Τα πάντα είναι ενέργεια! Το σώμα μας είναι ενέργεια, το μυαλό μας είναι ενέργεια, η ψυχή μας είναι ενέργεια. Η ενέργειά μας, μπορεί τόσο να μας απογειώσει όσο και να μας καταστρέψει. Σας καλωσορίζω λοιπόν σε μια νέα ενότητα αυτοπραγμάτωσης, ως energy coach. Θα βλέπουμε διάφορα θέματα που απασχολούν από πολλές οπτικές.
Όπως λέει και ο Σωκράτης, (σωκρατική διαλεκτική μέθοδος) παραθέτουμε στο τραπέζι γνώμες, αντικρούουμε τις γνώμες μας με συζήτηση και μέσω διαλόγου δημιουργούμε νέα πορίσματα.
Πρώτο άρθρο, σκέφτηκα να ξεκινήσω με την κριτική και την τάση εκδίκησης που επικρατεί. Τι παρατηρώ.. Τη δύναμη να αλλάζει χέρια, αλλά ο χειρισμός της να είναι ίδιος. Απειλητικός, εκδικητικός. Πώς θα προκαλέσουμε πόνο σκεφτόμαστε και όχι πώς θα απαλύνουμε τον πόνο. Όσο τρέφεται ωστόσο ο πόνος τόσο δημιουργείται ένα ολικό πονόσωμα σε ολόκληρο το σύμπαν και δημιουργούνται όλο και περισσότερα δράματα. Όταν τρέφουμε πόνο γεννιέται πόνος, πρωτίστως μέσα μας. Και αφού γεννιέται μέσα μας, εκπέμπεται και έξω από εμάς, στο σύνολο. Σε αντίθεση, όταν σπέρνουμε σπόρους αγάπης, ανθίζει η αγάπη. Η αγάπη αντί να είναι η αιτία όμορφων δημιουργιών, έχει γίνει η αφορμή δυσάρεστων εξελίξεων.
Η κριτική έχει γίνει δεύτερη φύση των ανθρώπων. Δύσκολα μπορείς να εκφραστείς χωρίς να έχεις να αντιμετωπίσεις πόλεμο. Συσσωρευμένος θυμός, χρόνιος θυμός που τώρα έχει βρει χώρο να αναπτυχθεί. Δεν επικρατεί πραότητα, επικρατεί χάος. Στην ουσία βρισκόμαστε σε ένα σημείο που ότι και να πεις αμφισβητείται. Καλώς από τη μια, καθώς όλα θα έπρεπε να είναι υπό αμφισβήτηση, καθώς πολλές αλήθειες είναι απλά ψευδαισθήσεις του νου, δομημένες τόσο ιδανικά που φαντάζουν αλήθειες! Είναι όμως; Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Αν ρωτήσετε ένα ζευγάρι που χωρίζει να σας πει τον λόγο χωρισμού τους, θα σας πούνε εκ διαμέτρου αντίθετες ιστορίες παρά το γεγονός ότι μιλάνε για μια κοινή ιστορία. Γιατί; Γιατί ο νους δημιουργεί την ιστορία που αντέχει ο καθένας, για να αντέξει τον εαυτό του και όχι την αντικειμενική εικόνα.
Να κρίνουμε πράξεις λοιπόν ναι, να κρίνουμε ανθρώπους με τόση ευκολία θα έπρεπε να είναι απαγορευτικό. Ενδέχεται να οδηγήσουμε έναν αθώο άνθρωπο σε καταδίκη, μέχρι και σε αυτοκτονία. Έχει συμβεί άλλωστε. Τι μας κάνει αυτό εμάς; Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους; Η κρίση μας, δείχνει κάτι για εμάς, για τη δική μας αντίληψη και αρκετές φορές τίποτα για το άτομο που κρίναμε επειδή η ιστορία του άλλου ατόμου παραμένει μη διαθέσιμη για εμάς. Δεν γνωρίζουμε όλη την αλήθεια, αλλά κόβουμε κομμάτια από την ιστορία και μεγεθύνουμε το στοιχείο που δεν μας άρεσε στο άτομο.
