Έναν μήνα μετά την καταγγελία που έκανε σε βάρος γνωστού ηθοποιού για βιασμό, ο 38χρονος σεφ Δημήτρης Άνθης περιγράφει στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιάννη Πουλόπουλο τις ώρες αγωνίας που βιώνει ο ίδιος και η οικογένειά του από τη στιγμή που ο μικρότερος αδερφός του, Στάθης, εξαφανίστηκε. Τα επικρατέστερα σενάρια, όσα είπώθηκαν στην τελευταία τους επικοινωνία και γιατί η υπόθεση βρίσκεται στο απόλυτο σκοτάδι.
Το τελευταίο διάστημα έχεις βρεθεί κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα, γιατί πριν από έναν μήνα κατήγγειλες γνωστό ηθοποιό για βιασμό και πριν από μερικά εικοσιτετράωρα ο μικρότερος αδελφός σου εξαφανίστηκε. Αναρωτιέμαι πώς είναι η ψυχολογία σου…
Ψυχολογικά είμαι ένα ράκος. Αρχικά έβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία να ανασύρω στη μνήμη μου γεγονότα από την παιδική αλλά και την ενήλικη ζωή μου που για χρόνια ολόκληρα είχα θάψει. Είχα κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό μου για να τα βάλω στην άκρη και βρέθηκα ξαφνικά να αναρωτιέμαι: «Πρέπει να μιλήσω; Τι θα γίνει όταν το μάθουν οι γονείς μου; Μήπως αυτή η αγχωτική διαδικασία κάνει κακό σε ένα αυτοάνοσο νόσημα που έχω και με ταλαιπωρεί χρόνια;». Διότι όταν πήγα στο Λονδίνο για να δουλέψω απέκτησα ψωρίαση. Η ζωή εκεί ήταν σκληρή. Η μοναξιά σε αυτή την πόλη είναι απέραντη. Είναι σαν να ζεις σε ένα χρυσό κλουβί. Τον τελευταίο χρόνο στην Αγγλία είδα το σώμα μου να γεμίζει σημάδια και φλύκταινες, που μου προκαλούσαν ξηροδερμία και έντονη φαγούρα. Τότε ήταν που αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα, φέρνοντας πακέτο μαζί μου κι αυτό το αυτοάνοσο που επιδεινώνεται με το στρες. Όλες αυτές οι σκέψεις περνούσαν καθημερινά από το μυαλό μου, πριν πάρω την απόφαση να μιλήσω. Επέλεξα να το κάνω δύο μέρες μετά τα γενέθλιά μου. Δεν ήταν τυχαία αυτή η ημερομηνία. Είπα δηλαδή ότι θα κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου που να έχει αξία. Έτσι, βρέθηκα στο Έλα χαμογέλα, όπου μίλησα στη Σίσσυ Χρηστίδου για την κακοποίηση που δέχτηκα από συγγενικό πρόσωπο όταν ήμουν παιδί, αλλά και για την ιστορία με τον ηθοποιό που γνωρίζετε. Όλα αυτά όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά στην εξαφάνιση του αδελφού μου. Με τα αδέλφια μου είμαστε πολύ δεμένοι. Από τη στιγμή που χάσαμε τα ίχνη του και δεν ξέρουμε πού είναι και τι κάνει, αισθάνομαι σαν να έχει σπάσει η αλυσίδα.
