Ο Ιωάννης Παπαγιαννάκης ήταν ένας από τους διασώστες της ΕΜΑΚ που έφτασαν στον τόπο της μοιραίας σύγκρουσης των δύο τρένων στα Τέμπη. Παρέμεινε για περίπου 17 ώρες στο σημείο προσπαθώντας να εντοπίσει με την υπόλοιπη ομάδα σημάδια ζωής και να εξαντλήσουν όλες τις πιθανότητες να βρουν επιβάτες ζωντανούς στα συντρίμμια. Ο έμπειρος διασώστης της ΕΜΑΚ δεν άντεξε, η εικόνα του να «λυγίζει» μπροστά στην άμορφη μάζα του τρένου έγινε viral και υπήρξε μια από τις πιο δυνατές στιγμές των τελευταίων ημερών.
«Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτό που είδα και έζησα. Βρίσκομαι 23 χρόνια στην ΕΜΑΚ και μπορώ να σας πω ότι είναι από τις πιο σκληρές εικόνες που έχω δει στη ζωή μου. Ήμασταν θεατές μιας απερίγραπτης φρίκης», αναφέρει συγκλονισμένος στην LIFO και στον Ιωάννη Πανταζόπουλο.
«Η φωτογραφία τα λέει όλα. Εγώ είμαι μόνο μια εικόνα και τίποτα περισσότερο. Στα τόσα χρόνια που είμαι μέλος της 2ης ΕΜΑΚ έχουν δει τα μάτια μου ανατριχιαστικές εικόνες, διαμελισμένα σώματα και έχω ακούσει αμέτρητες φορές τις φωνές ανθρώπων που είναι θαμμένοι κάτω από χαλάσματα.
Όμως, όταν έφτασα στον τόπο της τραγωδίας μαζί με τον εκπαιδευμένο σκύλο-διασώστη μου, Έκτορα, αντίκρισα τρομακτικές εικόνες. Έπρεπε να αναζητήσουμε ανθρώπους κάτω από άμορφες μάζες σιδερικών, ενώ γνωρίζαμε ότι εξαιτίας της φωτιάς που είχε προηγηθεί είχαν αναπτυχθεί πρωτοφανείς θερμοκρασίες, άρα είχαμε συνειδητοποιήσει από την αρχή ότι το έργο μας θα αφορούσε μόνο νεκρούς.
Ως μέλη της ΕΜΑΚ, κάθε συμβάν για μας είναι ξεχωριστό, αλλά αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Προφανώς και είμαστε εξοικειωμένοι με σκληρές εικόνες, επιβάλλεται να παραμένουμε ψύχραιμοι και αφοσιωμένοι, αλλά στην περίπτωση αυτή ήταν δύσκολο να μη λυγίσεις», ανέφερε.
Και πρόσθεσε: «Θεωρήσαμε υπέρτατη υποχρέωση να κάνουμε τα πάντα ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στους συγγενείς τη δυνατότητα να αποχαιρετήσουν τα παιδιά, τους συγγενείς τους. Να μπορέσουν να κάνουν μια κηδεία με ό,τι απέμεινε απ’ αυτά που εμείς θα ανακαλύπταμε. Για όλους μας ήταν αδιαπραγμάτευτο το ότι έπρεπε να βρούμε έστω κάποιο ίχνος για να γίνει η ταυτοποίηση DNA. Δεν ήταν μόνο σημαντικό, ήταν και ιερό καθήκον».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης αναφέρει: «Στην περίπτωση των Τεμπών, όμως, αυτό που μας σόκαρε όλους είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που απανθρακώθηκαν και δεν θα βρεθούν, ενώ κάποιοι συγγενείς περιμένουν τη διαδικασία της ταυτοποίησης του DNA.
Είμαστε όλοι συντετριμμένοι. Εμένα απλώς έτυχε να με απαθανατίσει ο φωτογραφικός φακός, αλλά πίσω μου υπάρχει ολόκληρη η υπεράνθρωπη προσπάθεια της ομάδας μου και των συναδέλφων μου», επισημαίνει.
Όταν τον ρωτούν αν θεωρεί τον εαυτό του ήρωα εκείνος απαντά: «Σε καμία των περιπτώσεων δεν θεωρώ τον εαυτό μου ήρωα. Δεν θέλω καν να το ακούω. Πιστεύω ότι απλώς κάνω τη δουλειά μου, όσο καλύτερα μπορώ».
