Τα στερεότυπα είναι κακό πράγμα. Και από την καλή και από την ανάποδη καλό είναι να μην τα ενστερνιζόμαστε γιατί τα κλισέ υποβαθμίζουν το κριτήριο και τη νοημοσύνη μας.
Στερεότυπο -προφανώς γελοίο- είναι πως μια γυναίκα όταν γίνει μάνα πρέπει να είναι «σεμνά ντυμένη». Με το «σεμνά» να είναι κάτι πολύ θολό και υποκειμενικό. Παραφροσύνη είναι επίσης να κατηγορείς μια γυναίκα που πήγε ένα ταξίδι για δουλειά ή για διασκέδαση και άφησε για λίγο πίσω τα μωρά παιδιά της -φαντάζομαι αν η μάνα πόζαρε να πίνει και κοκτέιλ, οι friends στο Instagram θα απευθύνονταν στην πρόνοια για να τις πάρει τα παιδιά.
Στερεότυπο, όμως είναι επίσης πως αν μια γυναίκα κατηγορήσει για κάτι έναν άντρα (χειροδικία, κακή συμπεριφορά, παρενόχληση, εκμετάλλευση ή ό,τι άλλο) έχει απαραιτήτως εκείνη δίκιο γιατί οι «άντρες είναι κακοποιητικοί».
Το θλιβερά ανησυχητικό είναι πως όλα τα παραπάνω κάποιοι όχι απλά τα πιστεύουν, αλλά μπαίνουν και στη διαδικασία να επιτίθενται (μάλλον ξάπλα στον καναπέ και γράφοντας στο κινητό τους) σε όποιους τολμάνε να πιστεύουν κάτι άλλο.
Ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο, και αυτές τις (μάλλον εκτονωτικές; ) μάχες των πληκτρολογίων, υπάρχουν και κάποια facts: Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, κάθε περίπτωση είναι μοναδική και για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, αν δεν έχουμε επιλέξει να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως πρόβατα, καλό είναι να επιστρατεύουμε την κρίση μας για να εκφέρουμε άποψη -και όχι τα κλισέ τα οποία αυτοταΐζεται λαίμαργα μια κοινωνία που αρνείται να αγαπήσει τον εαυτό της. Όσο για τις περιπτώσεις που διχάζουν τον κόσμο και είναι πραγματικά σοβαρές, αυτές συνήθως αναλαμβάνει να τις κρίνει η δικαιοσύνη. Όχι πως οι επίσημες δικαστικές αποφάσεις είναι πάντοτε απαραιτήτως σωστές, αλλά τουλάχιστον αυτοί που τις έβγαλαν ήταν οι αρμόδιοι και με τις απαραίτητες γνώσεις και διαδικασίες για να τις βγάλουν.
Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα, ειλικρινά απορώ με αυτή την περίφημη «γυναικεία αλληλεγγύη» που σε κάποιες περιπτώσεις επιστρατεύεται με σθένος και σε κάποιες άλλες εξατμίζεται ως δια μαγείας και μετουσιώνεται σε μια άνευ λόγου κακία και επικριτική στάση απέναντι σε άλλες γυναίκες που συνήθως δεν ξέρουμε καν προσωπικά. Όλο αυτό μάλιστα συμβαίνει με οπαδικό φανατισμό, χωρίς καμιά λογική και χωρίς να μας αφορά καν στην ουσία το θέμα που σχολιάζουμε.
Ας πάρουμε το light παράδειγμα του ντεκολτέ της Χριστίνας Μπόμπα από φωτογραφία της στο Μιλάνο, στο οποίο βρέθηκε σε ταξίδι για influencers. Τι ήταν αυτό που έκανε ένα σωρό γυναίκες να της «την πέσουν» ψέγοντάς της πως αυτή δεν είναι εμφάνιση μάνας; Και τι είναι «η μάνα» οεο; Τι πρέπει να φοράει; Γιατί το μίνι, το ντεκολτέ, το σορτς, το στρινγκ, η ζαρτιέρα, δεν έχουν θέση στη ντουλάπα κάποιας που έχει κάνει παιδί;
Άσε το άλλο… Για να μπεις στη διαδικασία να κάτσεις να γράφεις κακιούλες κάτω από μια φωτογραφία ενός ανθρώπου που για κάποιο λόγο εσύ ο ίδιος επέλεξες να ακολουθήσεις στα σόσιαλ επειδή πήγε ένα ταξίδι και φόρεσε βαθύ ντεκολτέ, πρέπει να σου συμβαίνει κάτι πραγματικά βαρύ. Ψάξ’ το λίγο, δεν σου αξίζει να χαρακτηρίζεσαι μέσα από τέτοια οπισθοδρομικά σχόλια, σίγουρα έχεις κάτι καλύτερο από αυτό να επιδείξεις δημοσίως ως άτομο.
Όσο για τον χαμούλη που έχει γίνει με τους υποστηρικτές του Ντεπ που δικαιώθηκε, αλλά και τις υποστηρίκτριες της Άμπερ που θεωρούν πως αδικήθηκε από τον «ισχυρό πρώην», τους καταλαβαίνω όλους. Και τους άντρες που κάποια γυναίκα-αράχνη πήγε να τους κατηγορήσει άδικα για να ωφεληθεί οπότε νιώθουν πως ταυτίζονται, αλλά και τις γυναίκες που έπεσαν θύματα ανδρών που την έβγαλαν καθαρή γιατί είχαν μεγαλύτερη επιρροή και δύναμη από εκείνες και επίσης νιώθουν πως ταυτίζονται. Άλλωστε, ποτέ δεν θα μάθουμε τι πραγματικά συνέβη με τον Ντεπ και την Χερντ. Όμως μια δίκη που κράτησε βδομάδες, κόστισε εκατομμύρια, προβλήθηκε live και έγινε θέμα σε κάθε γωνιά του πλανήτη έβγαλε μια απόφαση: Ο Ντεπ επικράτησε στις τρεις κατηγορίες για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον της πρώην συζύγου του και του επιδικάστηκαν 15 εκατ. δολάρια. Οι ίδιοι ένορκοι αποφάσισαν επίσης ότι ο Ντεπ, μέσω του δικηγόρου του Άνταμ Γουόλντμαν, δυσφήμισε τη Χερντ σε μία από τις τρεις κατηγορίες της ανταγωγής της και της επιδικάστηκαν 2 εκατ. δολάρια. Στη ζυγαριά ο Τζόνι βγαίνει νικητής. Αλλά κανένας δεν φαίνεται να είναι ακριβώς «άγιος». Μάλιστα για μια παρόμοια υπόθεση συκοφαντικής δυσφήμισης μεταξύ τους που είχε εκδικαστεί το 2020 στο Ηνωμένο Βασίλειο ο Ντεπ είχε χάσει.
Κι εδώ, λοιπόν, συμβαίνει το εξής παράδοξο: αντί να βλέπουμε το μαύρο χάλι μιας σχέσης που έπιασε ρεκόρ πάτου και στην οποία προφανώς κάπου έφταιξαν και οι δύο (ο ένας περισσότερο κι ο άλλος λιγότερο, σύμφωνα και με το αποτέλεσμα της δίκης) εμείς που δεν είμαστε ούτε φίλοι, ούτε νυν ή πρώην γκόμενοι, ούτε δικηγόροι τους, ούτε πρωτοξάδελφα, καθόμαστε και τσακωνόμαστε στα social για το ποιος αδικήθηκε. Beat that.
