«Ήταν πολύ περίεργη βραδιά, νομίζω για όλους» λέει στο okmag.gr η Κατερίνα Βρανά για την περασμένη Τρίτη 3 Αυγούστου που ξέσπασε η φωτιά στη Βαρυμπόμπη. Η γνωστή κωμικός έζησε την αγωνία για έναν δικό της άνθρωπο, τη Φωτεινή. Πρόκειται για τη νοσοκόμα της με την οποία μάλιστα έχει μοιραστεί πολλές φορές τη σκηνή και μένει στην περιοχή που τυλίχτηκε στις φλόγες.
Το σπίτι της σώθηκε από θαύμα, όπως μας λέει η Κατερίνα Βρανά, αλλά καταστράφηκαν τα πάντα γύρω του. Η ίδια, διατηρώντας το χαρακτηριστικό χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό της, μας περιγράφει πώς βίωσε όλες αυτές τις ώρες μέχρι να σιγουρευτεί ότι η Φωτεινή και ο σύζυγός της είναι πια ασφαλείς:
Τα παίξαμε. Το σπίτι της Φωτεινής ήταν στο κέντρο της περιοχής Αδάμες, κοντά στο πολεμικό αεροδρόμιο στο Τατόι. Εκεί έχει ένα μεγάλο πευκόδασος, πευκοκατάσταση, και η Φωτεινή μένει μέσα. Πολύ κοντά στο ρέμα της Χελιδονούς. Και ήταν ένας πανικός από το μεσημέρι.
Η Φωτεινή ήταν στο σπίτι της κι εγώ στο δικό μου, γιατί δουλεύει τη βραδινή βάρδια. Απόγευμα – βράδυ για να μπορεί να βγαίνει και στη σκηνή γιατί είναι ντίβα. Οπότε ήταν μεσημέρι και με το που βλέπουμε φωτιά στη Βαρυμπόμπη παίρνουμε τη Φωτεινή και μας λέει «Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε. Γίνεται χαμός». Είχε αρχίσει ήδη από το μεσημέρι ο καπνός, πριν φτάσει η φωτιά σε αυτούς και ο άντρας της έχει χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα οπότε, να το θέλω «κομψά» δεν τους πήγε πολύ καλά. Τους ενόχλησε πάρα πολύ πριν καν έρθουν οι φλόγες. Μετά ήρθε η εκκένωση, ξέρεις, υπήρχε μια υστερία, ένας πανικός. Γιατί ήταν αυτό το να «να κάτσουμε να προστατέψουμε το σπίτι κι αν φύγουμε, τι παίρνουμε».
Πολύ βάσανο να βλέπεις τα πράγματα για τα οποία έχεις δουλέψει μια ζωή. Γιατί είναι και μιας κάποιας ηλικίας η Φωτεινή, είναι κοντά στη σύνταξη. Ποτέ δεν θα μπορεί να συνταξιοδοτηθεί μέχρι να γίνω καλά, οπότε δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη. Είναι, λοιπόν, κοντά σε αυτή την ηλικία και έχουν το σπιτάκι τους κι εκεί που είναι έχουν κι ένα περιβόλι, ένα μποστάνι, δέντρα… Είναι η ζωή τους όλη. Σκυλιά, γατιά… Και ως δια μαγείας το σπίτι δεν κάηκε, κάηκαν τα πάντα γύρω του: το μποστάνι, τα δέντρα, η αυλή, μια εξωτερική αποθήκη. Το σπίτι είναι άθικτο από θαύμα. Βέβαια, δεν υπάρχει νερό, δεν υπάρχει ρεύμα. Μείναμε σε εμάς ένα βράδυ. Τώρα μάλλον (σ.σ. το βράδυ της Τετάρτης) θα πάνε σε ξενοδοχείο, δεν ξέρω, θα δουν. Είμαστε όλοι λίγο ταρακουνημένοι.
Είχαν ένα σκύλο και μια γάτα. Η γάτα πήγε και κρύφτηκε και δεν τη βρίσκανε πουθενά και το σκυλί δεν μπορούσαν να το μαζέψουν να το βάλουν στο αμάξι. Δεν ανέβαινε και το αφήσανε. Και γύρισε η Φωτεινή μέσα στα μεσάνυχτα, αφού είχε φύγει, να βρει το σκυλί της. Το οποίο το βρήκανε λίγο πιο κάτω, τα ξημερώματα, με ένα μικρό έγκαυμα.
Είχα την ψυχή στο στόμα. Κάποια στιγμή μας παίρνει η Φωτεινή και μας λέει «Οι φλόγες παντού, φεύγουμε τώρα γιατί θα εγκλωβιστούμε. Σε κλείνω, γεια». Τα’ παιξα γιατί το αφήσαν τελευταία στιγμή να φύγουν. Ήταν πολύ δραματικό. Και κάπου ένιωσα πάρα πολύ την αναπηρία μου γιατί δεν είναι ότι μπορώ να τρέξω να βοηθήσω. Μπορώ να ξαπλώσω να βοηθήσω αλλά, δεν νομίζω να την βοηθήσει. Ξέρεις τι εννοώ, φωτιά-σεισμός-πλημμύρα, είναι πολύ λίγα αυτά που μπορώ να κάνω. Μπορώ να κυλήσω δυναμικά προς τα έξω.
Έχω και δύο φίλες που μένουν στην Βαρυμπόμπη οι οποίες ήταν και οι δύο διακοπές. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να βλέπουν ειδήσεις να δουν αν θα δείξουν την περιοχή τους. Οι γείτονες όλοι είχαν φύγει. Οπότε ήταν αυτό «Κάηκε, δεν κάηκε», «ήρθε, μας προσπέρασε;» Γιατί έκανε και μια βόλτα η άτιμη η φωτιά.
