Πολλά τα γυμναστήρια σώματος, λιγοστά τα γυμναστήρια ψυχής. Με χαρά σήμερα σας παρουσιάζω εκγύμναση ψυχής! Αφύπνιση θα έλεγα μιας κοιμισμένης δυναμικής. Τι αφυπνίζεται; Η αλήθεια.
Τι σημαίνει αλήθεια; Πώς την καταλαβαίνεις; Δεν λανθάνει της προσοχής μας! Ποια είναι αυτή η τεχνική λοιπόν; Η συστημική θεραπεία- αναπαράσταση! Τι είναι συστημική θεραπεία; Το σύνολο στοιχείων που βρίσκονται σε αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση.
Τι είναι σύστημα; Μπορεί να είναι η οικογένεια, οι εργαζόμενοι σε μια δουλειά, ένα ζευγάρι, οι μαθητές στο σχολείο. Η αλληλεπίδραση σημαίνει ότι η αλλαγή σε κάποιο σημείο του συστήματος επιφέρει αλλαγή σε όλο το σύστημα. Η Σ.Α δεν αναζητά το γιατί συμπεριφέρεται κάποιος όπως συμπεριφέρεται, αλλά το πώς, τη διαδικασία και τί συνέπειες έχει η συμπεριφορά του στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους.
Ο θεραπευτής δεν είναι απλά ένας αντικειμενικός παρατηρητής, αλλά μέλος του θεραπευτικού συστήματος. Εστιάζει στις πεποιθήσεις, στις αφηγήσεις και στα νοήματα των συμπεριφορών, παρά στις ίδιες τις συμπεριφορές. Νέες εξιστορήσεις, αφηγήσεις αναδύονται, παλιές αποδομούνται και στη συνέχεια αναδομούνται μέχρι ο θεραπευόμενος να αποκτήσει αίσθηση νοήματος στη ζωή του. Η κίνηση της ψυχής όπως την ονομάζει ο Bert Hellinger (εμπνευστής και δημιουργός της Σ.Α.) είναι η πληροφορία που κρύβεται μέσα στο σύστημα.
Η αγάπη είναι η δύναμη του κόσμου και είναι αυτή η δύναμη που μας κάνει να νιώθουμε ότι ανήκουμε κάπου. Ωστόσο ενδέχεται σε οικογενειακά συστήματα που δεν υπάρχει ισορροπία το παιδί να αναλάβει την ευθύνη (ασυνείδητα) να αναπληρώσει κάποιον ρόλο ενός ατόμου για να αποκαταστήσει μια αδικία με αποτέλεσμα να αναπτύσσει βίαιες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Η ανισορροπία σε ένα σύστημα δημιουργεί μια αγάπη που αρρωσταίνει.
Η συνειδητή αγάπη από την άλλη είναι η αγάπη της ώριμης συνειδητοποιημένης ψυχής που στοχεύει στη λύση. Η συστημική αναπαράσταση είναι η βιωματική μέθοδος, ένα βιωματικό εργαλείο που μας επιτρέπει να δούμε σε βάθος τη ρίζα ενός προβλήματος και να απελευθερωθούμε από καταστάσεις που μας βαραίνουν στο σήμερα μας. Ξαναφέρνοντας στο φως το παρελθόν με έναν τρόπο που προωθεί μια κατάλληλη λύση βοηθάμε να λειτουργήσει η αγάπη όπως λέει ο ίδιος.
Πόσες φορές έχεις πει, εδώ σημάνει κίνδυνος καλύτερα να φύγω πρώτος. Χτυπάει προειδοποίηση η σκέψη. Εδώ θα ξαναπεράσω τα ίδια. Ε, λοιπόν, δεν χρειάζεται να το ξαναπείς. Δεν θα ξανά περάσεις τα ίδια. Το πώς θα το δεις παρακάτω. Η διαυγής εικόνα ενός προβλήματος εμπεριέχει και τη λύση. Ένας συγκεκριμένος τρόπος σκέψης και παγιωμένες συνήθειες αποτελούν μέρος ενός προβλήματος που δεν θα οδηγήσουν σε λύση του παρελθόντος και αυτό το ξέρεις ήδη. Θα σου δώσω λοιπόν κάποια παράδειγματα όσον αφορά τις συστημικές αναπαραστάσεις να πάρεις μια μικρή ιδέα.
Η παθολογική ζήλεια. Ανεξήγητη θα έλεγες. Ο ζηλότυπος σύντροφος ανακρίνει με επίμονες ερωτήσεις τον άλλον με αποτέλεσμα το άλλο άτομο να κουμπώνεται. Αυτή η συμπεριφορά γεννάει ακόμα μεγαλύτερη καχυποψία στον πρώτο και έτσι η κυκλική συμπεριφορά δυσλειτουργίας έχει ξεκινήσει. Μα δεν δίνω κανένα δικαίωμα, αναρωτιέται. Γιατί έχει την ανάγκη ο σύντροφος μου να με περιορίζει τόσο και να ζηλεύει χωρίς λόγο; Υπάρχει λόγος.
Αν αυτόν τον άνθρωπο τον εγκατέλειψαν και έχει στην ενθύμηση του την προδοσία, ασυνείδητα τρέφει τον φόβο του προς μια επόμενη εγκατάλειψη. Άρα χωρίς να το θέλει δρα με τρόπο να μην χάσει αυτόν τον άνθρωπο που έχει στο τώρα του. Φυσικά χωρίς να το καταλαβαίνει οδηγεί τον εαυτό του με μαθηματική ακρίβεια στο να τον χάσει.