Με τον αδελφό σου επικοινωνούσατε συχνά;
Πολύ συχνά. Ο Στάθης έφυγε από την Ελλάδα το 2017. Αρχικά βρήκε δουλειά στο Τζέρσεϊ ως μετρ σε ένα ξενοδοχείο και τον τελευταίο χρόνο έμενε στο Μπόροου, όπου θα εργαζόταν ως σερβιτόρος σε ένα άλλο ξενοδοχείο. Όταν όλη η περιοχή μπήκε σε καθεστώς lockdown, τα ξενοδοχεία δεν λειτουργούσαν και έτσι εκ των πραγμάτων από τον περασμένο Νοέμβριο έμεινε χωρίς δουλειά. Όλο αυτό το διάστημα επικοινωνούσαμε, και μάλιστα του είχα προτείνει να επιστρέψει στην Ελλάδα, αφού δεν είχε κάτι να κάνει στην Αγγλία. Αλλά εκείνος προτίμησε να περιμένει να ανοίξουν πάλι οι επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό. Όταν είδε όσα εξομολογήθηκα στη Σίσσυ Χρηστίδου, επικοινωνούσαμε ακόμα πιο συχνά. Μέχρι τότε ούτε οι γονείς μου ούτε τα αδέλφια μου γνώριζαν τι είχα περάσει. Μόλις είδε την εκπομπή -γιατί τον είχα ενημερώσει ότι θα εμφανιζόμουν στο Έλα χαμογέλα–, με πήρε αμέσως τηλέφωνο και το πρώτο που είπε ήταν «Μα πώς μπορούσες να κουβαλάς μόνος σου αυτό το βαρύ φορτίο τόσα χρόνια; Μπράβο σου για το θάρρος σου να μιλήσεις δημόσια για όλο αυτό που βίωσες. Να είσαι σίγουρος ότι η εξομολόγησή σου αυτή θα βοηθήσει πολλά παιδιά που μπορεί να πέρασαν από παρόμοιες καταστάσεις και να φοβούνται να μιλήσουν». Ο Στάθης είναι ένα τρομερά ευαισθητοποιημένο παιδί. Του αρέσει να βοηθάει όλο τον κόσμο. Κι αυτό δεν το λέω επειδή είναι αδελφός μου και τον αγαπάω. Μου το λένε όλοι οι φίλοι του, που από τη στιγμή που έμαθαν ότι εξαφανίστηκε μου στέλνουν μηνύματα και μου λένε ότι είναι ένα παιδί με χρυσή καρδιά, που ήταν εκεί για όλους για να τους βοηθήσει όταν αντιμετώπιζαν κάποιο πρόβλημα.
Είχες μιλήσει μαζί του πριν χαθούν τα ίχνη του;
Ο Στάθης εξαφανίστηκε το ξημέρωμα της 8ης Μαρτίου. Η τελευταία φορά που είχαμε επικοινωνήσει ήταν το μεσημέρι της 4ης Μαρτίου. Στην κουβέντα που είχαμε εκείνη την ημέρα μού είχε πει ότι ήταν αγχωμένος γιατί δεν μπορούσε να δουλέψει και ένιωθε ότι δεν προσφέρει. Αυτό που του είπα ήταν να κοιτάξει να γεμίσει τον χρόνο του με πράγματα που τον ευχαριστούν. Ήξερα ότι του άρεσε πολύ η φωτογραφία και το σέρφινγκ και τον συμβούλευσα να ασχοληθεί με αυτά. «Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα στην ίδια κατάσταση είμαστε. Αυτό τον χρόνο που δεν δουλεύω έχω αλλάξει θέση στα έπιπλα δέκα φορές, έχω φτιάξει το μπαλκόνι μου, προσπαθώ να γυμνάζομαι και να ασχολούμαι με πράγματα που πριν δεν είχα χρόνο να κάνω» του είχα πει συγκεκριμένα. «Έχεις δίκιο» μου απάντησε και κλείσαμε το τηλέφωνο. Το Σαββατοκύριακο μίλησε με τους γονείς μας και, όπως έμαθα μετά, είχε πάει στο Πλίμουθ για Σαββατοκύριακο με έναν φίλο του, προγραμμάτιζε να κάνει μια εκδρομή για να δει μία άλλη φίλη του που είχε γενέθλια και είχε παραγγείλει και πράγματα από ένα e-shop. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να εξαφανιστεί χωρίς λόγο.
