ίσως η επόμενη τσάντα να μην είναι αντικείμενο. Ίσως να είναι απλώς ένας ακόμη τρόπος να κρατήσει τον κόσμο σε απόσταση.
Διαβάστε επίσης: Η Βίκυ Καγιά στη Γαλλία με super αγγλικό style