Πόσο σημαντικό να κάνεις διακοπή από την καθημερινότητα για να κάνεις διακοπές! Άλλωστε το λέει η ίδια η λέξη διακοπές-διακοπή. Για μένα ένα ταξίδι το χρόνο διαφορετικής κουλτούρας είναι επιθυμία μου για το παρακάτω μου. Λόγω covid και της όλης κατάστασης είχα φυσικά να ταξιδέψω εκτός Ελλάδος δυο χρόνια, αλλά δεν ήταν και στο χέρι μου. Κάποιες φορές ο εξωτερικός παράγοντας, μας προσπερνά. Ωστόσο, το να ζεις, για μένα σημαίνει να αποθηκεύει το μυαλό καινούργιες εικόνες, καινούργιες εμπειρίες, διδάγματα. Να μπορεί ο εγκέφαλος να μείνει ενεργός. Να είναι αφυπνισμένος.
Όπως ξέρετε και εσείς οι νευρώνες αρχίζουν να γερνούν στην ηλικία των 22-25 χρόνων που σημαίνει ότι χρειάζεται από εμάς τη βοήθεια μας για να μη ζούμε ως νέοι-γέροι και να καταλήξουμε με παγιωμένες απόψεις, τύπου: εγώ έτσι είμαι. Εσύ είσαι ό,τι θελήσεις να γίνεις. Απλά θέλει συνεχή κόπο το αποτέλεσμα. Στο χέρι μας είναι το πώς επιθυμούμε να ζούμε. Πόσο επιθυμούμε να μας δικαιολογούμε ή πόσο προχωράμε με σκοπό. Θέλει θάρρος και πολλή επιμονή να βρίσκεις τη δύναμη να ξεκινάς από την αρχή, όσο μεγαλώνεις. Πολύ πιο εύκολη είναι η βολή και μαζί της η χειρότερη καταδίκη.
Όσον αφορά στο προσωπικό μας και στο κοινωνικό μας κομμάτι οφείλουμε να προσθέτουμε το όνειρο και την πραγματοποίηση, την επιθυμία και τον σχεδιασμό, τη δράση. Αρχίζω εκ νέου δεν σημαίνει κάνω πάλι τα ίδια. Σημαίνει κρατάω από την προηγούμενη διαδρομή μου τη γνώση που απέκτησα από τα λάθη, για να μην κάνω τα ίδια και ανακαλύπτω νέα λάθη που κρύβονται στη νέα διαδρομή. Άλλωστε, δεν γίνεται να τα αποφύγουμε. Ωστόσο, η επιστροφή στον τόπο του «εγκλήματος», στην καρδιά, και σε όποιο άλυτο μας θέμα, είναι η λύση στο τώρα μας.
Ακούω συχνά ότι ο έρωτας θέλει γερό στομάχι, είναι διαταραχή, είναι για όσους αντέχουν. Προσωπικά διαφωνώ, ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη μας. Χωρίς αυτόν δεν προχωράμε. Αν έχεις την αγάπη του έρωτα με το μέρος σου, μπορείς να πετάξεις σε όλους τους τομείς της ζωής. Ο άνθρωπος αλλάζει και όταν αλλάζει, αλλάζει ο τρόπος που βλέπει τους άλλους. Αν νιώθουμε ότι έχουμε αλλάξει, σημαίνει ότι έχουμε αποκτήσει την ικανότητα να βλέπουμε αλλιώς και τότε είμαστε και έτοιμοι να κάνουμε το επόμενο βήμα. Μέσα στην αγάπη, αλλιώς.
Κάθε μου ταξίδι είναι μια νέα ανακάλυψη για μένα. Είναι δώρο προς τον εσωτερικό μου εαυτό. Τώρα που σου γράφω βρίσκομαι στην Αίγυπτο πάνω στο ποταμόπλοιο και διασχίζω τον Νείλο. Έχει 38 βαθμούς, βρίσκομαι στο deck, ζεσταίνομαι μεν, αλλά βλέποντας γύρω μου το τοπίο προτιμώ να ρουφήξω όσες περισσότερες εικόνες μπορώ, παρά να κατέβω στο δωμάτιο που έχει δροσιά. Υπέροχο ταξίδι γεμίζει γαλήνη την ψυχή μου. Ξεκίνησα από το Ασουάν. Κάναμε κάποιες στάσεις ενδιάμεσα και καταλήξαμε στο μαγικό Λούξορ, που τελειώνει και η διαδρομή με το ποταμόπλοιο. Θα συνεχίσουμε οδικώς προς Χουργκάντα και για το τέλος αφήσαμε το Κάιρο, αλλά δεν έχουμε πάει ακόμα για να έχω να σου πω άποψη.
Περπάτησα στην έρημο. Επισκέφτηκα υπέροχους ναούς. Φαγητά πικάντικα. Ζέστη… πολλή. Τα απολαμβάνω όλα. Ακόμα και τη διαφορετικότητα. Τι είμαστε άλλωστε οι άνθρωποι; Μια τράπεζα χρόνου. Αν δεν χρησιμοποιήσουμε τις καταθέσεις της ημέρας εποικοδομητικά, οι χαμένοι είμαστε εμείς. Αν δεν χτίσουμε πρώτα εσωτερική περιουσία, η όποια εξωτερική δεν θα έχει ούτε νόημα και ουσία, ούτε και διάρκεια τις περισσότερες φορές. Πρόσεξε τη λέξη το λέει μόνη της: περι- ΟΥΣΙΑ. Έχω διαβάσει κάπου: ζητάω το σημερινό ψωμί, όχι το χθεσινό που μπορεί να είναι μπαγιάτικο, όχι το αυριανό που δεν έχει ψηθεί ακόμα. Το σημερινό. Με δυο λόγια, μην καταναλώνεις άπειρη ενέργεια στο τι έκανες ή στο τι θα κάνεις, αλλά στο τι κάνεις. Είναι δική μας ευθύνη να επενδύουμε κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου μας για να καταφέρουμε το καλύτερο για εμάς και για εκείνους που αγαπάμε. Τι νιώθω κάθε φορά που ταξιδεύω; Την αγάπη και που θέλω να την επενδύσω στο σήμερα μου ακόμα περισσότερο. Όλα καταλήγουν σε εκείνη. Στην Αγάπη. Η πορεία μας, άλλωστε, έχει αξία μόνο όταν μας εξισώνει προς τα πάνω.
Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα blog της Σόφης Πασχάλη στο okmag.