Αν πάλι μια βαθιά σχέση τελείωσε με συναισθήματα ενοχής ή πόνου που δεν συζητήθηκαν, δηλαδή, τελείωσε άκομψα, ή με θυμό αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι επόμενες σχέσεις να είναι βασισμένες στην ενοχή στον πόνο ή στον θυμό. Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζονται και να τιμούνται τόσο οι σχέσεις, όσο και οι χωρισμοί. Πολλοί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση και επιλέγουν την σιωπή.
Αυτή η επιλογή φέρει τεράστια οδύνη στη ψυχή του ανθρώπου και το τίμημα είναι πολύ βαρύ για να το επιλέξεις. Δεν θα μπορέσει το άτομο να υποστηρίξει με καθαρότητα καμία νέα αρχή, καθώς δεν θα μπορεί να υπάρχει επι της ουσίας νέα αρχή, θα υπάρχει η συνέχεια μιας ίδιας επαναλαμβανόμενης κατάστασης που απλά θα αλλάζει ο πρωταγωνιστής.
Ένα άλλο παράδειγμα. Μια έκτρωση. Θα μπορούσες να πεις αν ήταν επιλογή ότι δεν συντρέχει κάτι αρνητικό. Αν δεν έχει γίνει όμως η αποδοχή της, φέρει τεράστια σημασία στη ζωή αυτής της γυναίκας, ενδεχομένως κ του άντρα. Ενδέχεται να είναι η αιτία της μη αποδοχής του εαυτού τους και αυτός ο πόνος να είναι ο λόγος μιας διαφορετικής πορείας ασυνείδητα, από αυτό που πραγματικά θα ήθελαν.
Όλα παίζουν τον ρόλο τους κ όλα συνδέονται. Μια ιστορία με μια γυναίκα που είχε κάνει έκτρωση είναι η παρακάτω. Έμεινε έγκυος η γυναίκα σε μια περίοδο που με τον σύντροφο δεν μπορούσαν να κρατήσουν αυτό το παιδί. Αποφάσισαν από κοινού την έκτρωση, αλλά δεν το συζήτησαν περαιτέρω. Μετά από ένα χρονικό διάστημα η γυναίκα παρουσίασε μια ψυχοσωματική ασθένεια.
Λίγο αργότερα έμεινε και πάλι έγκυος στο πρώτο τους παιδί το οποίο αυτό γεννήθηκε κανονικά. Με τα χρόνια ενώ ζούσαν μαζί όλη η οικογένεια, το ζευγάρι είχε αρχίσει να απομακρύνεται χωρίς κάποια συγκεκριμένη αιτία. Έτσι λοιπόν αποφάσισε εκείνη να πάει σε θεραπεία και βρέθηκε σε συστημική αναπαράσταση. Το αίτημα της ήταν η απομάκρυνση και η σιωπή του συντρόφου της.
Στην αναπαράσταση λοιπόν βγήκε ότι αιτία της σιωπής του ήταν η τότε έκτρωση που ούτε της είχε περάσει από το μυαλό και η ψυχοσωματική ασθένεια της, ήταν επιλογή της για να τιμωρήσει τον εαυτό της. Όταν τελείωσε, της ζήτησε η θεραπεύτρια να συζητήσει αυτό το θέμα μαζί του. Γυρνώντας σπίτι με την αναφορά και μόνο εκείνος έβαλε τα κλάματα και της έλεγε πόσο υπεύθυνος ένιωθε όλα αυτά τα χρόνια για αυτή τους την πράξη και πόσο ένοχος ένιωθε.
Μετά από αυτή τη συζήτηση η σχέση τους άλλαξε και η υγεία της είχε καλυτέρευση. Άλλο παράδειγμα. Αν μια αδικία που συνέβη σε μια σχέση παραμείνει άλυτη η δυναμική αυτή περνάει στην επόμενη σχέση, ακόμα κ σε επόμενη γενιά. Αυτή η δυναμική δικαίωσης κάποιες φορές περνάει σε αθώα πρόσωπα.
Ένας άντρας πχ με εξωσυζυγικές σχέσεις για πολλά χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα αφού η γυναίκα δεχόταν αυτή τη συμπεριφορά, η κόρη να ανταποδώσει τον πόνο όχι στον πατέρα καθώς τον αγαπά, αλλά στον δικό της άντρα και έτσι μετατοπίζει τα αντίποινα δικαιώνοντας τη μητέρα. Όλα αυτά δεν γίνονται σε συνειδητό επίπεδο. Οι συστημικές αναπαραστάσεις γίνονται είτε με ομάδες που τα μέλη της εκπροσωπούν τον πελάτη που βάζει το αίτημα ως φυσικές παρουσίες, είτε ατομικά με την παρουσία φιγούρων ή σχεδίων και φυσικά με τη βοήθεια του συντονιστή.
Ούτως ή άλλως η δυναμική της ψυχής του θεραπευόμενου δεν ανοίγει από τους εκπροσώπους, αλλά από την απόφαση του ίδιου του ατόμου να ανοίξει τη δική του. Τόσο λοιπόν στην ομαδική όσο και στην ατομική αναπαράσταση νιώθεις τη δύναμη που αναδύεται όταν φέρει στο φως κάτι σημαντικό. Αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι ότι θα δεις την αλήθεια σου!
Για να μπορέσει να αναπτυχθεί η συναισθηματική αγάπη μεταξύ δυο συντρόφων χρειάζεται αναγνώριση των όποιων θεμάτων και επικοινωνία. Η αμοιβαία ανταλλαγή αγάπης και σεβασμού είναι αυτή που θεραπεύει. Είναι η αγάπη που ελευθερώνει!
