Υπάρχουν σχέσεις που ανθίζουν από δύο πλευρές κι άλλες που μοιάζουν να παλεύουν μόνο από τη μία. Στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις. Επενδύεις, νοιάζεσαι, δίνεις χρόνο, μήνυμα, αγάπη, προσοχή. Και λες “έτσι είμαι εγώ, δοτικός άνθρωπος”. Μέχρι που κάποια στιγμή αρχίζεις να νιώθεις κουρασμένος. Όχι από το να δίνεις, αλλά από το να μην παίρνεις τίποτα πίσω. Η μονόπλευρη σχέση δεν φαίνεται πάντα τοξική. Συχνά κρύβεται κάτω από τη συνήθεια, την προσμονή ή την ελπίδα ότι «αύριο θα αλλάξει». Όμως η αλήθεια είναι ότι όταν μόνο ο ένας παλεύει, δεν είναι σχέση αλλά μία συνεχής μάχη με τον εαυτό σου για να καταλάβεις και να προστατεύσεις εσένα.
Red flags στις ανθρώπινες σχέσεις: Πώς να τα αναγνωρίσετε και τι να κάνετε
Αυτό δεν αφορά μόνο τις ερωτικές σχέσεις
Μια σχέση γίνεται μονόπλευρη όταν η ισορροπία στην προσπάθεια και στο συναίσθημα χάνεται.
Όταν ο ένας φροντίζει, στηρίζει, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την επαφή, ενώ ο άλλος απλώς “συμμετέχει” παθητικά. Όπως εξηγεί και το άρθρο του Soulmatcher, πρόκειται για μια κατάσταση όπου το ένα άτομο δίνει σταθερά περισσότερη ενέργεια, προσοχή και χρόνο, χωρίς να λαμβάνει την ίδια ανταπόδοση. Αυτό δεν αφορά μόνο τις ερωτικές σχέσεις. Μπορεί να είναι φίλοι, συγγενείς ή συνεργάτες. Η ουσία είναι πάντα η ίδια: η ανισορροπία.
Υπάρχουν μικρά σημάδια που, όταν τα ενώσεις, φτιάχνουν μια μεγάλη εικόνα
- Εσύ ξεκινάς πάντα την επικοινωνία.
Αν δεν στείλεις, δεν υπάρχει επαφή. - Νιώθεις ότι τα συναισθήματά σου “δεν χωράνε”.
Όταν προσπαθείς να εκφραστείς, ο άλλος απομακρύνεται ή αποφεύγει τη συζήτηση. - Ελπίζεις συνεχώς ότι “θα αλλάξει”.
Ζεις με υποσχέσεις ή με φανταστικά “κάποια μέρα”. - Εξαντλείσαι ψυχικά.
Το να δίνεις αγάπη σε κάποιον που δεν την ανταποδίδει, κουράζει — σωματικά και συναισθηματικά. - Νιώθεις ότι πρέπει να αποδείξεις την αξία σου.
Όταν η σχέση σε κάνει να αγωνίζεσαι για προσοχή, κάτι έχει ήδη χαθεί.
Γιατί μένουμε σε τέτοιες σχέσεις
Δεν μένουμε επειδή δεν βλέπουμε τι συμβαίνει αλλά μένουμε επειδή ελπίζουμε. Ελπίζουμε ότι αν δείξουμε λίγη υπομονή, λίγη ακόμα κατανόηση, λίγη παραπάνω αγάπη, ο άλλος θα “ξυπνήσει”. Μερικές φορές μένουμε από φόβο του να είμαστε μόνοι. Κι άλλες φορές από συνήθεια ή προσκόλληση, γιατί έχουμε συνδέσει τον εαυτό μας με τον ρόλο του ατόμου που “δίνει”. Σε τέτοιες σχέσεις η προσφορά γίνεται μονόδρομος και με τον καιρό διαβρώνει την αυτοεκτίμησή μας. Όταν η αγάπη σου δεν βρίσκει χώρο να καθίσει, αρχίζεις να νιώθεις ότι ίσως φταις εσύ που την δίνεις λάθος. Κι όμως δεν φταις. Απλά η αγάπη χρειάζεται δύο, όχι έναν.
Τα όρια που μπορείς να θέσεις
Η λύση δεν είναι πάντα να φύγεις αμέσως, αλλά να ξαναβάλεις όρια. Να εκφράσεις πώς νιώθεις, χωρίς θυμό, αλλά με καθαρότητα. Αν δεις πως τίποτα δεν αλλάζει, τότε η απομάκρυνση δεν είναι εγωισμός αλλά είναι πράξη αυτοσεβασμού. Η αγάπη δεν πρέπει να σου κοστίζει την ηρεμία σου. Μπορείς να αγαπάς και να φεύγεις ταυτόχρονα γιατί μερικές φορές, αυτό είναι ο μόνος τρόπος να αγαπήσεις και τον εαυτό σου.
Επανασύνδεση με τον εαυτό σου και η σωστή διαχείριση
Η επούλωση από μια μονόπλευρη σχέση δεν έρχεται από τη λήθη αλλά από την κατανόηση.
Από το να δώσεις χρόνο, να επανέλθεις σε όσα σε γεμίζουν και να ξαναθυμηθείς ποιος ήσουν πριν κουραστείς. Μπορείς να ξαναβρείς τη χαρά σου μέσα από μικρά πράγματα όπως φίλους, χόμπι, στιγμές ηρεμίας. Να επανασυνδεθείς με τον εαυτό σου χωρίς να περιμένεις επιβεβαίωση απ’ έξω.
Με πληροφορίες από Soulmatcher.
Διαβάστε επίσης: Τι είναι το Journaling και πώς βοηθάει στην καταγραφή των συναισθημάτων;
