Η απόφαση της ΕBU και των ραδιοτηλεοπτικών φορέων που ψήφισαν υπέρ της παραμονής του Ισραήλ στο διαγωνισμό του 2026 προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων με την είδηση αυτή να είναι νούμερο ένα σε κάθε συζήτηση τις τελευταίες ώρες. Λίγες στιγμές μετά την επίσημη ανακοίνωση των διοργανωτών, αρκετές χώρες όπως η Ισπανία, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και η Σλοβενία ανακοίνωσαν την αποχώρηση τους, αντιδρώντας στην ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση στη Γάζα και στις καταγγελίες για χειραγώγηση της ψηφοφορίας στον φετινό διαγωνισμό.
Στη Γενική Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU), που έχει την ευθύνη διοργάνωσης της Eurovision, η συντριπτική πλειονότητα των μελών συμφώνησε ότι δεν απαιτείται ειδική ψηφοφορία για τη συμμετοχή του Ισραήλ.
Οι αντιπροσωπείες που βρέθηκαν στην Γενική Συνέλευση, κλήθηκαν να εγκρίνουν με μυστική ψηφοφορία τους νέους κανονισμούς που παρουσιάστηκαν τον περασμένο μήνα. Το 65% ψήφισε υπέρ των αλλαγών, το 23% κατά, ενώ ένα 10% επέλεξε να απέχει.
Από γιορτή ενότητας και μουσικής σε πεδίο κρίσης και έντονης αντιπαράθεσης
Η ένταση που έχει προκύψει γύρω από τη συμμετοχή του Ισραήλ έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, ο οποίος ετοιμάζεται να συμπληρώσει 70 χρόνια ιστορίας. Αυτό που κάποτε ήταν μια γιορτή της μουσικής, της αποδοχής και της ενότητας, σήμερα μοιάζει να αντιμετωπίζει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του. Η σύγκρουση ανάμεσα στις χώρες που αποφάσισαν να αποχωρήσουν και στους διοργανωτές, μαζί με τις ανησυχίες για τη διαφάνεια, δημιουργεί μια εικόνα αδιεξόδου που σκιάζει τους εορτασμούς για την επετειακή χρονιά του θεσμού.
Η ενόχληση των φανς με την παραμονή του Ισραήλ
Για πολλούς φανς του διαγωνισμού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά ανά την Ευρώπη και όλο τον κόσμο, η κατάσταση αυτή δεν είναι απλώς μια διαφωνία γύρω από κανονισμούς ή συμμετοχές. Είναι ένα πλήγμα σε μια κοινότητα που για δεκαετίες γιόρταζε τη μουσική και την ενότητα μέσα από τη σκηνή της Eurovision. Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε με έναν θεσμό που είχε εξελιχθεί σε ασφαλές μέρος για ανθρώπους όλων των ταυτοτήτων, που συνδέθηκαν βαθιά με το πνεύμα αποδοχής και ελευθερίας που εξέπεμπε ο διαγωνισμός.
Σήμερα, όμως, βλέπουμε μια κοινότητα διχασμένη αφού άλλοι αισθάνονται προδομένοι και δηλώνουν πως θα απέχουν, ενώ άλλοι προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα ότι ο θεσμός μπορεί να επανέλθει στις αξίες που κάποτε εκπροσωπούσε. Αυτός ο διχασμός είναι ίσως το πιο ανησυχητικό στοιχείο της κρίσης, γιατί δείχνει πως οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται σε πολιτικό επίπεδο, αλλά αγγίζουν βαθιά την ίδια την καρδιά των ανθρώπων που στηρίζουν τη Eurovision εδώ και δεκαετίες.
Τίποτα πλέον δεν είναι σίγουρο
Τίποτα πια δεν είναι δεδομένο για τον αγαπημένο μας διαγωνισμό. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, ο θεσμός που χρόνια αγαπάμε και στηρίζουμε, φαίνεται να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Για εμάς τους φανς, που αφιερώνουμε χρόνο και καλύπτουμε το διαγωνισμό τόσα χρόνια σε κάθε του έκδοση, αυτή η αβεβαιότητα χτυπάει σκληρά, σαν να χάνουμε κάτι πολύτιμο που θεωρούσαμε σταθερό και αδιαμφισβήτητο. Κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη χρονιά και η αίσθηση ότι παρακολουθούμε έναν θεσμό στα πρόθυρα της κρίσης, μας αφήνει με ένα πικρό συναίσθημα ανησυχίας για όλα όσα κάποτε θεωρούσαμε δεδομένα.
Διαβάστε επίσης: Eurovision 2026: Το Ισραήλ θα συμμετάσχει κανονικά στο διαγωνισμό – Οι χώρες που αποχωρούν
