Σήμερα σκέφτηκα να μιλήσω για την τοξική θετικότητα. Το πιο πιθανό να αναρωτιέσαι σε αυτό το σημείο: «Μα τι μας λες τώρα, ένα ολόκληρο σύστημα αποφθεγμάτων παρουσιάζουν να τα βλέπεις θετικά, να είσαι θετικός, να νιώθεις θετικά!». Αρχικά να πω ότι συμφωνώ, απλά για να λειτουργήσει αυτή η προσέγγιση χρειάζεται να εχει γίνει νοοτροπία και όχι άλλη μια πίεση, γιατί αν κάτι δεν είναι εδραιωμένο μέσα μας, στην προσπάθεια μας να αποφύγουμε ένα συναίσθημα, μανιωδώς προχωράμε προς αυτό.
Σου έχει τύχει ποτέ να νιώθεις λύπη, να θες να μιλήσεις με έναν δικό σου άνθρωπο και εκείνος να σου απαντά: «Εσύ μπορείς! Εσύ πάντα τα καταφέρνεις! Όλα για καλό! Θα δεις όλα θα πάνε καλά! Είσαι δυνατός. Αύριο είναι μια άλλη μέρα. Θα προσπαθήσεις ξανά, μην κλαις, χαμογέλασε, έχεις τόσα να είσαι ευγνώμων.» Κ αφού τα ακούς όλα αυτά να νιώθεις ακόμα πιο μόνος και απλά να θες να κλειστείς στον εαυτό σου; Μήπως θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, να ακούσουμε τον άλλον; Να τον ρωτήσουμε μήπως θέλει να του πάμε κάτι. Να τον κρατήσουμε αγκαλιά. Μήπως να του κάνουμε απλά παρέα ακούγοντάς τον χωρίς να του δώσουμε τις πιο χρυσές μας συμβουλές; Μήπως να τον κάνουμε να νιώσει ότι απλά είμαστε εκεί για εκείνον.
Γιατί λοιπόν η υπερβολική θετικότητα μπορεί να εξελιχθεί αναποτελεσματική; Γιατί πρόκειται για Ένα ακόμα Πρέπει! Πρέπει να δείχνω και να είμαι θετικός ακόμα και όταν πονάω! Πρέπει να προτείνω θετικές σκέψεις.
Η πιέση του να δείχνεις μονίμως ευτυχισμένος δεν είναι λύση. Όσα ωραία λόγια και να σου λέει κάποιος δεν είναι πάντα βοηθητικά. Αντιθέτως μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις ακύρωση των συναισθημάτων σου, να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, με αποτέλεσμα να νιώσεις ακόμα πιο χαμένος. Σε καμία περίπτωση δεν υπερασπίζομαι την αρνητικό τη τα. Όμως το να εξελίξουμε τη δεξιότητα να μπορούμε να εκφράζουμε τη γνώμη μας, τα συναισθήματα μας, όποια και αν είναι αυτά με επιτυχία, είναι αυτό που θα μας επιφέρει υγεία. Και αφού θα το έχουμε κάνει για εμάς προς εμας, θα είμαστε και πιο χρήσιμοι στους άλλους όσον αφορα την κατανόηση μας. Η σχέση με τον Εαυτό μας θα γίνει πιο εύκολη και άρα και οι σχέσεις μας με τους άλλους. Το χαμόγελο από μόνο του δεν είναι ίαση. Η θετική σκέψη απο μόνη της είναι ακόμα μια προσπάθεια στρατηγικής του νου.
«Ξέχασα!», «Προχώρησα!». Τα ακούω πολύ συχνά στις συνεδρίες! «Επρεπε!», «Έπρεπε να γινω σκληρός για να αντέξω, έπρεπε να ξεχάσω γιατί δεν γινόταν αλλιώς, έπρεπε να αλλάξω για να μην αισθάνομαι και να μην πληγώνομαι!».