Πώς έμαθες ότι εξαφανίστηκε;
Το Σάββατο 13 Μαρτίου επικοινώνησε με τον μεσαίο μας αδελφό η διευθύντρια του ξενοδοχείου στο οποίο θα εργαζόταν ο Στάθης και του είπε ότι έχουν χάσει τα ίχνη του από την προηγούμενη Δευτέρα (σ.σ. 8 Μαρτίου). Αμέσως επικοινωνήσαμε με τη συγκάτοικό του, η οποία ήταν και αυτή που τον είδε τελευταία. Αυτό που μας είπε είναι ότι επέστρεψε στο σπίτι στις 04.30 τα ξημερώματα της Δευτέρας, άναψε το καλοριφέρ γιατί κρύωνε και
στη συνέχεια πήγε να ξαπλώσει στο δωμάτιό τους. Στις 05.20 σηκώθηκε, πέρασε πάνω από το κρεβάτι της συγκατοίκου του και βγήκε έξω από το παράθυρο.
Γιατί έφυγε από το παράθυρο και όχι από την πόρτα;
Δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι μπορεί να μην είχε καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους συγκάτοικους και να μην ήθελε να περάσει από τους κοινόχρηστους χώρους και να βγει από την πόρτα. Αλλά ακόμα κι αυτό δεν μπορώ να σ’ το πω με σιγουριά.
Είχε προσωπική ζωή;
Όχι. Ήταν μόνος του.
Σε ρωτάω γιατί μπορεί να ήθελε να εξαφανιστεί λόγω μιας ερωτικής απογοήτευσης, για παράδειγμα.
Πίστεψέ με, όλες αυτές τις μέρες με τους γονείς μου και τον αδελφό μου έχουμε σκεφτεί διάφορα. Ότι μπορεί να ήταν ερωτική απογοήτευση, ότι μπορεί να είχε αψιμαχίες με τους συναδέλφους του. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν μου φαίνεται ικανός λόγος για να εξαφανιστεί.
Μήπως είχε δεχτεί κάποια ρατσιστική επίθεση;
Όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Το μόνο που αποκλείω είναι να έκανε κακό στον εαυτό του. Το μόνο του άγχος, από ό,τι γνώριζα, ήταν ότι στενοχωριόταν που δεν δούλευε. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί να έβαζε τέλος στη ζωή του για αυτό τον λόγο.
Μπορεί να έχει πάθει κάποιο ατύχημα;
Τι να σου πω, είμαστε στο απόλυτο σκοτάδι. Αυτό που ξέρω είναι ότι η αστυνομία έχει επικοινωνήσει με όλα τα νοσοκομεία της περιοχής, όπως και όλους τους σταθμούς λεωφορείων, τρένων, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Δεν βρήκαν κάτι… Είναι σαν να άνοιξε η γη και να τον κατάπιε. Αυτός ήταν και ο λόγος που στις 17 Μαρτίου επικοινώνησα με τον διοικητή του Silver Alert Γεράσιμο Κουρούκλη για να ειδοποιηθεί ο πανευρωπαϊκός οργανισμός αναζήτησης ατόμων που έχουν εξαφανιστεί. Οι έρευνες συνεχίζονται, αλλά δεν υπάρχει κανένα νέο. Αυτός είναι και ο λόγος που σκέφτομαι την επόμενη εβδομάδα να πάω και εγώ ο ίδιος στην Αγγλία για να δω την κατάσταση από κοντά.
Το κινητό του τηλέφωνο είναι κλειστό;
Ναι. Η τελευταία φορά που είχε σήμα ήταν όταν ήταν στο δωμάτιο που μοιράζεται με τη συγκάτοικό του.
Υπάρχουν στην Αγγλία εκπομπές σαν το Φως στο τούνελ της Αγγελικής Νικολούλη, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αναζήτηση του αδελφού σου;
Δεν το γνωρίζω. Αυτό που ξέρω είναι ότι στο δελτίο του ITV, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα στη Μεγάλη Βρετανία, είχαν θέμα για τον αδελφό μου. Έχουν κινητοποιηθεί οι πάντες. Και θέλω να ευχαριστήσω και το Χαμόγελο του Παιδιού για τη συνδρομή του, αλλά και όλους τους δημοσιογράφους που είχαν το τηλέφωνό μου από την προηγούμενη υπόθεση και προσφέρθηκαν να μου δώσουν βήμα για να βρεθεί ο αδελφός μου. Ειλικρινά, ήταν συγκινητική η ανταπόκριση όλων και χαίρομαι που διαπιστώνω ότι τελικά εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε χάσει το φιλότιμό μας.
