Ένας είναι ο τρόπος να αλλάξεις κάτι. Το αποφασίζεις. Πρώτα αποφασίζεις, μετά αντιμετωπίζεις τις όποιες συνέπειες. Αν περιμένεις τις κατάλληλες συνθήκες, αν περιμένεις να φτιάξεις όλα τα πλάνα σου όπως τα φαντάζεσαι ιδανικά, αυτό που θα καταφέρεις είναι απλά να περιμένεις. Άσε που θα φτάσεις και σε ένα σημείο που θα αναρωτιέσαι τι περιμένεις.
Ποτέ δεν θα είναι η τέλεια στιγμή. Και θα σου πω κάτι για να χαλαρώσεις. Αυτό κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα. Αν ήταν όλα βολικά, δεν θα είχες κίνητρα να εξελιχθείς. Εσύ χρειάζεται απλά να σε αναγεννήσεις. Αν συνηθίσεις στη μία ζωή, δεν θα δεις τι έχει απέναντι. Δε βαρέθηκες τα ίδια; Δε βαρέθηκες τον εαυτό σου να κάνει τα ίδια; Δε βαρέθηκες την αναβολή; Τι σε διεγείρει τόσο σε αυτόν τον τρόπο ζωής; Δεν αλλάζει τίποτα δια μαγείας. Κι αλλάζουν όλα αν βρεις τη δύναμη.
Πριν από κάποια χρόνια, όταν ετοιμαζόμουν να πάω Survivor, με ρώτησε ένας φίλος γιατί θέλω να πάω. Δεν το έχεις ανάγκη μου είχε πει. Μην πας. Του είχα απαντήσει, θυμάμαι: Θα συναντηθώ με τη δύναμη. Ούτε και ήξερα ακριβώς τι εννοούσα τότε. Σου λέω με εγγύτητα σήμερα ότι αυτό που εννοούσα ήταν ότι θα συναντηθώ όπως και συναντήθηκα με μια ανώτερη δύναμη. Αυτή έψαχνα, αυτή βρήκα. Με δυο λόγια, βρίσκουμε όλοι μας αυτό που ψάχνουμε. Αρκεί να ξέρουμε τι ψάχνουμε.
Δεν θα ξέρεις να κατανοήσεις τις απαντήσεις που σου δίνει η ζωή, αν πρώτα δεν έχεις θέσει τις κατάλληλες και σωστές για εσένα ερωτήσεις. Και θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι κρατάς στο χέρι σου ένα ποτήρι. Σε σπρώχνουν και πέφτει πάνω σου το περιεχόμενο του ποτηριού. Αυτό που θα πέσει πάνω σου είναι ότι έχει μέσα το ποτήρι, σωστά; Καφές, τσάι, αλκοόλ, ό,τι εμπεριέχει. Ακριβώς έτσι συμβαίνει και με το μέσα μας. Όπως έχει το μυαλό μας κρατήσει την κάθε εμπειρία, όπως έχεις βιώσει το καθετί στη ζωή σου θα σε βλάπτεις ή θα σε ευχαριστείς στο κάθε παρόν σου. Θα δίνεις στον εαυτό σου και στους άλλους τα αποτελέσματα αυτών των βιωμάτων. Δίνεις ότι έχεις να δώσεις άλλωστε. Αν είσαι θυμωμένος, θα προσφέρεις τον θυμό σου. Αν είσαι απογοητευμένος, θα προσφέρεις την απογοήτευση. Αν είσαι χαρούμενος, θα προσφέρεις τη χαρά σου. Αν όλοι μας μπορούσαμε αυτό το τόσο απλό να το κατανοούσαμε θα άλλαζε όλος ο πλανήτης. Αντ’ αυτού ο ένας ρίχνει την ευθύνη στον άλλον. Και σχεδόν κανείς δεν αναλαμβάνει τη δική του.
Σου προτείνω μια άσκηση να συστηθείς με τον εαυτό σου. Πριν πράξεις όπως συνηθίζεις σε κάποιον, πριν μιλήσεις όπως συνηθίζεις σε κάποιον, αναρωτήσου αν θα σου άρεσε να στο έκαναν ή αντίστοιχα να σου μιλούσαν με τον ίδιο τρόπο. Με αυτή την άσκηση ξυπνάς την ενσυναίσθηση. Φεύγω από τον εγωκεντρισμό και ενδιαφέρομαι και για τους άλλους. Κάτι όπως τα σεμινάρια των «αξίζω», αν τα έχεις ακουστά. Αξίζω, αξίζω, φωνάζουν όλοι κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα μετά να διαλύουν τις σχέσεις τους! Γιατί συμβαίνει αυτό; Κατ’ αρχάς να σου πω ότι συμφωνώ με το αξίζω. Χρειαζόμαστε όλοι μας να επενδύουμε στην αξία μας και να την κάνουμε εμφανή, αλλά χρειάζεται επίσης να θυμόμαστε ότι όσο αξίζουμε εμείς άλλο τόσο αξίζουν και οι άλλοι. Έχω δει ανθρώπους να έχουν αντιληφθεί ότι επειδή εκείνοι διαπίστωσαν ότι αξίζουν οι άλλοι οφείλουν να τους υπηρετούν. Δε φταίνε τα σεμινάρια σαφώς. Καλή πρόθεση έχουν. Έχουν την επικινδυνότητα όμως της αντιληπτικής ικανότητας.
Ένας εγωκεντρικός θα ερμηνεύσει το μήνυμα που έχει θετική ερμηνεία αρνητικά, εγωικά. Καλό είναι λοιπόν να με μάθω να μπαίνω στη θέση του άλλου. Τις προάλλες είπα σε μια πελάτισσα μου, όταν μου έλεγε μια ιστορία που επενδύει κάποιος κατ’ επανάληψη στη δική της θυματοποίηση. Φόρα ένα κράνος. Κι όταν αυτός ο κάποιος επιχειρεί να σε μειώσει, να σπάει το χέρι του στο κράνος κι όχι εσύ το κεφάλι σου. Θεωρητικά μιλώντας. Φτιάξε τρικ. Βοηθάνε! «Φόρα» το καθετί που φαντάζεσαι όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσεις ανθρώπους τοξικούς. Έτσι βλέποντας τους, θα θυμάσαι τον ρόλο που χρειάζεται να υποδυθείς. Να θυμάσαι! Όλα ξεκινούν με μια απόφαση!
Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα blog της Σόφης Πασχάλη στο okmag