Τι αποτέλεσμα φέρει αυτή η συμπεριφορά μας; Να αποδυναμώνουμε τη σχέση μας με το άτομο ή να απορρίπτουμε κάποιον χωρίς να του έχουμε δώσει μια ευκαιρία να υπάρχει. Αν επιτρέψουμε την ύπαρξη του ανθρώπου θα διερευνήσουμε την αλήθεια του, ποιες είναι οι δυνατότητες του και τι κάνει κατά συρροή. Είμαστε κατά ένα μεγάλο ποσοστό αυτό που κάνουμε κατά συρροή. Λάθη κάνουμε όλοι. Τελειότητα δεν υπάρχει. Θα ήταν και βαρετή θεωρώ. Τα λάθη είναι σημάδι ότι ζούμε. Αν κάνουμε ωστόσο τα ίδια λάθη επαναλαμβανόμενα τότε τα έχουμε επιλέξει και το «λάθος» έχει γίνει η καθημερινότητα μας, χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Αυτό δείχνει έναν χαρακτήρα που δεν επιθυμεί ούτε να βελτιωθεί, ούτε να αλλάξει. Ωστόσο, και αυτό ακόμα, το να μην θέλουμε να αλλάξουμε, επιλογή μας είναι και έχουμε το κάθε δικαίωμα αυτής της απόφασης, αρκεί να μην πληγώνουμε άλλους.
Προτείνω μια διαλογιστική άσκηση. Παρατηρήστε σε ένα τραπέζι που θα πάτε, μια συνομιλία. Παρατηρήστε αν οι συνομιλητές ακούνε ο ένας τον άλλον ή απλά λένε ο καθένας τα δικά του. Παρατηρήστε αν ενδιαφέρεται ο ένας για αυτά που λέει ο άλλος. Δείτε αν ρωτάει ο ένας τον άλλον κάτι περισσότερο, πιο βαθύ δείχνοντας ενδιαφέρον ή απλά περιμένει να τελειώσετε για να σας πει:. «α! κι εγώ έχω ζήσει κάτι παρόμοιο κάτσε να σου πω.» Δείτε το μόνοι σας. Παρατηρήστε τη μη επικοινωνία. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν τα βρίσκουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας, οι χώρες μεταξύ τους. Κανείς δεν ακούει κανέναν. Θέλουμε ειρήνη; Οφείλουμε να βρούμε την ειρήνη με τον εαυτό μας. Αν όλοι μας μεμονωμένα γίνουμε άνθρωποι επικοινωνίας κι αγάπης και πάψουμε να βλέπουμε τα πάντα συναλλαγή και συμφέροντα, τότε θα έχουμε συμβάλλει ο καθένας με τον τρόπο του στην συνολική ειρήνη. Το σύμπαν αντιδρά στην τόση εκδίκηση, κακία, πόνο. Αν καθίσετε και παρατηρήσετε απ’ έξω σιωπηλά, θα δείτε απλά ένα μένος με αθώα θύματα που τα παίρνει η ροή μιας εκδίκησης.
Αν υπάρχει έντονη και περισσότερη διαταραχή στους ανθρώπους στις μέρες μας είναι γιατί οι άνθρωποι νιώθουν μόνοι. Μοναξιά σημαίνει να νιώθεις μόνος, όταν είσαι με άλλον, πόσο μάλλον με τον άνθρωπο σου. Μοναχικότητα σημαίνει επιλέγω στιγμές για εμένα. Κι όπως λέω πάντα: σχέση δεν σημαίνει ευτυχία και μόνος δεν σημαίνει μοναξιά. Το να νιώθετε μόνοι μέσα σε σχέση είναι ότι πιο ανθυγιεινό μπορείτε να κάνετε για τον εαυτό σας. Μην το συντηρείτε. Και το μυστικό της ευτυχίας… Μάθετε να κλείνετε πόρτες. Τότε θα γεννηθεί ο χώρος να ανοίξουν οι σωστές. Όταν νιώθετε κενό να το χαρείτε! Μην το απορρίπτετε γεμίζοντας το κενό σας με «σαβούρες». Αφήστε το κενό να υπάρχει για να το γεμίσετε με την επιλογή σας.
