Ο Giorgio Armani δεν είναι μόνο ένας θρύλος της μόδας. Είναι ένας βαθιά ευαισθητοποιημένος καλλιτέχνης, ένας δημιουργός που αφουγκράζεται τα μηνύματα της κοινωνίας.
Η νέα του εξομολόγηση στον Τιμ Μπλανκς του businessoffashion.com είναι ενδεικτική του ήθους και της καλλιτεχνικής του καλλιέργειας. Μεταξύ σοβαρού και αστείου δεν διστάζει να δηλώσει: «Πρέπει να ξεχάσω πως είμαι 88 χρόνων, αλλιώς τελείωσε. Πρέπει να προσπαθώ σαν να ξεκίνησα σήμερα και αυτό είναι πρόβλημα όταν ξυπνάω το πρωί, είμαι 88 και είναι δύσκολο» προσθέτει.
Ήταν τον Φεβρουάριο του 2020 όταν αναγκασμένος από τη πανδημία και τον φόβο που είχε τυλίξει τον πλανήτη ανακοίνωσε πως το fashion show του θα πραγματοποιηθεί κεκλεισμένων των θυρών, «δεδομένων των πρόσφατων εξελίξεων του κορωνοϊού στην Ιταλία». «Η παράσταση θα γυριστεί σε ένα άδειο θέατρο, χωρίς Τύπο και αγοραστές» και θα μεταδοθεί ζωντανά στις 4 μ.μ. στις 23 Φεβρουαρίου, ανέφερε η εταιρεία σε σύντομο σημείωμα.
Τον Μάρτιο του 2022 αίσθηση προκάλεσε το γεγονός πως για την παρουσίαση στην πασαρέλα της κολεξιόν Φθινόπωρο/Χειμώνας 2022 o Armani επέλεξε να αγνοήσει τη μουσική και πολλά από τα στοιχεία παραγωγής. Παρουσίασε τις δημιουργίες του στο Μιλάνο με τα μοντέλα να βαδίζουν σε απόλυτη σιωπή. Έτσι θέλησε να εκφράσει την αλληλεγγύη του στην Ουκρανία που λίγες μέρες πριν είχε δεχθεί επίθεση από τη Ρωσία.
Ο 87χρονος τότε δημιουργός σε ανάρτησή του στο Instagram ανέφερε ότι έλαβε αυτή την απόφαση ως «ένδειξη σεβασμού για όλους τους ανθρώπους που εμπλέκονται σε αυτό το τραγικό συμβάν. Το καλύτερο μήνυμα που μπορούμε να μεταδώσουμε αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν θέλουμε να γιορτάσουμε τίποτα γιατί αυτό που συμβαίνει είναι τόσο θλιβερό».
Κι όμως αυτή η ευαισθησία του Giorgio Armani πηγάζει από τα ερεθίσματά του, από τα πρόσωπα και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν τη ζωή και την ψυχή του. Δεν μπορεί να μείνει απαθής σε όσα συμβαίνουν γύρω του. Στον πόνο, την εξαθλίωση και την οικονομική αβεβαιότητα.
Στη νέα του συνέντευξη στον Μπλανκς ο δημιουργός τονίζει: «Όταν βλέπω τις ειδήσεις και τις εικόνες οδύνης, νιώθω πως ό,τι κάνω, δεν έχει καμία σημασία» λέει. «Αυτό είναι το δύσκολο με τη δουλειά μου, αλλά πρέπει να νικήσω αυτό το συναίσθημα, γιατί αυτού του είδους το φρένο δε με αφήνει να δημιουργήσω. Κι έχω ένα παράδειγμα: Το πρόσφατο γυναικείο ντεφιλέ, αυτό στο οποίο αποφάσισα να μην έχει μουσική. Ήταν μόλις λίγες ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου, έκανα μια συνέντευξη Τύπου στην αίθουσα αυτή. Ρωτήθηκα για τη μόδα και εκείνη τη στιγμή, απλώς δεν μπορούσα να μιλήσω για τη μόδα».
Ο κορυφαίος καλλιτέχνης της μόδας δεν διστάζει να αποκαλύψει την κινητήριο δύναμη πoυ τον ωθεί εδώ και χρόνια να πλάθει όνειρα μέσα από τις δημιουργίες του: «Είναι σημαντικό να μη ζεις με τη νοσταλγία, να μην κάνεις τίποτα αχρείαστο και, κυρίως, να καινοτομείς, αλλά πάντα να έχεις στο μυαλό σου πως πρέπει να προσπαθείς και να κάνεις γυναίκες και άνδρες να νιώθουν άνετα, να νιώθουν ωραία με τα ρούχα τους» εξηγεί.
Ο ίδιος παραδέχεται πως, αν του δινόταν η ευκαιρία να αρχίσει ξανά από το μηδέν και να ξεκινήσει τη ζωή του, θα έκανε τα πράγματα διαφορετικά. «Ναι, θα άλλαζα συγκεκριμένα πράγματα. Συνειδητοποίησα πως δεν έχω πραγματικά φίλους, εκτός από τους στενούς συγγενείς και τους ανθρώπους μου στην εταιρεία. Τους φίλους πρέπει να τους καλλιεργείς, να τους προκαλείς» εξηγεί.