Είπες πριν ότι με τα αδέλφια σου είστε πολύ δεμένοι. Πώς και δεν τους εκμυστηρεύτηκες ότι έχεις πέσει θύμα κακοποίησης, όπως αποκάλυψες δημόσια;
Δεν το είπα σε κανέναν! Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό στοιχείο του χαρακτήρα μου, αλλά δεν θέλω να βαραίνω με τα προβλήματά μου τους άλλους. Προσπαθώ να τα λύνω μόνος μου.
Ούτε το βράδυ που, σύμφωνα με όσα κατήγγειλες, έπεσες θύμα βιασμού δεν έπιασες τους αδελφούς σου να τους μιλήσεις;
Όχι. Ούτε όταν στα 10 μου έπεσα θύμα κακοποίησης είχα μιλήσει σε κανέναν! Τι να πω, σε ποιον και ποιος να με πιστέψει… Δεν σου κρύβω μάλιστα πως ο λόγος που αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τις προσωπικές μου εμπειρίες ήταν κυρίως αυτός. Τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών αγγίζουν μια πολύ ευαίσθητη χορδή της ψυχής μου. Το δεύτερο γεγονός (σ.σ. αναφέρεται στην υπόθεση βια- σμού του από ηθοποιό) ήξερα ότι υπάρχει κίνδυνος να παραγραφεί.
Είναι αλήθεια ότι το περιστατικό που ανέφερες είχε λάβει χώρα το 2005 και όχι το 2006, όπως είχες καταθέσει αρχικά, και έτσι το συμβάν έχει παραγραφεί;
Ρώτα όποιον ψυχολόγο θες. Αυτό που θα σου πει είναι πως όλοι οι άνθρωποι που κουβαλούν τραυματικές εμπειρίες προσπαθούν να τις διαγράψουν από το μυαλό τους. Όταν λοιπόν βάζεις τον εγκέφαλό σου να ξεχάσει αυτό που συνέβη, είναι λογικό να μπερδέψεις τις ημερομηνίες.
Στενοχωρήθηκες που η υπόθεση μπήκε τελικά στο αρχείο;
Αν στενοχωρέθηκα για κάτι, είναι που στο παρελθόν δεν ήμουν τόσο δυνατός για να μιλήσω νωρίτερα. Όταν αποφάσισα να δημοσιοποιήσω την ιστορία μου, δεν ήξερα καν τον νόμο που ορίζει ότι αυτού του είδους τα αδικήματα παραγράφονται.
Ακούγεται ότι ο ηθοποιός που κατήγγειλες θα προβεί σύντομα σε μηνύσεις. Έχεις κάποια ενημέρωση σε ό,τι αφορά εσένα προσωπικά;
Όχι, δεν γνωρίζω κάτι. Είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει.
Τι κρατάς από όλη αυτή την ιστορία;
Το ότι οι γονείς μου, όταν έμαθαν τι συνέβη, μου είπαν ότι είναι περήφανοι για εμένα. Και ότι αν ήμασταν μία φορά ενωμένοι, μετά τη δημοσιοποίηση της ιστορίας μου είμαστε δέκα και τώρα, με την εξαφάνιση του Στάθη, εκατό. Θα σου πω και ένα άλλο περιστατικό που με έκανε να καταλάβω ότι όλη αυτή η ιστορία δεν έγινε χωρίς λόγο. Όταν πήγα στην αστυνομία να καταθέσω τη μήνυση για τον άνθρωπο που με βίασε, με έπιασε ένας από τους εργαζόμενους και μου είπε: «Χαίρομαι πάρα πολύ για εσένα και τα υπόλοιπα παιδιά που μιλήσατε, διότι εξαιτίας σας μπορεί να αλλάξει η νομοθεσία και να μην παραγράφονται τέτοιου είδους αδικήματα σε δεκαπέντε χρόνια». Αυτό με κάνει να νιώθω πολύ περήφανος!
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό ΟΚ! που κυκλοφορεί με τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο».