Όλα αυτά, μια φυλακή! Από τι; Από την αλήθεια, απο την ουσία. Απο την ίδια μας την ευτυχία! Τι προτείνω; Αν επιθυμεις να παρατηρήσεις μέσα σου να δεις τι πραγματικά νιώθεις. Σκέψου με την καρδιά, νιώσε με τον νου. Σε δεύτερο χρόνο να πλησιάσεις τον ορισμό της ευημερίας. Πόσο ευτυχισμένος είσαι; Η ευημερία είναι μια μέτρηση που μας αποκαλύπτει πόσο αληθινά καλά είμαστε. Πώς αντιλαμβανόμαστε την υγεία, τη παραγωγικότητα, την υγιή συμπεριφορά, τους τραυματισμούς, τις ιώσεις, τις αντιπαραθέσεις. Αντί λοιπόν να εμμένουμε με πείσμα στις θετικες σκεψεις να ωθήσουμε τον Εαυτό μας ως προς την ευημερία! Πώς; Να δημιουργησουμε συστήματα επικοινωνιακά που μας ωφελούν είναι το πιο βασικό. Ομάδες καταλληλότητας. Σχέσεις ουσίας. Να δημιουργήσουμε μια καλή βάση των βασικών θεμελιών και αναγκών. Μια ζεστή Στέγη που μας κάνει να νιώθουμε Εμείς, καλή τροφή, άσκηση! Στη συνέχεια αφού έχουμε φτιάξει καταλληλότητα στο σώμα που κατοικούμε σε ένα υγιές περιβάλλον αρχίζουμε πιο ευκολα να στρεφόμαστε εσωτερικά για να βελτιώσουμε τον τρόπο αντίληψης. Η πνευματικότητα βρίσκεται μέσα μας και περιμένει από εμας να μας προσφέρει το μεγαλείο της. Αγάπησε αυτό που είσαι! Πώς; Θα το τονίσω και πάλι. Να εχεις και να υπάρχεις σε μια ομάδα καταλληλότητας για να μπορέσεις να φτιάξεις το ιδανικό δικό σου περιβάλλον σε δεύτερο χρόνο. Αυτή η ομάδα θα γίνει η νέα σου πολύτιμη αρχή! Τι θα νιωσεις; Ότι μπορεις και επιτρέπεται να εκφράσεις παράπονο, ότι δεν είσαι μονος και δεν είσαι ο μονος που νιώθει όπως νιώθει. Υπάρχουμε πολλοί και μαζί αλληλεπιδρούμε ως προς μια καλύτερη και πιο όμορφη ζωή. Προς μια ζωή που επιτρέπεται να εκφράζεσαι, που είναι ωφέλιμο, χρήσιμο να γνωρίζεις τι εκπέμπεις, τι βγάζεις στους άλλους, που μαθαίνεις πώς τελικά θες να εκφράζεσαι για το καλό σου και συνάμα συλλογικό καλό! Σε αυτές τις ομάδες κανείς δεν έχει ταυτότητα. Κανείς δεν μιλάει προβάλλοντας το όνομα του, την επαγγελματική του ταυτότητα ή τη καταξίωση του. Είμαστε ένα, ίσοι, που η αλληλοβοήθεια μέσω συναισθημάτων ρέει! Παρατηρείς και νιώθεις τι υπέροχο είναι να ανήκεις, χωρίς καμία κριτική διάθεση! (Αν θες ψάξε να βρεις ομάδες συστημικών αναπαραστάσεων).
Τι είναι το παράπονο; Μια δυσαρέσκεια, μια ενόχληση σχετικά με κάτι! Έχει κάποια χρησιμότητα! Αν πνίγουμε την αλήθεια είναι σαν να τοποθετούμε μια θηλιά στο λαιμό μας. Παρατήρησε με ποιον τρόπο επηρεάζει τη ζωή σου ο τρόπος που εκφράζεσαι! Αρνητικά ή θετικά; Αν επηρεάζει αρνητικά ισως να κανεις υπερβολικά παράπονα και να προκαλεις κούραση στους άλλους! Αν πάλι εκφράζεις με τον σωστό όγκο τα παράπονα λαμβάνεις επικοδομητικα σχόλια! Όλα θέλουν ζύγισμα. Οι σκεψεις δημιουργούν τις πραξεις. Οι πραξεις δημιουργούν τις συνήθειες. Οι συνήθειες την καθημερινότητα. Η καθημερινότητα το πεπρωμένο. Το πεπρωμένο τη ζωή μας. Εμείς άρα δημιουργούμε τη ζωή μας! Ανάλυσε, θεράπευσε, όχι για να μεινεις στην ανάλυση, αλλά για να ενώσεις όλα τα σπασμένα κομμάτια που υποφερουν, που ζούνε διάσπαρτα και εσύ νιώθεις μισός! Η υγεία βρίσκεται στην επούλωση! Όχι στο κουκούλωμα! Θα κλείσω με μια ερώτηση;
Τι θα πρότεινες στο παιδί σου; Σου λέει: «Ένιωσα προδομένος από τον φίλο μου. Τι να κάνω; Παρατήρησε πώς απάντησες και αναγνώρισε πόσο η δική σου καρδιά υποφέρει από όταν είχαν προδώσει εσένα και πώς εσύ ψάχνεις το δίκιο σου μέσω του παιδιού σου ή πόσο η δική σου καρδιά βρίσκεται σε ευημερία είναι γαλήνια και ακέραιη! Είναι μια υπέροχη αρχή! Να ακούς τι προτείνεις στους άλλους. Να ακούς τη δική σου γνώμη. Είτε γιατί χρειάζεται να ακούσεις τον δικό σου πόνο, είτε για να παρατηρήσεις αν αυτά που προτείνεις εσύ, είσαι και τα πράττεις»!
Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα blogs της Σόφης Πασχάλη.
