Το τελευταίο «αντίο» στην Ηρώ Κόβα

Τελέστηκε σήμερα η κηδεία της.

15:30, 27 Νοεμβρίου 21

(NDP)

Η Ηρώ Κόβα έφυγε από τη ζωή μετά την μάχη της με τον καρκίνο. Ο θάνατός της βύθισε σε θλίψη την οικογένειά της αλλά και όσους τη γνώριζαν.

Σήμερα, στο τελευταίο αντίο στην Ηρώ Κόβα παρευρέθηκαν πολλά μέλη της κοσμικής Αθήνας.

Η Ηρώ Κόβα, έγινε ευρύτερα γνωστή στα μέσα της δεκαετίας του 2000, με αφορμή το κτήμα που διατηρούσε στο Πόρτο Χέλι, μαζί με τον σύζυγό της, Γιώργο. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες.

Ως «γνήσια αριστοκράτεια» την χαρακτήριζαν όσοι την γνώριζαν ενώ διατηρούσε φιλικές σχέσεις με πολλούς γαλαζοαίματους.

Η Ηρώ Κόβα ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση. Ήταν ενεργό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων.

Κόρη του επιχειρηματία Δημήτρη Βετόπουλου, που κατασκεύαζε τα ξυραφάκια «Astor», επιχείρηση που εν συνεχεία πωλήθηκε στην Βic, φέρνοντας στην Ελλάδα πέρα από τα γνωστά της ξυραφάκια και τα διάφανα καλσόν και τους αναπτήρες.

Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον Νίκο Βερνίκο, ένας γάμος που δεν κράτησε πολύ. Λίγο αργότερα γνώρισε τον άντρα της ζωής της, Γιώργο Κόβα, με τον οποίο απέκτησαν μαζί δύο κόρες και ανέπτυξαν πλούσια επιχειρηματική δράση.

Μάλιστα ο Γιώργος Ντάβλας που τη γνώριζε προσωπικά έστειλε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό μήνυμα για τον θάνατό της.

Η ανάρτηση που έκανε ο Γιώργος Ντάβλας και το συγκινητικό μήνυμα για τον θάνατο της Ηρώς Κόβα:

«Ηρώ μου, πλέον ανήκεις στη γειτονιά των αγγέλων. Καλό ταξίδι στον παράδεισο και ήσουν για μένα η γυναίκα που πίστεψε από την αρχή την επαγγελματική μου πορεία. Ήσουν ο άνθρωπος που μου έδωσε μια ζεστή αγκαλιά και μου άνοιξες το σπίτι σου διάπλατα για μένα και την Έλενα.

Τι να πρωτοθυμηθώ από εσένα. Τα τραγούδια μας, τους χορούς μας, τα ταξίδια μας στο Πόρτο Χέλι, στην Αθήνα, στο Γκστάαντ, στη Νέα Υόρκη , στο Λονδίνο, στην Τοσκάνη, στη Μαδρίτη, στο Παρίσι.

Εσύ και ο Γιώργος μου δώσατε τις πιο σωστές συμβουλές για να πετύχω ως άνθρωπος και επαγγελματίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ γιατί είσαι η αιτία που τα τελευταία 20 χρόνια κρατάω το Πάσχα τον επιτάφιο και παίρνω την ευλογία του Ιησού Χριστού, όπως εκείνο το Πάσχα στο Πόρτο Χέλι που με παρότρυνες να σηκώσω τον επιτάφιο. Θα μας λείψεις πολύ και θα λείψει πολύ το φιλανθρωπικό σου έργο στην ΕΛΕΠΑΠ. Πόσα και πόσα παιδιά βοήθησες με το έργο σου. Σε αγαπώ και δεν θα σε ξεχάσω ποτέ».